ΕΙΝΑΙ ακατανόητο, αν όχι λυπηρό, το γεγονός ότι εδώ στην Κρήτη, ενώ έχουμε εμπειρία από κάθε είδος τουρισμού και πολυκοσμίας, δεν παίρνουμε τα κατάλληλα μέτρα που επιτάσσει η πανδημία και οι επισημάνσεις των επιστημόνων, ώστε να αποφύγουμε τα πολλά κρούσματα στο νησί και τη συνακόλουθη αύξηση των νεκρών.
Η ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΑ πληρώνεται, κι αυτό δυστυχώς αποτυπώνεται κάθε μέρα…
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ στο τέλος ενός οδυνηρού για όλους Αυγούστου, πρωτοφανούς σε θανατηφόρα γεγονότα: είτε λόγω πανδημίας είτε εξαιτίας τρομοκρατικών ενεργειών (Αφγανιστάν) ή και φονικών σεισμών. Εξάλλου, φυσικές καταστροφές, πόλεμοι και λοιμοί δεν έλειψαν ποτέ από τη γη, ενώ και οι παμφάγες, παρατεταμένες σε διάρκεια πυρκαγιές που ενέσκηψαν σε χώρες της Μεσογείου (Ιταλία, Ελλάδα, Τουρκία) προκάλεσαν ανυπολόγιστες οικολογικές καταστροφές, ικανές να ρίξουν οποιαδήποτε κυβέρνηση!
ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ο καιρός από χθες (φωτό, 1). Νεφελώδης. Είχαμε να δούμε σύννεφα μήνες. Κυρίαρχος και βασιλιάς της μέρας ήταν πάντα ένας αυγουστιάτικος πρεβελάκειος “ήλιος του θανάτου”, ενώ και οι βραδιές μας, με αμείωτα υψηλές θερμοκρασίες, μας έλουζαν στον ιδρώτα, τη δυσφορία, τη νευρικότητα, τα συχνά λουσίματα.
ΑΣ ελπίσουμε τουλάχιστον, πως ο φετινός Σεπτέμβρης που διαβαίνει το κατώφλι της θητείας του, να είναι εκείνος ο γλυκός μήνας που συνηθίσαμε τόσα και τόσα χρόνια να προσμένουμε. Με το κλασικό άνοιγμα των σχολείων και τις αγορές εποχής, με την επιστροφή των παραθεριστών στους τόπους τους, με το συμμάζεμα και σήκωμα των θερινών ρούχων, με την αλλαγή του καιρού και την αναμονή του φθινοπώρου, την καθιερωμένη ΔΕΘ και τις “συνηθισμένες” πρωθυπουργικές εξαγγελίες, με την αισιοδοξία υπό μάλης κ.λπ.
ΤΟ ελπίζουμε…
Στ.Γ.Κ.
