Ας ξεφύγουμε απ’ την πολιτική επικαιρότητα. Κουράζεται ο κόσμος, κουραζόμαστε κι εμείς, όταν αναδεικνύουμε το πολιτικό προϊόν σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του φάσματος των κομματικών αντιθέσεων. Υπάρχει “τροφή” και αλλού να γευθούν οι αναγνώστες, ανεξάρτητα αν μερικοί μας περιγελούν επειδή ασχολούμεθα με την αρχαία παράδοση και τα μυθολογικά των αρχαίων και της εποχής των Ομηρικών χρόνων.
Το ερέθισμα προέκυψε απ’ το Φόρουμ των Δελφών, όπου το αρχαιότατο ομώνυμο Μαντείο, απ’ το οποίο και ο Αγαμέμνονας είχε ζητήσει χρησμό, πριν την εκστρατεία στην Τροία. Το Μαντείο ανήκε στη θεά Γη και στον Ποσειδώνα, το κληρονόμησε η Θέμις, που το χάρισε στον Απόλλωνα και για να φύγει ο Ποσειδώνας απ’ τη μέση, πήρε για αντάλλαγμα την Καλαβρία.
Πέντε ναοί φτιάχτηκαν του Απόλλωνα. Ολοι κατεστράφησαν. Ο τελευταίος το 372 π.Χ. από σεισμό. Σ’ αυτόν υπήρχαν τρεις είσοδοι, στις οποίες εγράφοντο γνωμικά του Χείλωνα. “Γνώθι σ’ αυτόν”, “μηδέν άγαν” και “εγγύα παρά δ’ άττα”. Το τελευταίο σημαίνει “μία εγγύηση και πλάι η συμφορά”. Στην κεντρική είσοδο φαινόταν ένα μεγάλο “ΕΙ”, που πολλές συζητήσεις έχει προκαλέσει και ο σωστός αποσυμβολισμός του δεν έχει αποδοθεί. Το σύμβολο, γραμματικώς, είναι το β’ ενικόν της οριστικής του Ενεστώτος του ρήματος ειμί (είμαι, υπάρχω).
Ο μάντης γνώριζε “τα τ’ έοντα, τα τ’ εσόμενα”. Οταν πλησίαζαν τον Ναό του Θεού που τους προσαγόρευε με το “γνώθι σ’ αυτόν”, του το ανταπέδιδαν με το “ΕΙ”, ότι πραγματικά υπάρχει. Υπάρχει ο Θεός, χωρίς να συναρτάται με τον χρόνο, αλλά με την αιωνιότητα. Το “πριν”, το “τώρα” και το “μετά”, είναι λέξεις, που ομολογούν την ανυπαρξία του χρόνου. Το “τώρα” διασπάται στιγμιαία στο παρελθόν και στο μέλλον, για τούτο, λέγεται, ότι ο Θεός υπάρχει χωρίς να συναρτάται με τον χρόνο, αλλά ως “Οντως ον”, με τη χωρίς χρόνο αιωνιότητα.
Κατά τον Καραθεοδωρή, “περί του εν Δελφοίς ΕΙ” το “Ε” είναι το σύμβολο του Θεού. Αντιστοιχεί στο 5 και αν προσθέσουμε τις αξίες των γραμμάτων Θ.Ε.Ο.Σ. 9+5+70+200=284=2+8+4=14=1+4=5=το “Ε”. Οι Ελληνες έλεγαν: «Θεός γεωμετρεί». Τίποτα δεν έκαναν στην τύχη. Οι πόλεις, τα ιερά, τα μαντεία τους είχαν σχέση μεταξύ τους. Σχημάτιζαν ισόπλευρα τρίγωνα, τετράγωνα και οκτάγωνα. Το κέντρο του Παρθενώνα, απέχει εξίσου απ’ τα κέντρα του Θησείου, του Φιλοπάππου και του Ολυμπίου Διός. Το πλάτος του ισούται με το ένα δεύτερο λεπτό της μοίρας του Ισημερινού. Αν οι κίονές του προεκταθούν νοερά, συναντώνται σε ύψος 1852 μ., σχηματίζοντας πυραμίδα, ο όγκος της οποίας είναι το μισό του όγκου της πυραμίδας του Χέωπος, 45.000.000 κ. πόδια. Αν προσθέσουμε τους αριθμούς των γραμμάτων ΣΜΥΡΝΗ + ΜΑΝΤΕΙΟ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ βρίσκουμε το 2198, που είναι η μεταξύ τους απόσταση. Οι Δελφοί απέχουν 660 στάδια απ’ τον Παρθενώνα και από το Ολυμπιείο στα Ολύμπια.
Μελετητές αριθμών ανακάλυψαν μια “χρυσή σειρά” από 9 αριθμούς, που ο επόμενος προκύπτει απ’ το άθροισμα των δύο προηγούμενων. Είναι οι 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34 και 55. Ο 34 και ο 55 μάς δίνει την ουράνια τιμή της αρμονίας. Αυτό το βλέπουμε στο θέατρο της Επιδαύρου. Υπάρχουν 55 σειρές καθισμάτων σε δύο ζώνες. Η πρώτη έχει 34 σειρές και η δεύτερη 21. Ο λόγος 34:21=1,62 το μισό της σταθεράς 3,14, το οποίον επί 700 αποτελεί το επταπλάσιο της απόστασης του Παρθενώνα από τα γύρω του μνημεία.
Ολα αυτά δεν είναι τυχαία πράγματα, ούτε και τυχαίο να ονομασθούν οι Δελφοί ομφαλός της γης!
Πηγή: Πλούταρχος, Καραθεοδωρής και “Το εν Δελφοίς Ε” του Γ. Σέιττου.
