ΜΕΧΡΙ πρόσφατα η εξωτερική μας πολιτική απέναντι στην Τουρκία εδραζόταν, κάθε φορά που υπήρχε έξαρση, στην πολιτική κατευνασμού! Είτε από αδυναμία άσκησης σωστής εθνικής εξωτερικής πολιτικής είτε από έξωθεν πιέσεις.
ΟΜΩΣ, μια τέτοια τακτική αποθρασύνει τον επιτιθέμενο-την Τουρκία- να γίνεται πιο απαιτητικός (Ίμια, γκρίζες ζώνες). Είχαν αντιληφθεί οι Τουρκοι την αδυναμία μας, γι’ αυτό και έχουν γίνει πιο επιθετικοί, μάλιστα με σωρεία απαιτήσεων (αποστρατιωτικοποίηση νησιών, αμφισβήτηση ελληνικής κυριαρχίας). Κι όταν διαποτίζεις τον λαό σου με συνεχή ηττοπάθεια, πού να βρει αυτός το κουράγιο να αντιμετωπίσει κάθε είδος προκλήσεων;
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, η πολιτική της αποτροπής, με γενναία ανανέωση και ενίσχυση της άμυνας σε όλα τα επίπεδα αλλά και με ανάδειξη του αρπακτικού αναθεωρητισμού της Τουρκίας στις ευρωπαϊκές και αμερικανικές “αυλές”, ανακόπτει την επιθετικότητά της ή την κάνει να αναλογιστεί το βαρύ τίμημα που θα πληρώσει σε περίπτωση επίθεσης. Ως εκ τούτου, μπορεί ο Ερντογάν να ξερνά λεκτικές προσβολές και επιθέσεις εναντίον μας, σκέφτεται όμως πολύ σοβαρά τον πόλεμο: η Ελλάδα δεν είναι ούτε Συρία ούτε Ιράκ.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ και οι λεγόμενοι φιλειρηνιστές που λένε πως «έχουν κάπου δίκιο και οι Τούρκοι», «ας τα βρούμε μαζί τους», «ας μην είμαστε μοναχοφάηδες» για να καταλήξουν έμμεσα στο «ας τους δώσουμε κάτι!» Για μας αυτοί είναι αρνησιπάτριδες διότι, εν ονόματι μιας αμφίβολης, προσωρινής και ασταθούς ειρήνης, δεν μπορεί κανείς να προδίδει αγώνες και αίμα προηγούμενων γενεών, ούτε να παραβλέπει ξεκάθαρες διεθνείς συνήκες οριοθέτησης συνόρων (Συνθήκη της Λωζάνης). Οι συνθήκες που προκύπτουν, μετά από αιματηρούς πολέμους, μόνο με νέους πολέμους (δίκη Πούτιν εναντίον Ουκρανίας) αλλάζουν- κι αν αλλάζουν τελικά…
ΕΙΝΑΙ δυνατόν να υπάρξει διάλογος, ας πούμε με έναν υπερφίαλο και επηρμένο “νεο-δικτάτορα” τύπου Ερντογάν, ο οποίος καταπατά το διεθνές δίκαιο κατά το δοκούν; Υπάρχει άραγε πλαίσιο συνεννόησης μεταξύ της λογικής και των επιχειρημάτων από τη μία (Ελλάδα) και της «λογικής» του αρνητισμού, του “ετσιθελισμού” και του παραλογισμού από την άλλη (Τουρκία); Πολύ σωστά τοποθετήθηκε ο πρωθυπουργός μας σε τηλεοπτική εκπομπή: Είναι «αδύνατος ο διάλογος με το παράλογο». Τα μόνα λογικά θέματα προς συζήτηση με την Τουρκία είναι η υφαλοκρηπίδα και η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο (ΑΟΖ). Όπως πράττουν όλα τα εχέφρονα έθνη…
