ΟΠΩΣ Καθαρά Δευτέρα δεν νοείται χωρίς χαρταετούς και λαγάνες, έτσι και στην ελληνική πολιτική δεν νοούνται κόμματα χωρίς Γιαννόπουλους (ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα) και Πολάκηδες (ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα).
ΜΠΟΡΕΙ η δημοκρατία, κατά τον Τσόρτσιλ, να είναι το καλύτερο από τα χειρότερα πολιτεύματα, όμως η κατάκτησή της είναι απόρροια πολλών αιμάτινων αγώνων των λαών, ενώ η απώλειά της είναι εύκολη όταν εμείς οι πολίτες δεν είμαστε σε εγρήγορση.
ΑΥΤΟΥΣ τους αγώνες πρέπει να σεβόμαστε, όταν απειλούμε απερίσκεπτα τους πυλώνες της.
ΑΛΛΑ, μια στέρεη δημοκρατία, δεν κινδυνεύει από δηλώσεις ή και ψευτοαπειλές. Κινδυνεύει από κρυφές και ύποπτες οργανωμένες πράξεις (πραξικοπήματα), όπως αυτές που φέρνουν στρατιωτικά καθεστώτα στο προσκήνιο.
ΜΙΑ σωστή δημοκρατία βασίζεται στις τρεις διακριτές της -κατά Μοντεσκιέ- εξουσίες. Όμως δεν υπάρχει τουλάχιστον στη μεταπολεμική Ελλάδα, κυβέρνηση (δεξιά, σοσιαλιστική ή αριστερή) που να μή θέλησε να χαλιναγωγήσει ως εκτελεστική εξουσία, τις άλλες δυο: την δικαστική και τη νομοθετική. Από κοντά και τον Τύπο και τα ΜΜΕ…
ΤΟ ΔΡΑΜΑ συνεπώς έγκειται στο αν ψηφίζουμε, κάθε φορά που καλούμαστε να ψηφίσουμε, άτομα που αγαπούν και σέβονται τις δημοκρατικές διαδικασίες ή ψηφίζουμε τυχάρπαστους και καιροσκόπους πολιτικάντηδες που κάνουν λάβαρο το λαϊκισμό και την παραπληροφόρηση-στοιχεία πολύ επικίνδυνα για τη σταθερότητα ενός πολιτεύματος.
…ΘΑ μου πείτε βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και ο αγώνας και η αγωνία των κομμάτων εξουσίας είναι η αύξηση των ποσοστών τους. Με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο. Ψυχραιμία, λοιπόν, και σωστή ανάγνωση κάθε δήλωσης.
