Ι.-ΝΕΟΛΟΓΙΣΜΟΣ, η λέξη “δημοκτατορία” (δημοκρατία+δικτατορία) που δηλώνει ένα ερμαφρόδιτο καθεστώς: Ο Πούτιν -όπως κι οι Ερντογάν, Μπολσονάρου και άλλοι “ηγέτες”- είναι εκλεγμένοι από τους λαούς τους με “κανονικές” εκλογές!
ΟΜΩΣ, οργανώνουν έτσι τα εκλογικά συστήματά τους, ώστε να μην υπάρχουν ανταγωνιστές της εξουσίας, ή, αν υπάρχουν, να εξαφανίζονται από το προσκήνιο, ως αντιφρονούντες, προδότες, ξενόδουλοι και τα γνωστά. Έχοντας υπό τον έλεγχό τους όλα τα ΜΜΕ και και τα “social media” της χώρας και περιστοιχιζόμενοι από μια “αλληλοεπιδραστική” elite επιχειρηματιών και πλουσίων υποστηρικτών τους, δεν επιτρέπουν σε αντίπαλες φωνές να ακούγονται ή να αναπτύσσουν αξιόλογη αντιπολίτευση.
ΜΙΛΑΜΕ για καθεστώτα ανελεύθερα. Συνδυάζουν τον αυταρχισμό ως μέθοδο διακυβέρνησης της χώρας, τον καπιταλισμό ως εργαλείο υπονόμευσης των αντιπάλων τους (διαφθορά) αλλά και ως μέσο προσωπικού πλουτισμού. Η ιδεολογία τους είναι ο εθνικισμός που δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά μίσος για τα άλλα έθνη (Ερντογάν – Ελλάδα – Κύπρος).
ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ στην περίπτωση του Πούτιν είναι στοιχεία που του παρέχουν, εδώ και 22 χρόνια, τη δυνατότητα να κινείται μονομερώς, να καταπατά τη διεθνή έννομη τάξη, να υποβλέπει και να απειλεί όσες γειτονικές του χώρες επιθυμούν να γίνουν, (πιο) ελεύθερες (Ουκρανία), να θεωρεί τη βία όχι ως «μαμή» της Ιστορίας, αλλά ως μέσο πραγμάτωσης των σχεδίων του (φωτ.). Εκφραστής ενός αδίστακτου αναθεωρητισμού (όπως και ο Ερντογάν), ταυτίζει την ασφάλεια της Ρωσίας με κατάληψη συγκεκριμένων εδαφών, με το πρόσχημα “ναζιστικών στοιχείων” στα εδάφη τους. Στο διάγγελμά του την ημέρα του πολέμου (24/2) απαίτησε από τον καθένα μας να θυμηθούμε το ένδοξο σοβιετικό παρελθόν!
ΙΙ.- Ο ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟΣ στην εποχή μας δεν είναι μόνο μια θέση επικίνδυνη, είναι και ιστορικό λάθος! Οι θιασώτες της ρωσικής πολιτικής που κυρίως εκφράζονται στο διαδίκτυο, αγνοούν την ιστορία ή δεν θέλουν να ξέρουν για τα εγκλήματα τόσο του μαύρου όσο και του κόκκινου φασισμού.
ΟΧΙ ότι η Δύση που ομοθυμαδόν προσπαθεί να αναχαιτίσει τον Πούτιν στο οικονομικό κυρίως πεδίο, είναι αθώα! Γνωρίσαμε πολύ καλά την “ευαισθησία” των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης απέναντι στην τουρκική κατοχή στην Κύπρο (1974), αλλά και στις τωρινές τουρκικές περί πολέμου απειλές κατά της Ελλάδος (casus belli) και της Κύπρου. Λάθος θα ήταν να μην αναδεικνύουμε την αντίφαση.
ΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ Πούτιν κι Ερντογάν λένε πως αποβλέπουν στη “διόρθωση αδικιών της Ιστορίας”. Δηλαδή στην ανατροπή διεθνών συμφωνιών. Θα προσπαθήσουν με εισβολή και πόλεμο να αναγκάσουν τους αντιπάλους τους -αν φυσικά τους το επιτρέψει η διεθνής κοινότητα- να προβούν σε παραχωρήσεις εδαφών ανατρέποντας έτσι το status quo, αλλά και παραβιάζοντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου.
ΘΑ τους αφήσουμε;
