ΑΝ είχε ένα αρνητικό αποτέλεσμα η όλη συζήτηση, περι τηλεφωνικών υποκλοπών, στο Κοινοβούλιο, αυτό είναι ότι μπήκαμε σε μια μακρά προεκλογική τοξική περίοδο.
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ επέμενε στο ότι δεν γνώριζε(!) τίποτε για την παρακολούθηση του τηλεφώνου του Ν. Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ και πως αυτό ήταν μεν νόμιμο αλλά λάθος! (Πώς γίνεται όμως, να κρίνεται μεν “νόμιμη” η παρακολούθηση, αλλά ταυτόχρονα να είναι “λάθος” και να συνεχίζεται;)
ΠΑΡΑ δε τις επίμονες ερωτήσεις της αντιπολίτευσης, ο κ. Μητσοτάκης αρνήθηκε να εξηγήσει γιατί γίνονταν οι παρακολουθήσεις. Αν δηλαδή γίνονταν για λόγους εθνικής ασφαλείας, δεν όφειλε να το γνωρίζει ως πρωθυπουργός; Εύλογα λοιπόν ο κ. Τσίπρας, άσκησε δριμεία κριτική σε αυτή τη στάση. Υπογράμμισε μάλιστα ότι ο κ. πρωθυπουργός έχει -και έτσι είναι- τη νομική, πολιτική και ηθική υποχρέωση να εξηγήσει τους λόγους που γίνονταν οι παρακολουθήσεις!
ΜΕΤΑ από τρία χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ, η στη Βουλή λεκτική μονομαχία του πρωθυπουργού με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης επανέφερε στο προσκήνιο παλιές παθογένειες του ελληνικού Κοινοβουλίου.
ΕΔΩ, ο κόσμος καίγεται από τη δυσβάσταχτη ακρίβεια και στη Βουλή περί άλλα τυρβάζουν, καλύπτοντας έτσι τις ασυμφωνίες τους. Αξιοσημείωτο τέλος είναι ότι Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΜέΡΑ25 συμφώνησαν να διερευνηθούν από εξεταστική επιτροπή και οι παρακολουθήσεις του τηλεφωνικού κέντρου του ΚΚΕ, οι οποίες το 2016, επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχαν δημιουργήσει ανάλογο σκάνδαλο που παραδόξως αποσιωπήθηκε. Τώρα, γιατί ο κ. Τσίπρας ήταν μεν σφοδρά επικριτικός για την περίπτωση Ανδρουλάκη, αλλά αρνητικός(!) για την περίοδο πρωθυπουργίας του, είναι άλλο θέμα! Ο λαός επιθυμεί έρευνα σε βάθος χρόνου τουλάχιστον δεκαετίας και πρέπει να την έχει.
