Δεν θέλουμε “μαριονέτες”…

«Η δύναμη του κεφαλαίου είναι το παν, το χρηματιστήριο είναι το παν. Η βουλή, οι εκλογές είναι μαριονέτες, κούκλες», έγραφε ο Λένιν.
Πραγματικά, στις ημέρες μας, το «λύειν και το δεσμείν» στην κοινωνία εύκολα, με μια ματιά τριγύρω μας, αντιλαμβανόμαστε ότι το έχουν οι οικονομικά δυνατοί. Αυτοί, μάλιστα, εάν δεν είναι τουλάχιστον ισοδύναμοι, έχουν, αν και κρυμμένοι πίσω από τις κουρτίνες, τις περισσότερες φορές περιθωριοποιήσει τους πολιτικούς σε ό,τι αφορά το ποιος είναι τελικά αυτός που κινεί τα νήματα και ρυθμίζει τη ζωή των ανθρώπων, τόσο τη δημόσια όσο και την ιδιωτική σε ένα οργανωμένο κοινωνικό σύνολο.
Οι οικονομικά δυνατοί, όπως όλοι το βλέπουμε ανά τον κόσμο καθημερινά,  εκμεταλλεύονται τους γύρωθέ τους με πολλούς τρόπους. Και ελέγχοντας ό,τι αφορά τη διακίνηση των υλικών αγαθών και βάζοντας τους κανόνες σχετικά με την αγορά εργασίας σε μιαν κοινωνία. Αυτοί, δηλαδή, αποφασίζουν και τι «προϊόντα» θα διοχετευτούν στην αγορά και σε τι τιμές θα πωλούνται και πώς θα διαφημιστούν ώστε να σαγηνέψουν και να παραπλανήσουν τους πολίτες – καταναλωτές, ενώ συνάμα είναι εκείνοι και που θα ανοίξουν ή θα κλείσουν τις πόρτες σε όποιον αναζητά δουλειά και που θα διαμορφώσουν ένα προσαρμοσμένο στα συμφέροντά τους άγραφο «καθεστώς» γύρω από το ωράριο και τις αμοιβές εργασίας.
Στις περισσότερες χώρες του σύγχρονού μας κόσμου, παρατηρούμε ότι οι οικονομικά εύρωστοι, πέραν των παραπάνω, «επηρεάζουν» και τους πολιτικούς να παίρνουνε μέτρα σε βάρος των ασθενέστερων οικονομικά και χαμηλότερων κοινωνικά τάξεων. Άμεσα ή/ και έμμεσα. Χαρακτηριστικό νομίζω παράδειγμα αποτελεί η αδυναμία πολλών κυβερνήσεων να εισπράξουν φόρους από τους χωρίς αιδώ φοροδιαφεύγοντες οικονομικά δυνατούς και ως εκ τούτου, για να καλύψουν τις «τρύπες» των δημοσίων ταμείων,  «στραγγίζουν» με διαρκώς νέα φορολογικά μέτρα τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Ή και η καθ’ «υπαγόρευση» κάποιων άτεγκτων εργοδοτών προώθηση από διάφορες κυβερνήσεις σκληρών αντεργατικών νομοθετημάτων…
Την ίδια στιγμή, δεν πρέπει να παραλείψουμε και τις περιπτώσεις κατά τις οποίες, με την ανοχή της πολιτικής εξουσίας ή τη σιωπηρή «συναίνεσή» της, ο αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ των οικονομικά δυνατών μιας κοινωνίας, η καταστρατήγηση των νόμων της αγοράς και η έλλειψη σχεδίου και προγραμματισμού στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας  οδηγούν σε οικονομική πρώτα κρίση τις κοινωνίες και έπειτα καταδικάζουν τους πολίτες σε ανεργία, φτώχεια, απαιδευσιά, στερώντας τους δηλαδή τα μέσα για να ζήσουν και να μορφωθούν οι ίδιοι και τα παιδιά τους.  Άσε που τότε πολλές φορές τους σπρώχνουν στην εγκληματικότητα, όταν, δίχως το κράτος πρόνοιας  αρωγό τους, δεν έχουν άλλον τρόπο να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, ή στις ψυχοπάθειες και στις αυτοχειρίες, οσάκις οι ανυπεράσπιστοι πολίτες δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος των καθημερινών τους υποχρεώσεων εντός και εκτός σπιτιού. Όσοι σε μιαν κοινωνία, προς ίδιον όφελος, δε σέβονται τα δικαιώματα των πολιτών μα τα καταπατούν, αντί να οδηγούν σε πρόοδό της, τη σπρώχνουν στον όλεθρο, και οι πολιτικοί που στέκονται σαν «μαριονέτες» και δεν τους εμποδίζουν είναι συνένοχοί τους.
Είναι επίσης γνωστό και αποδεχτό ότι στο πέρασμα των χρόνων ο τρόπος που οι άνθρωποι – πολίτες ερμηνεύουν και προσλαμβάνουν τις επιστήμες αφενός και αφετέρου που πολιτεύονται σε μιαν κοινωνία εξαρτάται πάντα σε μεγάλο βαθμό, πέρα από τις έμφυτες ιδιότητές τους, από τις παραγωγικές μεταξύ τους σχέσεις και από τις αλλαγές στους κανόνες της οικονομικής ζωής. Κάθε εποχή και κάθε κοινωνία έχει τους δικούς της νόμους, ναι, αλλά ό,τι θα διαμορφώσει τους κανόνες της δικής μας και των παιδιών μας εποχής ας είναι όχι το «δίκαιο της γροθιάς» των οικονομικά δυνατών που θέλουν να κάνουν «κουμάντο» και στην πολιτική «σκακιέρα», αλλά οι αδιάκοποι καθημερινοί αγώνες του καθενός μας ξεχωριστά εν πρώτοις και εν δευτέροις όλων των πολιτών ενωμένων υπέρ των με πολύ αίμα και ψυχοσωματικό πόνο κεκτημένων από τους προπάτορές μας και υπέρ μιας κοινωνίας στηριγμένης στο σεβασμό της αξιοπρέπειας των συνανθρώπων μας, στην τήρηση των γραφτών και άγραφων νόμων και στην ανθρωπιά. Τότε μονάχα, οι πολιτικοί θα πάψουν να είναι υποπόδια των οικονομικά δυνατών και θα αποχτήσουν ξανά κύρος και δύναμη, ώστε να μπορούν, λαού συναινούντος, να βελτιώνουν την κάθε στιγμή της ζωής μας…