ΣΕ ΜΙΑ ευνοµούµενη δηµοκρατία, υπάρχει µεν η κυβέρνηση που κυβερνά, αλλά και η αντιπολίτευση που της ασκεί κ ρ ι τ ι κ ή, ώστε να διορθώνονται πολλά στραβά της.
ΚΟΝΤΕΥΟΥΝ 6 χρόνια και σοβαρή αντιπολίτευση στη χώρα δεν είδαµε: Ο µεν ΣΥΡΙΖΑ “πήρε την κάτω βόλτα” αυτοδιαλυόµενος και από το 17% (2019) έπεσε σε ένα χαµηλότατο µονοψήφιο ποσοστό. Το ΠΑΣΟΚ, από ελπιδοφόρο, ως αντικαταστάτης του ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωµατική αντιπολίτευση, αγκοµαχεί για τη διατήρηση των ποσοστών του, αλλά και για την κάλυψη της µεγάλης απόστασης από τα ποσοστά της κυβέρνησης (Ν∆). Όσο για τα υπόλοιπα µικρά κόµµατα έχουν µεν µερικές εκλάµψεις (λόγω Τεµπών), χωρίς όµως σοβαρές προσεγγίσεις για ενιαία… αντιπολίτευση.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑ∆Α ποτέ δεν έπεσε κυβέρνηση από πρόταση µοµφής της αντιπολίτευσης. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν µόνο µε εκλογές ή πραξικοπήµατα… Η πρόσφατη πρόταση δυσπιστίας δεν έριξε µεν την κυβέρνηση, αλλά ανέδειξε τα λάθη της. Επιπλέον εµφάνισε µια ασύγνωστη αµηχανία της αντιπολίτευσης.
ΤΕΛΙΚΑ, οι µεγάλες παλλαϊκές συγκεντρώσεις για τα Τέµπη, όχι µόνο ανέδειξαν τις θεσµικές διαχρονικά αδυναµίες των κυβερνήσεων όλων των χρωµάτων για πάταξη της διαφθοράς, της διόρθωσης παθογενειών, της συγκάλυψης εγκληµάτων, της απόκρυψης της αλήθειας, αλλά και το ποιος ασκεί αντιπολίτευση εδώ και έξι χρόνια. Η παντελής έλλειψη µιας σοβαρής “π ο λ ι τ ι κ ή ς αντιπολίτευσης”, έχει υπερκεραστεί από µια “κ ο ι ν ω ν ι κ ή αντιπολίτευση”. Αυτό χαρακτηρίζει τη µετα-ΣΥΡΙΖΑ εποχή (2019). Με όλα, φυσικά, τα αναµενόµενα συνακόλουθα για το κυβερνών κόµµα, πολιτικό µας σύστηµα και τη δηµοκρατία…
