ΑΝΕΚΑΘΕΝ τα ελληνικά κόμματα ήθελαν να έχουν “υπό”, ανθρώπους-μαριονέτες σε καίρια πόστα κυβερνητικά ή τοπικά, ώστε να ελέγχουν, να κατευθύνουν, να εξουσιάζουν ανθρώπους και καταστάσεις.
ΓΙΑ όσους θυμούνται, ειδικά μετά τις εκλογές του 1981, με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και σοσιαλοκυριαρχία στα Χανιά, δεν θα μπορούσε στις τότε δημοτικές εκλογές (17/10/1982) να μην υπάρξη πίεση για επιλογή του “εκλεκτού” του ΠΑΣΟΚ, ως δημάρχου.
ΠΟΙΟΣ λησμονεί τη χάλκευση της δήθεν υποστήριξης και δημοσίευσης στον τοπικό Τύπο ονομάτων υπέρ ενός άνωθεν “εκλεκτού” του ΠΑΣΟΚ; Ποιος λησμονεί την περί “γαϊδάρου” ρήση τοπικού βουλευτή, για την εκλογική νοημοσύνη του χανιώτικου λαού;
ΠΟΙΟΣ λησμονεί την έντονη και γραπτή στον τοπικό Τύπο διαμαρτυρία μιας δράκας επιστημόνων που είδαν τις “υπογραφές τους” στήριξης του συγκεκριμένου προσώπου, ενώ ποτέ δεν είχαν υπογράψει κάτι τέτοιο;
ΠΟΙΟΣ λησμονεί τον θόρυβο που δημιουργήθηκε σε πανελλήνιο επίπεδο γι’ αυτή τη διαμαρτυρία (μη υποταγή στις άνωθεν κομματικές υποδείξεις) και το σάλο στο κόμμα (ΠΑΣΟΚ);
ΠΟΙΟΣ λησμονεί το “κάλεσμα” σε απολογία στο “Πειθαρχικό” του κόμματος της δράκας των ανυπότακτων και της διαγραφής τους από το κόμμα; Έχει πείρα ο γράφων, όπως και πολλοί άλλοι από τέτοιες δουλόφρονες πρακτικές.
…ΑΛΛΑ και η πόλη, κι ο νομός, και η Κρήτη και όλη η Ελλάδα δεν νομίζουμε να έχουν πάψει να θεωρούνται “φέουδα” του κάθε κόμματος που κυβερνά, ή πρόκειται να κυβερνήσει τον τόπο. Γιατί όχι και οι δημοτικές εκλογές; Μπορεί τα χρόνια να περνούν, όμως οι μεθοδεύσεις παραμένουν.
