Δεύτερη ανάγνωση: Κόσμοι αντιθέσεων

META την 11/9 του 2001, αλλά και το ρωσοουκρανικό πόλεμο, ο κόσμος μας έχει αλλάξει -και αλλάζει με διόγκωση των αντιθέσεων:
• Η βαρβαρότητα γίνεται κυρίαρχο στοιχείο, αλλά και η αλληλεγγύη των λαών δεν έχει το προηγούμενό της.
• Προοδεύουμε τεχνολογικά με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, ενώ και η φρίκη των πολέμων αποκτά τρομακτικότερο πρόσωπο.
• Η δημοκρατία έχει κατακτήσει τις περισσότερες χώρες, αλλά και οι δικτατορίες δεν παύουν να μας απειλούν.
• Βρισκόμαστε συνεχώς στο χείλος ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος, αλλά και οι εξερευνήσεις του σύμπαντος είναι ασύλληπτες.
• Μιλάμε για παγκοσμιοποίηση διακίνησης ιδεών και αγαθών, αλλά και για υπερεθνικισμούς και αυστηρή περιχαράκωση συνόρων.
• Ανεχόμαστε τις επιμειξίες φυλών και “τάξεων”, αλλά μας τρομάζουν οι πρόσφυγες.
• Λαχταρούμε περισσότερες ατομικές ελευθερίες, αλλά κλεινόμαστε στο καβούκι μας όταν είναι να αγωνιστούμε.
• Διψούμε για αλλαγή στη ζωή μας, αλλά νοσταλγούμε και “τα περασμένα μεγαλεία” κ.λπ.
ΕΤΣΙ όμως, δεν ήταν πάντα ο κόσμος; Πάντα δεν βασίλευαν οι αντιθέσεις, τόσο στη φύση, όσο και στις κοινωνίες των ανθρώπων; Εξάλλου, η μεγάλη επιλογή του σημερινού ανθρώπου, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά κάποιος σοφός, είναι “μια γεμάτη πάθος κόλαση, παρά ένας αδρανής παράδεισος”. Η στατικότητα ποτέ δεν υπήρχε στο “σύμπαντα κόσμο”…