Ι.-ΑΝΕΚΑΘΕΝ, µεταξύ κρατών, ζητούνται προφάσεις που γίνονται casus belli (=αιτία πολέµου). Είτε πρόκειται για συνοριακά προβλήµατα σε στεριά και θάλασσα, είτε για πολιτικοθρησκευτικές ή άλλες ιδεοληψίες – προ παντός δε, εγωισµούς φυλών, οµάδων κρατών, συνασπισµών κ.λπ. Οι πόλεµοι, δυστυχώς, βρίσκονται πάντα στην επικαιρότητα.
ΕΝΑΣ πόλεµος που κηρύσσεται, οφείλει να έχει το επικάλυµµα του “δίκαιου πολέµου!”. Η παγκόσµια Ιστορία βρίθει από ανάλογους και ο ισραηλοπαλαιστινιακός -που έκλεισε ένα χρόνο, µε 42.000 νεκρούς, 40 εκατοµµύρια γιγαντιαίους τόνους ερειπίων, µε κατεστραµµένο το 80% των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης της λωρίδας της Γάζας, µε διαλυµένο το σύστηµα υγειονοµικής περίθαλψης, µε τον λιµό και κάθε είδους επιδηµίες να θερίζουν τον πληθυσµό, δείχνει το πραγµατικό πρόσωπο ενός ανηλεούς πολέµου. Πρόκειται πια για έναν υπαρξιακό πόλεµο στον οποίο ζητουµενο είναι η απόλυτη “καταστροφή και δυστυχία” του αντιπάλου! Είναι ένας πόλεµος που “θα έκανε και τις πέτρες να φωνάζουν!”, όπως είπε στο Associated Press µια 60χρονη Παλαιστίνια που έχασε τα πάντα και µένει σε σκηνή, εκεί όπου άλλοτε βρισκόταν το σπίτι της.
ΤΟ ΚΑΚΟ φορτώνεται πάντα στους ηττηµένους, ώστε οι νικητές να “δικαιώνονται” στα µάτια του υπόλοιπου κόσµου.
ΙΙ.- ΠΙΣΩ, λοιπόν, από τους δυο πολέµους (Ουκρανία, Παλαιστίνη), δυο κόσµοι ετοιµάζονται να συγκρουσθούν: η ∆ύση (ΗΠΑ, ΕΕ κ.λπ.) και οι συσπειρωµένες τέσσερις (4) µεγάλες πληθυσµικά χώρες της Ανατολής: δύο “δηµοκρατίες”, η µία “υβριδική” (Ρωσία), η άλλη ισλαµική (Ιράν), µία απόλυτη δικτατορία (Β. Κορέα) και ένα µονοκοµµατικό, κοµµουνιστικό σύστηµα, δήθεν ανοιχτό στην ελεύθερη αγορά (Κίνα). Ο πρόεδρος της Κίνας βέβαια δεν είναι ο Κιµ Γιονγκ Ουν (πρόεδρος της Β. Κορέας), ούτε απειλεί κανέναν µε πυρηνικά (όπως η Ρωσία του Πούτιν). Η δε Ρωσία του Πούτιν δεν είναι θεοκρατικό καθεστώς (όπως το Ιράν).
ΟΜΩΣ, οι παραπάνω 4 ετερόκλητες χώρες, ετοιµάζονται και τα προεόρτια τα βλέπουµε στους δυο εν εξελίξει πολέµους. Μεταξύ των χωρών αυτών (Ρωσία, Ιράν, Β. Κορέα, Κίνα) αναπτύσσονται “ανίερες” συµµαχίες, ενεργειακές εξαρτήσεις, οικονοµία, τεχνογνωσία, οπλικά συστήµατα, ανεφοδιασµός κ.λπ. Εν πολλοίς θυµίζουν τις δυνάµεις του Άξονα (ναζιστική Γερµανία, φασιστική Ιταλία, αυτοκρατορική Ιαπωνία).
ΕΤΣΙ, οι πόλεµοι σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή αποτελούν “εργαστήρια γνώσης και πρακτικής εφαρµογής” της σύγχρονης τέχνης του πολέµου, µε τις δοκιµές κάθε είδους χτυπήµατος στα πεδία των µαχών! Ειδικά στη Μέση Ανατολή, εκπλήσσει η χρήση της Τεχνητής Νοηµοσύνης: η ακρίβεια του Ισραήλ στους στόχους του είναι ανησυχητική! Όσο για την πολυπόθητη ε ι ρ ή ν η, ε, αυτή παραµένει αιώνιο αιτούµενο ηµών των άλλων που παρακολουθούµε µε δέος την αµείλικτη και συνάµα τραγική επικαιρότητα.
