Δεν ξανάβγαλα άχνα

Εκιά που τρώγαμε ψες τσιγαριαστό ριφάκι και τηγανιστές πατάτες ψημένες στα ξύλα σ’ ένα μιτάτο ψηλά στα όρη ρώτηξα τον μπάρμπα Μανούσο τον τυροκόμο, αν έχει φέισ μπουκ..
-Ετούτονα μας έλειπε μόνο επαέ στην μαδάρα μπρε ανήψιο, το φεισμπούκι.
-Δεν έχω εγώ τέτοιες αρρώστιες κοπέλι μου… εμένα το μόνο που μου βρήκανε προχθές που πήγα στο νοσοκομείο οι γιατροί ήτανε ο προστάτης..
Αλλά οντε μού ’πενε ένας μουσάτος με την ποδιά να κατεβάσω το πατελόνι μου και να σκύψω για να μ’ εξετάσει, εκακόβαλα πως θα με ντρακάρουνε κιόλας κι ίσα ίσα που πρόκαμα κι έβαλα τα στιβάνια μου κι απου φύγει-φύγει..
– Εντάξει βρε μπάρμπα δεν είσαι δα κι ο πρώτος και κακώς έφυγες… αλλά εγώ σε ρώτηξα αν είσαι στο φεισ μπουκ.
-Αντε πάλι με το φεισμπούκι σου… δεν το κατέεις μωρέ πως δεν ανακατώνομε εγώ με τουτανά τα σουχλιά μόνο παρέτησε με ήσυχο… Ιντα με ρωτάς και ξαναρωτάς,να ακούει κι η κουζουλή η γυναίκα μου να πάρει αέρα.
-Δεν είναι άντρα μου κακό πράμα το φέις, ούλες στο χωριό έχουνε, ούλες σου λέω ακόμα κι η συμπεθέρα μας η Μαριγώ έχει το καλύτερο και προχθές ανέβασε τον ξινόχοντρο απλωμένο στα κεραμίδια σε πιταρίδες, μαζί με μια φωτογραφία τζη… και εκιά να δεις λάικ και ευκές που τσι έκαμαν οι φίλες τζη… και τι χρυσοχέρα που είσαι και τι προκομμένη και τι κούκλα… φτου φτού… να μην σε μαθιάσουνε… και μόνο εγώ η κακομοίρα δεν έχω λες κι είμαι κιαμιά παράουρη..
-Α, τέτοια θέλεις να μου κάνεις κι εσύ Ζαμπιά να με ξεφτιλίζεις, λες και δεν φτάνει η γλώσσα σου… μην σου διώξει μωρή τροζή ν’ αρχίξεις να σκαλίζεις κι εσύ τουτονά το ρουφιάνο, γιατί θα τ’ αρπάξω και θα σου το κάμω χίλια κομμάτια στην κεφαλή σου…
-Κατάλαβες Ζαμπιά γή να σου το ξαναπώ;;
-Και γιάε σ’ αβιζιέρνω και σένα αντράκι μου που τηνε ξεσμίλωσες… μη σου διώξει κακομοίρη να βάλεις κιάνα φωτογραφιάκι στα ιντερνέτια με την μουτσούνα μου και τα φαητά… γιατί θωρείς τηνε εκείνη νε την κατσούνα που κρέμεται..
Δεν ξανάβγαλα άχνα…κι είχε και κάτι γκάγκλες μάγκλες η κατσούνα του…!!!