ΜΟΝΑ∆ΙΚΟΣ ο Μακρυγιάννης. Εκφράζει όχι µόνο τους αδικαίωτους συναγωνιστές του (1821), αλλά και τα πικρά αισθήµατα του ελληνικού λαού διαχρονικά απέναντι σε κάθε κυβέρνηση. Τότε, σήµερα και πάντα. Γράφει (αν και η περικοπή αναφέρεται στην κυβέρνηση του Καποδίστρια) στα Αποµνηµονεύµατά του:
«Πατρίς, να µακαρίζεις γενικώς όλους τους Έλληνες, ότι θυσιάστηκαν για σένα, να σ’αναστήσουνε, να ξαναειπωθείς άλλη µια φορά ελεύθερη πατρίδα, που ήσουνα χαµένη και σβησµένη από τον κατάλογο των εθνών. Όλους αυτούς να τους µακαρίζεις. Όµως να θυµάσαι και να λαµπρύνεις εκείνους που πρωτοθυσιάστηκαν στην Αλαµάνα, πολεµώντας µε τόση δύναµη Τούρκων· κι εκείνους που αποφασίστηκαν και κλείστηκαν σε µια µαντρούλα µε πλίθες, αδύνατη, στο Χάνι της Γραβιάς· κι εκείνους που λιώσανε τόση Τουρκιά και πασάδες στα Βασιλικά· κι εκείνους που αγωνίστηκαν σα λιοντάρια στη Λαγκάδα του Μακρυνόρου, όπου πολεµήθηκαν συνχρόνως σ’αυτές τις δυο θέσες πού’ναι τα κλειδιά σου -ένα η Πόρτα του Μακρυνόρου, και τ’άλλο των Θερµοπύλων. Κι αφού πήγανε κι από τα δυο µέρη ν’ανοίξουνε δρόµο οι Τούρκοι, εκείνοι οι αθάνατοι, τόσοι λίγοι, ογδόντα ένας στη Λαγκάδα, γιόµωσαν τον τόπο κόκαλα εκεί. Και τους καταδιάλυσαν, εκείνοι οι ολίγοι, στ’άλλο µέρος των Θερµοπύλων κι άλλού. Αυτήνοι σε ανάστησαν και δεν µπήκε δύναµη και ζαϊρέδες και πολεµοφόδια. Αυτήνοι ψύχωσαν εκείνους που πολιορκούσαν τους ντόπιους Τούρκους και φρουρές· και νηστικούς κι αδύνατους τους περιλάβαν και τους σφάξαν σαν τραγιά.
Και τέλος πάντων, πατρίδα, αυτήνοι κατατρέχονται από τους Εκλαµπρότατους, τους Εξοχώτατους, από τον Κυβερνήτη σου κι αδελφούς του. O Αγουστίνος κι ο Βιάρος αυτήνων των σκοτωµένων τις γυναίκες και κορίτσια κυνηγούν. Αυτούς τους αγωνιστάς κατατρέχουν και τους λένε να πάνε να διακονέψουν: «Ποιος σας είπε» τους λένε «να σηκώσετε άρµατα να δυστυχίσετε;» (Β΄ 67-68).
ΑΝΕΚΑΘΕΝ εξουσία και λαός βρίσκονταν -και βρίσκονται- σε ασυµφωνία. Ανέκαθεν οι κυβερνώντες θα µας λένε “Ποιος σας είπε να σηκώσετε κεφάλι;” (Εξεγέρσεις στην Κρήτη, επαναστατικά κινήµατα, Θέρισο, Πολυτεχνείο 1973, Κυπριακό κ.λπ.). Κι ανέκαθεν οι λαοί, έστω και προδοµένοι, θα ξαναεγείρονται ονειρευόµενοι ένα καλύτερο µέλλον…
