Ι.-ΑΝΕΚΑΘΕΝ υπήρχαν τρεις κατηγορίες ψηφοφόρων:
– οι κομματικοί (τα “κομματόσκυλα”) που συμπεριφέρονται και ως “παράγοντες” ψηφοθηρίας,
– οι φιλήσυχοι κι αμέτοχοι στα γρανάζια των κομμάτων ψηφοφόροι (η πλειονότητα των πολιτών), και
– οι αδιάφοροι, τυχάρπαστοι, ή “όπου φυσάει ο άνεμος”, ή “αναποφάσιστοι”- που όμως αποφασίζουν πάνω από την κάλπη.
ΚΑΘΕ πολίτης -και πολιτευτής- ασκεί με τον τρόπο του “πολιτική”. Από τον έμπορο μέχρι το δάσκαλο, τον Μητσοτάκη μέχρι την Κωνσταντοπούλου, τον Τσίπρα μέχρι τον Βελόπουλο, τον Πολάκη μέχρι τον Κουτσούμπα κι από τον Ανδρουλάκη μέχρι τον Κασιδιάρη, όλοι ασκούν πολιτική. Διακριτή ή αδιάκριτη…
ΙΙ. -ΑΛΛΑ, τι είναι η π ο λ ι τ ι κ ή; Η πιο συνηθισμένη απάντηση στο ερώτημα είναι «η ενεργός συμμετοχή του πολίτη στα κοινά». Όμως, ως γενικότερος ορισμός,
– Πολιτική είναι η επιλογή ενός μέσου (κόμμα) για την επιτυχία ενός σκοπού.
– Για τους πολιτειολόγους, πολιτική είναι “η τέχνη και η επιστήμη της διακυβέρνησης”.
– Για τους έμπειρους παλαιοπολιτικούς είναι “η τέχνη του εφικτού και όχι του επιθυμητού”.
– Για πολλές ομάδες “ανένταχτων”, πολιτική είναι η κοινή και συντονισμένη δράση μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων με σκοπό την επιτυχία στόχων που αφορούν, έτσι ισχυρίζονται, το κοινωνικό σύνολο ή ομάδα ατόμων.
– Για τους πολιτικάντηδες -έχουμε πολλούς από δαύτους στη χώρα- πολιτική είναι «η πάση θυσία κατάκτηση της εξουσίας». Έτσι, “πολιτική είναι ο αγώνας για την απόκτηση (με υφαρπαγή, απάτη, κυνισμό, ψευδοϋποσχέσεις κ.λπ.) της εξουσίας. Έπειτα, ο τρόπος άσκησής της, η κατανομή της κατά το δοκούν και η παρουσίασή της στο λαό έτσι ώστε να δείχνει πως, ό,τι γίνεται, γίνεται για “το συμφέρον του λαού” (Ερντογάν-Τουρκία, Πούτιν-Ρωσία).
Γενικότερα μιλώντας περί σοβαρής πολιτικής, αυτή αφορά οτιδήποτε σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με την ορθή οργάνωση και τη λειτουργία της κοινωνίας.
ΙΙΙ. -ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ πρόβλημα της πολιτικής στην Ελλάδα ήταν και παραμένει το, αν πρέπει να παρέχεται στο λαό περισσότερη ισότητα (“δικαιοσύνη παντού”) ή να υπάρχει αποτελεσματικότητα («οικονομική ικανοποίηση περισσότερων κοινωνικών στρωμάτων»…).
ΤΙ αραγε εξυπηρετεί η πολιτική σήμερα; Αξίες ή συμφέροντα; Το ερώτημα ανάγεται στην αρχαιότητα και συνεχίζει να υφίσταται ταλανίζοντας πολιτικούς και πολίτες. Αποτελεί η πολιτική μέσο πραγμάτωσης αξιών που οδηγούν την “πόλη” (κράτος) σε πρόοδο, ή είναι πεδίο σύγκρουσης ομάδων με διαφορετικά συμφέροντα; Πόσα από τα παραπάνω ερωτήματα απασχολούν τους υποψηφίους μας αλλά και τους ψηφοφόρους; Πόσοι από τους υποψηφίους στέκονται υπεράνω στενών κομματικών ιδεολογιών/αγκυλώσεων, ώστε να μπορούν να προσφέρουν ό,τι είναι εφικτό σε όλους και όχι μόνο στους ημέτερους; Οψόμεθα…
