Τι άλλο κάνει η τωρινή κυβέρνηση από το να αναπαράγει στερεότυπες πολιτικές των προηγούμενων ετών, αυτή τη φορά στο όνομα του «δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς;». Τι το διαφορετικό βλέπουμε να συμβαίνει, όταν τα μέτρα λιτότητας δεν παύουν να βυθίζουν στην απελπισία τους πολίτες;
Ας κάτσουμε να αναλογιστούμε τα περιθώρια άσκησης κοινωνικής πολιτικής από αυτή την κυβέρνηση και ας υπολογίσουμε πόσος καιρός θα χρειαστεί ακόμη για να ανανήψει η oικονομία.
Μόνο αυτό όμως είναι το ζητούμενο; Μόνο η επίπλαστη ευημερία των αριθμών προέχει από το συμφέρον των πολιτών; Ασφαλώς και όχι. Απλά τα στοιχήματα εξακολουθούν να πέφτουν και οι αριθμοί είναι αυτοί που έχουν και πάλι την τιμητική τους.
Ο πρωθυπουργός συνεχίζει να μιλά για κάποιο “όριο” στην αφαίμαξη του πληθυσμού, την ίδια στιγμή όμως προβαίνει σε νέες περικοπές στο όνομα, όπως προείπα, του «δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς».
Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα πλέον για την παρατεταμένη λιτότητα, ακριβώς όπως συνέβαινε και επί κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Και ξέρετε γιατί συμβαίνουν όλ’ αυτά;
Γιατί το ζητούμενο δεν είναι κατά πόσο υπάρχουν όρια αντοχής, αλλά πώς θα υλοποιηθούν αναίμακτα οι εκάστοτε μνημονιακές πολιτικές.