ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ψηφοφόροι έδωσαν και τη “δεύτερη ευκαιρία” στην Αριστερά, που ζήτησε ο κ. Τσίπρας. Κι αυτό, τόσο για τη στροφή που έκανε προς την πραγματικότητα, όσο και για το ότι οι πολίτες, κουρασμένοι από την αναποτελεσματικότητα των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στους λιγότερο θεωρητικά “διεφθαρμένους” Συριζαίους… Με την ελπίδα, φυσικά, ότι πιθανόν με αυτούς και μεταρρυθμίσεις θα γίνουν, και από την κρίση θα βγούμε με λιγότερες απώλειες!
ΒΕΒΑΙΑ, με άλλα όνειρα ξεκίνησε “η πρώτη φορά” αριστερή κυβέρνηση το Γενάρη, τα οποία στην πορεία αποδείχθηκαν ότι ήταν όχι μόνο εκτός τόπου και χρόνου, αλλά και άκρως επικίνδυνα για την πορεία μας ως ευρωπαϊκό κράτος, μέλος της Ευρωζώνης. Ας πούμε, η προσπάθεια ρήξης με τους Ευρωπαίους και η ταυτόχρονη μετάβασή μας σε νέο νόμισμα, ήταν κινήσεις, νομίζουμε, τελείως δονκιχωτικές αφού προϋπόθεταν σοβαρά αντίβαρα/στηρίγματα στη διεθνή πολιτική. Δεν υπήρχαν πουθενά. Θλιβερή κατάληξη; Ένα τεράστιο πρόσθετο χρέος, ένα σκληρότατο μνημόνιο και μια επιβολή σε σταθερή βάση των capital controls στις συναλλαγές μας.
Η ΠΡΟΧΕΙΡΟΤΗΤΑ και η απειρία φάνηκαν τη στιγμή που χρειάστηκε, ως εναλλακτική λύση στις φοβερές πιέσεις των Ευρωπαίων, να εφαρμοσθεί ένα σχέδιο Β. Ουσιαστικά δεν υπήρχε τίποτε βιώσιμο. Τό μόνο που απόμεινε στην κυβέρνηση να πράξει ήταν ή η επανάσταση με συνέπεια έναν εμφύλιο στη χώρα, ή η πλήρης υποταγή στις απαιτήσεις των “θεσμών”. Έστω και μετά το μη αναμενόμενο “όχι” του δημοψηφίσματος!
Η ΤΕΛΙΚΗ φάση της πρώτης φοράς αριστερής κυβέρνησης στη χώρα διαμορφώθηκε πάνω από τις κάλπες του Σεπτέμβρη: ο λαός έδωσε σχετική πλειοψηφία στο ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς για να νομιμοποιήσει την ήδη μεγάλη και ουσιαστική αλλαγή που είχε κάνει αποδεχόμενος το 3ο μνημόνιο, αλλά ταυτόχρονα τον καλούσε να κάνει “εκκαθάριση” στο κόμμα του από τους δραχμιστές και άλλους.
ΣΗΜΕΡΑ, ασκώντας μια real politic μέσα στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, η δεύτερη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προσπαθεί να επικεντρωθεί στην πιστή τήρηση του μνημονίου ελπίζοντας πως θα ανταμειφθεί από τους “θεσμούς” με κάποια ελάφρυνση του χρέους: κάτι που δικαιολογημένα θα της επιτρέψει
-αν το κατορθώσει- να θριαμβολογήσει για νίκη! Ομως, έστω κι αν επιτύχουμε ελάφρυνση του σισύφειου χρέους μας, πάντα θα επικρέμαται ένας άλλος μεγαλύτερος κίνδυνος: αυτός του Grexit, της επιστροφής στη δραχμή και της πολιτικής ανωμαλίας που θα επέλθει.
Η ΠΡΟΧΕΙΡΟΤΗΤΑ στην πολιτική έχει βαριά τιμήματα: την πληρώνει ο λαός με δυσβάστακτα μέτρα και περιορισμό των ελευθεριών του, την πληρώνουν εξίσου και οι κυβερνώντες, με την απώλεια της εξουσίας και άλλες συνέπειες γνωστές από την ιστορία.
