«Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφ@λ@ νεκροθάφτη»

Αυτό έλεγε ο Θάνος σε μία από τις συναυλίες του και το εννοούσε. Δεν θα πεθάνει, όπως δεν πέθανε κανείς από τους μεγάλους δημιουργούς. Ο θάνατος είναι πολύ μικρός απέναντί του, γιατί αυτός το μόνο που ξέρει, είναι να μετρά τον χρόνο και να βάζει τα όρια της ζωής: Αρχή και τέλος της υλικής υπόστασης του ανθρώπου. Ο Θάνος όμως ξεπέρασε τον χρόνο, άρα και τον θάνατο, τον νίκησε, γιατί μέσα στη μικρή ζωή του κατάφερε να κάνει πράγματα, που θα επηρεάζουν πολλές γενιές ανθρώπων για πολλά χρόνια.
Γιατί η μουσική του αντάμωσε με την ποίηση δίνοντάς της μαζικότητα και άλλη δυναμική. Γιατί η συνείδηση αντάμωσε με τη μουσική και απέκτησε ρυθμό. Και εμείς ήμαστε οι τυχεροί, που ζήσαμε στην εποχή του, που έδωσε μελωδία στη χαρά, τη θλίψη, το άδικο, τον πολιτικό αγώνα, την ίδια τη ζωή μας.
Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το παράδειγμά του και ας κάνουμε ό,τι μπορούμε με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας για να μεταλαμπαδεύσουμε στους επόμενους αυτό που έκανε εκείνος πολύ καλά: όχι μόνο να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο κόσμο αλλά και να αγωνιζόμαστε για να τον αλλάξουμε.