Οι απεργιακές κινητοποιήσεις επ’ ευκαιρία του εορτασμού της Πρωτομαγιάς συνδέονται και με την υπεράσπιση του 8ώρου, που τίθεται υπό αμφισβήτηση με το υπό ψήφισιν Ν/Σ του Υπ. Εργασίας κ. Κ. Χατζηδάκη. Η περί ης ο λόγος διάταξη αφορά τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με ατομική σύμβαση. Η διάσπαση των εργατικών δυνάμεων την 4η και 6η Μαΐου είναι κάτι δυσοίωνο. Φαίνεται ότι ο συνδικαλισμός δεν έχει βρει κοινό βηματισμό, να διαμαρτυρηθεί ενιαίως εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής, ώστε να γίνει ακτινογράφιση αυτών που έρχονται αν πλήττεται το κεκτημένο των εργαζομένων και δημιουργούνται παραθυράκια στους εργοδότες διευκολύνοντας την αυθαιρεσία.
Εξ’ όσων έχουν διαρρεύσει, φαίνεται, ότι προωθείται 10ωρη εργασία, δηλαδή σπάσιμο του 8ώρου με αίτημα του εργαζομένου, να ρυθμίζει ο ίδιος τις ώρες, που θα δουλεύει ανάλογα με τις ανάγκες του, σε αντάλλαγμα πρόσθετες ημέρες ρεπό, να τις χρησιμοποιεί κατά το δοκούν, να μαζεύει ελιές ή να περιποιείται τα χωράφια του. Μην αυταπατόμαστε! Ο εργοδότης δεν θα αλλάξει το ωράριο, επειδή του ζητά ο εργαζόμενος, αλλά επειδή θα το θέλει ο ίδιος. Οταν η ανεργία είναι στο 20%, ο επιχειρηματίας έχει τρόπους να εξασφαλίσει τη “συναίνεση” του εργαζόμενου, στο να ζητήσει εθελοντικά(!) αλλαγή ωραρίου. Είναι γνωστό τι συμβαίνει στην αγορά εργασίας, όπου εμφυλοχωρεί ως εργαλείο η φοβική ανακοίνωση: «έλα να υπογράψεις, ν’ αλλάξουμε το ωράριο, γιατί αν αρνηθείς, υπάρχει και η απόλυση».
Υφίσταται και το ενδεχόμενο, η πρόσθετη εργασία να μην αμοίβεται υπερωριακής. Σε περίπτωση άρνησης, ο εργαζόμενος μπορεί να απολυθεί, αν δε προσφύγει στα δικαστήρια και δικαιωθεί, ο εργοδότης να μην τον επαναπροσλάβει, αλλά να του δίνει μια συμπληρωματική αποζημίωση και να ξεμπερδεύει.
Δεν έχει κοινοποιηθεί δραστικά το Ν/Σ. “Ρίχνουν άδεια, να πιάσουν γεμάτα”. Στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάβολος.
Η κυβέρνηση πρέπει να επιστρατεύσει ισχυρά επιχειρήματα για να τροποποιήσει το ισχύον ωράριο εργασίας με ατομική συμφωνία. Τέτοιες απαιτήσεις εκούσια ή ακούσια εξυπηρετούν συμφωνία. Τέτοιες απαιτήσεις εκούσια ή ακούσια εξυπηρετούν μερίδα επαγγελματικών συμφερόντων, που κινούνται σ’ ένα χώρο εργασίας, που δεν τον έχουν αγγίξει άλλοι μέχρι σήμερα. Η κυβέρνηση οφείλει, να πάρει πρώτα τη γνώμη των συνδικάτων κι ύστερα να διαμορφώσει τις θέσεις της.
Ο υπ. κ. Κ. Χατζηδάκης, που προτιμά κι αυτός, όπως και άλλοι συνάδελφοί του τις μεμονωμένες εμφανίσεις του στους συντάκτες και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υπεραμείνεται για την απάλειψη του αισθήματος της ανασφάλειας και αγωνίας των μισθωτών.
Στην “τούρτα της μαμάς Ελλάς” υπήρχαν πολλά κεράκια. Ενα – ένα ο κ. Χατζηδάκης τα σβήνει. Ως υπ. Ανάπτυξης το 2009 έσβησε της Ολυμπιακής λέγοντας, ότι με το τίμημα, που θα ‘παιρνε και με αυτά, που θα γλύτωνε απ’ τα ελλείμματά της, θα ‘χτιζε ένα νοσοκομείο κάθε μήνα και μερικά σχολεία. Υστερα ήρθε το κεράκι της ΔΕΗ. Το κομμάτιασε. Οσο για αυτό του ΟΣΕ, το ’σβησε και κείνο με τη δήλωση, ότι “χάρη στις δικές μας παρεμβάσεις επιτεύχθηκε η διατήρηση της εταιρείας”.
Τι έμεινε στην “τούρτα”; Το ελαστικό ωράριο. Γέρνει σαν κερί και… στραβοχύνεται!!
Ανατροπές χωρίς τελειωμό. Αρκεί να βρισκόμαστε στην επικαιρότητα. Πιστεύεται, ότι η προώθηση της παραγωγικής οικονομίας γίνεται με καλωπιστικές μεταρρυθμίσεις. Στην πράξη με το 10ωρο καταστρατηγείται το 8ωρο, προκειμένου να είναι ως κίνητρο της αύξησης της παραγωγής. Ωστόσο κανείς δεν αμφισβητεί, ότι όσο πιο μεγάλος είναι ο φόβος της απομάκρυνσης, τόσο ο εργαζόμενος γίνεται δεκτικός στις εργασιακές “ευελιξίες”!
