Δεν τον ωφελούν…

Εχουμε, αλλαχού και άλλοτε, σημειώσει με ποια πνευματικά και ψυχικά εφόδια ο κάθε άνθρωπος δύναται να ξεπερνά τα καθημερινά εμπόδια στη ζωή του.
Στο σημερινό σημείωμα θα εστιάσουμε σε εκείνα τα γνωρίσματα της ψυχής και του πνεύματος των ανθρώπων, τα οποία τον βλάφτουν αντί να τον ωφελούν. Τα οποία τον απομονώνουν από τους άλλους αντί να τον φέρνουν κοντά τους.
Η αλαζονεία και η κομπορρημοσύνη κατατάσσονται στην πρώτη σειρά. Βάζουν τρικλοποδιές στην αυτογνωσία και στην ταπεινοφροσύνη.  Θυμηθείτε την τιμωρία του αλαζόνος Καπανέα από τους “Επτά επί Θήβας” του Αισχύλου αφενός και ότι ο απόστολος Πέτρος στην 1η του επιστολή γράφει, μεταξύ άλλων, “ο Θεός αντιτάσσεται στους περήφανους και ευλογεί τους ταπεινούς” (κεφ. Ε, παρ. 5) αφετέρου.
Η ανακολουθία λόγων και έργων έπεται. Το να λέει κάποιος άλλα και άλλα να κάνει, όπως έχει δείξει πολλάκις η Ιστορία, κλονίζει την εμπιστοσύνη του περίγυρού του προς αυτόν και τον αποξενώνει.
Ο φθόνος και η φιλονικία χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς. Φωλιάζουν στην ψυχή των ανθρώπων εξοστρακίζοντας την αγάπη. Θυμηθείτε από τον Όμηρο πόσο “στοίχισε” στους Αχαιούς η ζήλεια και η εριστική διάθεση του Αγαμέμνονα προς τον Αχιλλέα. Όπως γράφει κι ο απόστολος Ιάκωβος (Επιστολή, κεφ. Γ, παρ. 16), “όπου υπάρχουν φθόνος και φιλονικία, εκεί συναντάς και αταξία και κάθε αχρειότητα”.
Τέλος, η φιλοχρηματία και η αρχομανία είναι από τα μεγαλύτερα, χωρίς αμφιβολία, αρνητικά γνωρίσματα μιας ανθρώπινης ψυχής. Πολλά παραδείγματα έχουμε στο πέρασμα του χρόνου πώς ο πλούτος και η εξουσία φαινομενικά μονάχα και παροδικά βοήθησαν κάποιους ανθρώπους αλλά μακροπρόθεσμα και αληθινά τους έβλαψαν, γιατί τους έστρεψαν να θεοποιούν υλικά αγαθά ζώντας μακριά από το Θεό.  Ίσως γιαυτό και ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει: “Στους πλούσιους του κόσμου παραγγελιά δίνε να μην κομπορρημονούν, μήτε να ελπίζουν στην αβεβαιότητα του πλούτου, αλλά στο Θεό το ζώντα, ο οποίος μας δίνει γενναιόδωρα και σε αφθονία να απολαμβάνουμε τα πάντα” (“Προς Τιμόθεον Α” επιστολή, κεφ.  ΣΤ’, 17).
Με τα μάτια της ψυχής και του σώματος ορθάνοιχτα, λοιπόν, ας πορευόμαστε, μικροί και μεγάλοι! Έτσι θα βρίσκουμε όλα όσα μάς ολοκληρώνουν ψυχικά και θα μας βοηθήσουν με την αυτοκριτική και την αυτογνωσία να υπερφαλαγγίζουμε, με την αρωγή των συνανθρώπων μας, όσα μας “χαλούν” ως μεμονωμένα άτομα και ως μέλη ενός οργανωμένου και ευνομούμενου κοινωνικού συνόλου…