• Το μυστικό της πληρότητας είναι να έχεις ρεαλιστικές προσδοκίες.
ΤΟ ΝΑ αισθάνεσαι απόλυτα ικανοποιημένος από τη ζωή είναι σπάνιο και περίπλοκο θέμα. Ελάχιστοι το βιώνουν…
Ο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΣ παράγοντας μιας ισορροπημένης ζωής είναι ο βαθμός της συναισθηματικής ωριμότητάς μας. Κατά πόσο δηλαδή, είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε ψύχραιμα κάθε τι που μας συμβαίνει (“και τα καλά δεχούμενα, και τα κακά”). Μια τέτοια στάση ζωής απαιτεί να “τα έχουμε καλά πρώτα με τον εαυτό μας”, αλλά και να είμαστε πλήρως εξοπλισμένοι (“αγάπα τον εχθρό σου, μά λάδωνε και τα όπλα σου”).
… ΟΜΩΣ, ας δούμε τα 15 ΔΕΝ (*) που αποφεύγουν να πράττουν τα συναισθηματικά ώριμα άτομα:
-ΔΕΝ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ την αποδοχή των άλλων: Όσοι δρούν για να γίνουν αποδεκτοί από τους άλλους, είναι άτομα που αμφιβάλλουν για την αξία τους, επειδή έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου, σημαίνει ότι στερείσαι αυτοπεποίθησης· κι αυτό οδηγεί στο να αμφιταλαντεύεσαι “περί του πρακτέου” στη ζωή. Όταν δεν πιστεύεις εσύ στις δυνατότητές σου, γιατί θα πρέπει οι άλλοι να σε πιστέψουν; Η αυτοπεποίθηση κατακτιέται με κόπο, άσκηση, αφαίρεση περιττών ονείρων και απόρριψη των προσδοκιών των άλλων για σένα. Ας πούμε, αν ένα παιδί σπουδάζει αυτό που θέλουν οι γονείς του και όχι αυτό που το ίδιο θέλει, θα είναι δυστυχισμένο στη ζωή του: δεν θα έχει κατακτήσει την αποδοχή των άλλων, παρά μόνο των γονιών του!
-ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ στους άλλους να τους προσβάλλουν: Ο ισορροπημένος συναισθηματικά έχει ετοιμότητα απαντήσεων σε προκλήσεις ή λεκτικές επιθέσεις των άλλων. Στις κακόβουλες -ακόμη και ειρωνικές-προθέσεις, απαντά “στα ίσα”. Οι άλλοι συνήθως μας τοποθετούν σε ένα δικό τους “αξιακό” επίπεδο (“αξίζεις τόσο, όχι παραπάνω!”)· που, αν το ξεπεράσουμε, θεωρούν καλό να παρέμβουν (“ο καλλιάς του καλλιά, δεν βρέθηκε ακόμη!”), μη ανεχόμενοι να βλέπουν κάποιον άλλο ψηλότερα από τον εαυτό τους! Ο φθόνος, η ζήλια τού “γιατί εσύ κι όχι εγώ;”, έχει πολλές όψεις. Τέτοιοι υποκριτές “επικριτές” βρίσκονται συχνά σε οικεία ή φιλικά περιβάλλοντα.
-ΔΕΝ ΚΡΑΤΟΥΝ μνησικακία: Αν κρατάμε θυμό, πικρία ή κακία σε ό,τι κακό μας συμβαίνει, τότε μάλλον ασχολούμαστε περισσότερο από όσο πρέπει με τα δυσάρεστα της ζωής. Ωστόσο, αν ο πρόξενος ενός δυσάρεστου συμβάντος ζητήσει ειλικρινά συγγνώμη, τον συγχωρούμε και προχωρούμε. Διαφορετικά, διακόπτουμε τις σχέσεις και προχωρούμε, χωρίς να επιτρέπουμε να εμφωλιάσουν μέσα μας βασανιστικά συναισθήματα (“γιατί, άραγε, μου το έκανε αυτό…;”). Κυρίως δεν αισθανόμαστε αυτοενοχές! Η μνησικακία είναι τρομερά ψυχοφθόρο συναίσθημα.
-ΔΕΝ ΠΑΥΟΥΝ να κάνουν αυτό που τους αρέσει: Οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι κάνουν αυτό που αγαπούν. Δεν το αλλάζουν και δεν το σταματούν, παρά μόνο αν αγαπήσουν “κάτι άλλο” εξίσου ή περισσότερο ενδιαφέρον.
-ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ να πιστεύουν στον εαυτό τους: Όσοι αγαπούν τον εαυτό τους (“αγαπήσεις τον πλησίον σου, ως σεαυτόν”), τον κατανοούν (“γνώθι σαυτόν”) ενδοσκοπώντας και κρίνοντάς τον συνεχώς. Είναι υπερήφανοι για τον εαυτο τους, χωρίς να είναι εγωιστές. Ξέρουν ποιοι είναι, συμπεριφέρονται ανάλογα, δεν υπερεκτιμούν, ούτε υποτιμούν τον εαυτό τους.
-ΔΕΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ επιθετικά στους άλλους: Το να επιτίθεσαι λεκτικά ή να καταπιέζεις τον άλλο με τη συμπεριφορά σου, αποσκοπεί μάλλον στο να θέλεις να επιβληθείς στους άλλους. Αυτό συμβαίνει σε χώρους εργασίας, όπου η ταπείνωση του άλλου θεωρείται έμμεση ανάδειξη του εαυτού σου! Αν όμως, μια τέτοια συμπεριφορά αποβεί στάση ζωής για τον επιτιθέμενο, τότε μάλλον έχουμε να κάνουμε με άτομο χαμηλής αυτοεκτίμησης.
-ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ τον οποιοδήποτε να μπαίνει στη ζωή τους: Οι συναισθηματικά ώριμοι άνθρωποι έχουν και συναισθηματική σταθερότητα, επειδή δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να εκτίθεται στην επίδραση ανθρώπων που δεν έχουν επιλέξει οι ίδιοι ή είναι τοξικοί. (Δείτε μόνο τί γίνεται στο fb)
-ΔEN ΦOBOYNTAI να αγαπήσουν πραγματικά: Όποιος φοβάται να αγαπήσει, δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του (αυτοπεποίθηση). Ίσως να πιστεύει ότι δεν είναι αρκετά καλός ή αξιόλογος για τους άλλους. Ή, δεν επιτρέπει στους άλλους να διακρίνουν τα καλά στοιχεία που διαθέτει, ώστε να θέλουν να είναι μαζί του! Κάποιοι πάλι, πιστεύουν εκ των προτέρων πως ό,τι και να κάνουν στη ζωή τους, είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν! Και δεν θέλουν, ή δεν αντέχουν -όπως ισχυρίζονται- να ξαναπληγωθούν! Αν όμως, άρχίσουν να βλέπουν τα πράγματα από την αντίθετη πλευρά τους, ίσως αλλάξουν άποψη διαπιστώνοντας ότι, ενώ κατά βάθος είναι υπέροχα πλάσματα, υστερούν στην επικοινωνία/διαχείρηση του εαυτού τους. Αλλά, στη ζωή, ακόμα κι αν κάτι “πάει στραβά”, δεν σημαίνει ότι φταίμε μόνο εμείς: σε μια σχέση υπάρχουν πάντα δύο!
-ΔΕΝ ΜΕΝΟΥΝ στο κρεβάτι, σκεπτόμενοι τη μέρα που ξεκινάει: Η καλύτερη στιγμή της ημέρας είναι όταν το φως μας καλημερίζει· όταν συνειδητοποιούμε ότι “είμαστε ακόμη ζωντανοί”· όταν συνεχίζουμε να δημιουργούμε, όταν (όσοι τυχεροί!) έχουμε δίπλα τον ή την σύντροφό μας, όταν αποβλέπουμε στο να κάνουμε τη ζωή-τη δική μας και των άλλων- καλύτερη. Κι όταν σκεπτόμαστε πως η ύπαρξή μας είναι εφήμερη.
-ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ την ηρεμία: Τα συναισθηματικά πλήρη άτομα εκτιμούν τις στιγμές γαλήνης και ανάπαυλας οι οποίες τους υπενθυμίζουν το πόσο είναι ωραίο να υπάρχεις, να αναπνέεις, να αγαπάς. Αυτό δεν σημαίνει απάθεια ή αποφυγή δράσης, αλλά ότι δεν τους “πιέζει” κάποια ιδιαίτερη ανάγκη να είναι συνεχώς “επί ποδός”. Δεν εξαρτώνται από τις ανάγκες.
-ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ πράγματα που δεν θέλουν: Λογικά δεν θα έπρεπε να κάνουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν. Οι ψυχικά ώριμοι το αντιλαμβάνονται αυτό και το αποφεύγουν κρατώντας στη ζωή τους μόνο ρεαλιστικές και επιτεύξιμες προσδοκίες.
-Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πουν «όχι»: Αν δεν είμαστε ικανοί να λέμε «όχι» σε ό,τι μας δυσαρεστεί, τότε γινόμαστε υποψήφια θύματα εκμετάλλευσης των άλλων! Και κανείς δεν ζητάει την άποψή μας (αφού είναι δεδομένη). Ούτε και λαμβάνεται σοβαρά η άποψή μας κάθε φορά που θα θελήσουμε να την εκφράσουμε! Λέγοντας όταν πρέπει ένα «όχι», υπενθυμίζουμε στους άλλους ότι είμαστε αυτόνομες προσωπικότητες, θέτουμε όρια και δεν τους επιτρέπουμε να μας ελέγχουν.
-Δεν «αμελούν» να δίνουν ένα χέρι βοήθειας: Οι συναισθηματικά ώριμοι αγνοούν το «δεν μπορώ», όταν πρόκειται για συμπόνια και συμπαράσταση (ενσυναίσθηση) στους άλλους. Δεν βοηθούν μόνο με χρήματα· διαθέτουν χρόνο, νοιάζονται, δραστηριοποιούνται. Υπάρχουν και κάποιοι που παρακάμπτουν τα δυσάρεστα της ζωής με το να στρουθοκαμηλίζουν! Όμως, τα δυσάρεστα πάντα υπάρχουν. Οφείλουμε να εκτιμούμε τη Ζωή σε όλες τις μορφές της (αρνητικές και θετικές) και, εφόσον το μπορούμε, βοηθούμε όσους βρίσκονται σε χειρότερη θέση από μας.
-Δεν αισθάνονται την ανάγκη να «ταιριάξουν»: Οι συναισθηματικά ώριμοι δεν αισθάνονται την ανάγκη να ταιριάξουν με άλλους. Γι αυτό και δεν εντάσσονται σε “συλλογικότητες”. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποφεύγουν τις κοινωνικές σχέσεις. Απλά, είναι ανεξάρτητα άτομα, ελεύθερα από δεσμεύσεις, για να μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα. Η ελευθερία μάς ολοκληρώνει οντολογικά αλλά ταυτόχρονα μάς φορτώνει με ευθύνες και υπευθυνότητες που πρέπει να έχουμε τη δύναμη να τις διεκπεραιώνουμε.
-Δεν ξεχνούν ότι η «ευτυχία» είναι «στάση ζωής»: Οι συναισθηματικά “πλήρεις” αντιλαμβάνονται τον τεράστιο ρόλο και τη δύναμη του εγκεφάλου στη διαμόρφωση του τρόπου ζωής μας (“είμαστε οι σκέψεις μας”). Όπως και τη δύναμη που ασκεί η αντίληψή μας στα πράγματα, τις καταστάσεις και τους ανθρώπους γύρω μας (“ζωή είναι οι επιλογές μας”). Κατανοούν ότι τα συναισθήματα είναι αντιδράσεις· αντιδράσεις όχι απέναντι στα γεγονότα αυτά καθαυτά, αλλά αντιδράσεις στη δική μας αντίληψη των γεγονότων. Με άλλα λόγια, οι αντιδράσεις μας δεν αντανακλούν την πραγματικότητα· αντανακλούν την ερμηνεία που εμείς οι ίδιοι δίνουμε στην πραγματικότητα. Και η “ερμηνεία” αυτή μας καθιστά δυστυχισμένους ή ευτυχισμένους… (3-9-21)
================
(*) Οι τίτλοι μόνο των 15 “ΔΕΝ” είναι παρμένοι από την ιστοσελίδα: 15 Things That Emotionally Strong People Don’t Do (elitedaily.com (συγγραφέας Paul Hudson).
Η προσαρμογή, επεξηγηση και επέκτασή τους εις τα καθ’ ημάς, είναι δική μας. (Στ.Γ.Κ.)
