ΠΟΛΥΦΕΡΝΗ νύφη έγινε το ΠΑΣΟΚ για μια καθοριστική μετεκλογική κυβερνητική συνεργασία και οι δυο… αντεραστές (ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) βρίσκονται στα μαχαίρια. Έπαθλο, η πολύτιμη καρδιά του κέντρου -της μεσαία τάξης- που κυρίως εκπροσωπούσε και εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ.
Πλειοδοτούν σε παροχές, ερωτοτροπούν ασύστολα με την ιδεολογία του Ανδρέα τον οποίο, ειδικά ο κ. Τσίπρας, δεν διστάζει να δεχθεί, μεταξύ πολλών άλλων προσώπων, ακόμη και ως… γενάρχη του κόμματός του!
Η απάντηση λοιπόν, του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στον κ. Ανδρουλάκη (που μίλησε πολύ σωστά για τυμβωρυχία του Ανδρέα), κάθε άλλο παρά αποδεκτή είναι.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ, όπως είχε δηλώσει παλιά ο Ανδρέας ούτε τεμαχίζεται ούτε κληρονομείται. Είναι μια συγκεκριμένη ιδεολογία (Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα) και δέχεται στους κόλπους του ή διώχνει, όσους συμφωνούν ή δεν συμφωνούν μ’ αυτό.
Τι είπε λοιπόν ο κ. Τσίπρας (Τα μέσα σε […] σχόλια είναι δικά μας);
-«Ο Νίκος Ανδρουλάκης πρέπει να καταλάβει ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν του ανήκει. [Τι εννοεί ο “ποιητής”; Ότι ο ίδιος είναι παπανδρεϊκότερος του κ. Ανδρουλάκη; Δεν είναι ο ίδιος που λοιδορούσε με θράσος τον Γάλλο σοσιαλιστή πρόεδρο Holland ως HollΑνδρέου;]
-Ο Ανδρέας ανήκει στην ιστορία. [Κι αυτό σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να κλέβει από την ιστορία του Ανδρέα, την ιδεολογία και τα συνθήματά του, προς ιδιον προσωικό και άρα κομματικό όφελος εν όψει εκλογών;]
-Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες εμπνευστήκαν από τον Ανδρέα. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν περάσει στο ΣΥΡΙΖΑ. [Σοβαρά το υποστηρίζει αυτό ο κ. Τσίπρας; Αν ναι, τότε γιατί οδύρεται τόσο πολύ για τη “χαμένη αξιοπιστία” του και τα ποσοστά του; Ας ξαναμετρήσει τους “πασοκογενείς” που έχει στο κόμμα του]
-Και αντί αυτό να κοιτάμε να μας φέρει πιο κοντά, ασχολούμαστε με θέματα συνθημάτων κι αισθητικής» [Ποιο και τι να φέρει πιο κοντά δυο ιδεολογίες εκ διαμέτρου αντίθετες; Μήπως η κλοπή των συνθημάτων του Ανδρέα; Ή μήπως, το τάχα μου κοινό τους πρόγραμμα για τη χώρα, την ΕΕ, την κλιματική αλλαγή, την Υγεία και την Παιδεία;]
…ΑΛΛΑ, γλυκός ο θώκος της εξουσίας και στις δημοκρατίες μας είναι θεμιτό να μετέρχεται κανείς προς κατάκτησή της τα πάντα.
