Αποφασισμένες φαίνονται οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη και όλο τον κόσμο για ολοένα και περισσότερα μέτρα λιτότητας με στόχο την αύξηση των εσόδων των κρατών, αποφασισμένοι όμως πλέον είναι και οι λαοί να αντιδράσουν με την παραμικρή περικοπή που σημαίνει αυτόματα παύση των δικαιωμάτων τους σε πολλούς τομείς.
Μέτρο σύγκρισης δεν αποτελεί φυσικά η Ελλάδα, εκεί όπου ετερόκλητες πολιτικές απόψεις και υποκινούμενα επί πολλά συναπτά έτη εργατικά συνδικάτα, αποσιωπούν τις διαμαρτυρίες και τις αντιδράσεις μεγάλης μερίδας των πολιτών. Καπελωμένα από τα κόμματα συνδικάτα δεν μπορούν να υπηρετήσουν τους σκοπούς αλλά και τον λόγο ύπαρξής τους, που είναι συνώνυμος με την ολική αντιπαράθεση με το σύστημα εξουσίας όταν στοιχειώδη και εδραιωμένα δικαιώματα γίνονται σε μια μέρα στάχτη προς εξυπηρέτηση άλλων σκοτεινών σκοπών. Οι λαοί της Ευρώπης έχουν αποδείξει επανειλημμένα ότι δεν χαρίζουν στο κράτος την παραμικρή κατάκτηση -προϊόν πολυετών αγώνων- αλλά και δεν παζαρεύουν βασικά δικαιώματα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν άλλοι στόχοι. Οσο και αν φαίνεται απίθανο για κάποιους το σενάριο ότι χιλιάδες κόσμου κατεβαίνουν στον δρόμο όταν θιγεί ένα και μόνο εργασιακό δικαίωμα, άλλο τόσο ουτοπική είναι η πεποίθησή τους ότι ο κόσμος θα συνεχίσει να δέχεται αδιαμαρτύρητα τα κάθε λογής αντιλαϊκά μέτρα που αποτελούν έμπνευση του νεοφιλελευθερισμού.