ΤΟ λεγόμενο “Ουκρανικό ζήτημα” ενδιαφέρει όλη την Ευρώπη· φυσικά και τη χώρα μας: ένας πόλεμος στις αρχές της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα στην Ευρώπη, εκτός των τρομακτικών συνεπειών σε ανθρώπινα θύματα και οικονομίες, θα μας γύριζε πολλές δεκαετίες πίσω. Τότε που τα όπλα είχαν τον πρώτο λόγο και η διπλωματία ερχόταν εκ των υστέρων να επιβεβαιώσει με “συνθήκες” τη “λεία” ή την “απώλεια” του κάθε εμπόλεμου.
ΜΕ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΥΣ πάντα τους μεγάλους και ελάχιστες φορές και τους μικρούς.
ΕΝΑΣ νέος “Ψυχρός Πόλεμος” ανάμεσα στη Ρωσία του Πούτιν και τη Δύση -με “παιχνίδια” πάνω στο ενεργειακό και την παραβίαση διεθνών περί συνόρων συνθηκών, θα έχει τραγικά αποτελέσματα και για μας: ο αναθεωρητισμός ως πολιτική ανατροπής των παλιών διεθνών συνθηκών με την υποστήριξη της Ρωσίας, θα “δικαιώσει” την τουρκική επιθετικότητα και βουλιμία σε Αιγαίο και ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Και η Τουρκία επιθυμεί αναθεώρηση συνθηκών!
ΑΛΙΜΟΝΟ μας, αν η Ευρώπη επιτρέψει την επιστροφή σε εποχές που οι συμμαχίες ανατρέπονταν εν μια νυκτί (1920-1922 κ.λπ.) προκειμένουν να υποστηριχθούν εθνικά και όχι “συμμαχικά” ή συλλογικά/ευρωπαϊκά συμφέροντα.
Ο ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ αιώνας (20ος), ως “ο αιώνας των τεράτων”, έχει πολλά να μας διδάξει επ’ αυτού.
Η Ε.Ε. δημιουργήθηκε ακριβώς γι αυτό το σκοπό: να υπάρχει διαρκής ειρήνη και ευημερία στην ευρωπαϊκή ήπειρο και τα όποια προβλήματα ανάμεσα στις χώρες της -και όχι μόνο- να επιλύονται με ειρηνικό τρόπο και αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Η ΠΡΩΤΗ κοινή αντίδραση των ΗΠΑ και της ΕΕ απέναντι στην επιθετική κίνηση της Ρωσίας (να αναγνωρίσει, δηλαδή, ως “ανεξάρτητα κράτη” δυο περιοχές ρωσόφωνων της Ουκρανίας, στα σύνορα με τη Ρωσία είναι λίγο αμφίσημες, διότι οι αντικυρώσεις από τη Ρωσία θα είναι πολύ οδυνηρές για ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Ιταλία κ.λπ.) που εξαρτώνται εν πολλοίς από το φυσικό αέριο της Ρωσίας.
ΣΤΙΣ “ψευδοκυρώσεις”, ας πούμε, της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία -σχετικά με Ελλάδα και Κύπρο- πάντα δημιουργείται χάσμα ανάμεσα στις μεγάλες και τις μικρές χώρες (Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία-Ελλάδα, Κύπρος): οι μεγάλες δυστυχώς για μας δρουν με καθαρά εθνικά κριτήρια (οικονομικά συμφέροντα), όχι ευρωπαϊκά. Ας μη λησμονούμε αυτό που είπε κάποιος ξένος διπλωμάτης καριέρας πως οι μεγάλες χώρες συμπεριφέρονται διεθνώς πάντα ως “γκάνγκστερς”, ενώ οι μικρές ως “πόρνες”! Γι’ αυτό και η αγωνία μας, για το αν θα υπάρξει συνέχεια στη ρωσο-ουκρανική κρίση και μέχρι πού θα φθάσει…
