– (Οι πραγματικά “κολλημένοι”) Κάποιοι από τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ μίλησαν για “κολλημένους” που υπάρχουν σε ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ. Λησμονούν φυσικά ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι κολλημένο δημοσκοπικά εδώ και 4 χρόνια περίπου στα ίδια ποσοστά. Κι ότι, παρά τη σημαντική φθορά της κυβέρνησης σε κρίσιμα πεδία της πολιτικής της (οικονομία, ακρίβεια, υποκλοπές, απεργίες κ.ά.), το παράδοξο με τον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει: δεν καρπώνεται τη φθορά της ΝΔ! Και δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και το γεγονός ότι, αν και η ΝΔ έχει αρνητικά πρόσημα σε διάφορα πεδία (νέοι ψηφοφόροι, ανεργία, δικαιοσύνη κ.ά.) ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν καταγράφει στα ίδια θετικό πρόσημο, αφού υπερτερούν οι αρνητικές γνώμες για τις στρατηγικές που ακολουθεί μέχρι τώρα. Το σύνδρομο του κόμματος “διαμαρτυρίας” παραμένει, ενώ ο λαός θέλει σοβαρή αντιπολίτευση με πρόγραμμα, προοπτική και σχεδιασμό για το μέλλον. Όσο για το δήθεν “αντι-ΣΥΡΙΖΑ” μέτωπο, μόνο του το κόμμα το δημιουργεί, με τις ατυχείς ενέργειες του προέδρου και των στελεχών του (π.χ., αποχή από τις ψηφορίες!). Έτσι, είναι ποτέ δυνατόν ένα κόμμα που νοσταλγεί συστήματα “δημοκρατίας λατινικής Αμερικής” να επιδιώκει ταυτόχρονα να μπει στη λέσχη των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών; Αλήθεια, γνωρίζει με ποιο “δημοκρατικό” σύστημα θα κυβερνήσει τη χώρα, σε περίπτωση που ο λαός το ξαναψηφίσει ή θα περιοριστεί στο ότι «θα επαναφέρει με το άγριο» τη “δημοκρατία” που το ίδιο ονειρεύεται; Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαθέτει πάντα στελέχη εμμονικά με τις ιδεοληψίες τους, όμως ο λαός δεν θα είναι εμμονικός πάνω από την κάλπη, διότι βλέπει, ακούει, κρίνει, αποφασίζει.
– (Υπάρχει και η Συρία!) Ο ενδεκαετής εμφύλιος στη Συρία, από τον οποίο έχουν σκοτωθεί εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι και εκατομμύρια άλλοι έχουν μείνει άστεγοι, παραμένει το πιο φονικό γεγονός που έχει σημειωθεί στην περιοχή, στην πρόσφατη ιστορία της. Η καταστροφή δε από τους σεισμούς στη βόρεια Συρία επέφερε την απόλυτη ένδοια σε ένα λαό χειμαζόμενο κι από τις εμφύλιες διαμάχες. Όσο για την ιστορική πόλη Αντιόχεια -που κυριολεκτικά ισοπεδώθηκε από το σεισμό- αποτελεί, με την περιφέρειά της, μια βαριά σεισμογενή ζώνη, μάλιστα με κατοίκους πολιτών “δευτέρας κατηγορίας”, για την Τουρκία: συντίθεται από Κούρδους (εχθρούς των Τούρκων), Άραβες, Ρωμιούς (αραβόφωνους ελληνορθόδοξους του Πατριαρχείου Αντιοχείας) κ.λπ. Τα κρίσιμα σύνορα Τουρκίας – Συρίας αποτελούν πεδίο διαρκούς πολέμου και θεωρούνται περιοχή δυσμενών μεταθέσεων για “ενοχλητικούς” Τούρκους πολίτες. Κι όμως, η περιοχή αυτή παράγει, περίπου, το 15% του Τουρκικού ΑΕΠ! Να, ένας λόγος για να ανασυγκροτηθεί πιο σωστά η περιοχή και να ξεπεράσει τη φτώχεια της.
