ΣΕ ΠΙΟ ώριμες πολιτικά κοινωνίες, πιστεύεται ότι ευρύτερες συναινέσεις και πολυκομματικές κυβερνήσεις ευνοούν τη διαχείριση εσωτερικών προβλημάτων καθώς και εξωτερικών κινδύνων· πιθανόν και την οικονομική διαχείριση των κάθε είδους κρίσεων.
ΣΤΗ χώρα μας η λεγόμενη κουλτούρα συναινετικών κυβερνήσεων δεν έχει καλλιεργηθεί δεόντως. Ή, δεν αφήνεται επί τούτου να καλλιεργηθεί. Οι φιλοδοξίες της εκάστοτε αντιπολίτευσης επιβεβαιώνουν διαχρονικά του λόγου το αληθές. Αντίθετα, η λέξη “αυτοδύναμη” κυβέρνηση (στην προκειμένη περίπτωση θα απαιτηθεί ένα 37-38% στο πρώτο κόμμα), τόσο από το κυβερνών κόμμα όσο κι από την αντιπολίτευση, παρουσιάζεται ως πανάκεια!
ΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ της απλής αναλογικής που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές του 2019 και την αυξανόμενη τουρκική απειλή για πόλεμο σε Αιγαίο και ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, τα κόμματα θα πρέπει προεκλογικά (φυσικά και μετεκλογικά) να κοιτάξουν πρώτα το εθνικό συμφέρον κι έπειτα το διαγκωνισμό τους για την εξουσία.
ΥΠΑΡΧΕΙ λύση, σε περίπτωση μη σχηματισμού βιώσιμης κυβέρνησης στις πρώτες εκλογές (απλή αναλογική) και μέχρι τις δεύτερες (ενισχυμένη αναλογική); Ναι, αν συμφωνηθεί εκ των προτέρων ο σχηματισμός για το μεσοδιάστημα των εκλογών μιας εθνικής κυβέρνησης, αντί της προσωρινής. Ίσως αυτό να είναι ένα πιθανό σενάριο, αλλά αν πραγματοποιηθεί (κυβέρνηση εθνικής ενότητας), θα λειτουργήσει και ως αποτρεπτικός παράγοντας στην κλιμάκωση μιας ενδεχόμενης κρίσης, αφού θα είναι πιο αξιόπιστη από μια “εκλογική” και θα μπορεί να παίρνει αποφάσεις.
ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΕΣ κυβερνήσεις υπάρχουν σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ε.E. αποδεικνύοντας καθημερινά τη λειτουργικότητά τους. Εδώ, όπως σημειώσαμε, υπάρχει ο προβληματισμός στο ότι έχουμε έλλειψη κουλτούρας πολυκομματικών κυβερνήσεων. Κι αυτό, λόγω κυρίως προσωπικών αντεγκλήσεων και εγωισμών. Όσες φορές μάλιστα έγινε απόπειρα να δημιουργηθούν συν-κυβερνήσεις, όλες σκόνταψαν σε εγωισμούς και προσωπικές φιλοδοξίες, ή στην κατ’ επίφαση λεγόμενη “μη τήρηση των συμφωνηθέντων” μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων!
