Το φρικτό έγκλημα στην Πάτρα έχει σοκάρει την ελληνική κοινωνία.
Η μητέρα των τριών παιδιών κρατείται, κατηγούμενη για την δολοφονία της Τζωρτζίνας.
Μέσα σε αυτό το συντριπτικό σοκ της ελληνικής κοινωνίας συμπαρασύρθηκε και ο πόλεμος στην Ουκρανία και τη θέση των στρατηγών εν αποστρατεία πήραν οι εγκληματολόγοι, οι ψυχίατροι, οι συνδικαλιστές αστυνομικοί, οι ντεντέκτιβ.
Πλήθος εξαγριωμένο συγκεντρώθηκε πριν από λίγες ημέρες έξω από το σπίτι της μάνας.
Έγραψαν συνθήματα, φώναξαν, καταράστηκαν. Όσοι στον Μεσαίωνα θα κρατούσαν δαυλούς, για να φωτίσουν την “αιρετική γυναίκα”, τη “φόνισσα” προτρέποντας να καεί στην πυρά, τώρα κρατούν στο χέρι ένα κινητό.
Και αισθάνονται θεοί και… αποδίδουν δικαιοσύνη.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει, όμως, τα εντεταλμένα της όργανα.
Αυτά θα αποφανθούν, αυτοί οφείλουν να κατευνάσουν και το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Η πυορροούσα κοινωνία με απωθεί.
Καταλαβαίνω πώς νοιώθουν όλες αυτές οι γυναίκες που συγκεντρώθηκαν έξω από το σπίτι της μάνας.
Κατανοώ την ψυχολογική τους συντριβή.
Αλλά τώρα είναι η ώρα της Δικαιοσύνης.
