Ι.- ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ δυστύχημα των Τεμπών, περίπου ένα μήνα μετά, απασχολεί αδιάλειπτα -και σωστά- την κοινή γνώμη· αλλά και τα κόμματα, ιδιαίτερα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που αποβλέπει, ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, στο να επωφεληθεί προεκλογικά!
Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ Σιδηροδρόμων Ελλάδος (ΟΣΕ) μπορεί να χαρακτηριστεί ως η κορυφή ενός παγόβουνου κακοδιαχείρισης, διασπάθισης δισεκατομμυρίων ευρώ του δημοσίου χρήματος. Σε ό,τι αφορά τη διαφθορά -ενυπάρχει σε όλες τις ΔΕΚΟ- σύμφωνα με τις καταγγελίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, είναι διαχρονική. Ας μη λένε, λοιπόν, τα κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, πως αυτοί “δεν φταίνε”. Είναι χαρακτηριστικό πως από το 2000 έως το 2020 συνολικά ξοδεύτηκαν για τους ελληνικούς σιδηροδρόμους πάνω από 27 δισ. ευρώ!
ΙΙ.-Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ τομέας ανέκαθεν “εκσυγχρονίζεται” και ποτέ δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του απέναντι των πολιτών, όταν πρέπει. Εξακολουθεί να είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας, δυσκίνητος, γεροντοκρατούμενος, συντηρητικός, αντιδραστικός και πολλές φορές επικίνδυνος.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δυνατόν η χώρα να επιτύχει την “επανεκκίνηση του κράτους” (που οραματίζεται ο κ. Μητσοτάκης), όταν υπάρχουν βαρίδια, όπως ας πούμε με τους ανθρώπους σε καίρια πόστα. Κι ούτε μπορεί να υπάρξει “παραγωγικότητα”, όταν συνδικαλιστικοί φορείς αρνούνται την αξιολόγηση, η οποία είναι βασικός νόμος στην αγορά εργασίας στελεχών στον ιδιωτικό τομέα. Αν υπήρχε μια σωστή αξιολόγηση, δεν θα είχαμε τόσο “χοντρή” ανικανότητα, ώστε σήμερα να θρηνούμε 57, κυρίως νέους ανθρώπους.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, η αξιοκρατία θα αργήσει να γίνει αποδεκτή από τα κόμματα στην Ελλάδα, όσο αυτά βασίζουν την εκλογική πελατεία τους στην ψηφοθηρία, την προώθηση των “ημετέρων”, τον παραγκωνισμό των άλλων έστω κι αν είναι ικανότεροι των δικών τους. Ο θεσμός των “συνεντεύξεων” σε τοποθετήσεις κλειδιά, αν μη τι άλλο δεν αποβλέπει στην πάση θυσία ευνοϊκότερη μεταχείριση των κομματικών φίλων; Έχουμε άσχημη εμπειρία από αυτό…
ΑΛΛΑ, το ζήτημα μιας σωστής επανεκκίνησης του κράτους, δεν έχει να κάνει μόνο με την αξιοπρεπή σχέση πολίτη και δημόσιας διοίκησης, ή τη θεραπεία της αναποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης. Επιπλέον, την ποιότητα υπηρεσιών της. Κυρίως, έχει να κάνει με την ικανότητα της χώρας να σταθεί επάξια στο στίβο του διεθνούς ανταγωνισμού, που ολοένα προβάλλει και περισσότερες απαιτήσεις.
