Ι.-“ΠΙΣΤΗ στην αριστερή ιδεολογία ή άνοιγμα στον πλουραλισμό;” Και για να θυμηθούμε τον Ανδρέα, με το “Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημά” του: Γενόμενος “πατροκτόνος” μεταπολιτευτικά ο Ανδρέας, αρνήθηκε να ηγηθεί του κόμματος της ΕΚ (“Ένωση Κέντρου”) που είχε ιδρύσει ο πατέρας του, ο Γεώργιος Παπανδρέου. Δημιούργησε ένα τελείως νέο δικό του χαρίζοντάς του την ταυτότητα του… σοσιαλισμού που τον καιρό εκείνο (1975-1985) ήταν της μόδας. Δέχθηκε δε τότε στις τάξεις του κινήματός του όλες τις ιδεολογικές αποχρώσεις που ήταν αντίθετες προς τη δεξιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Ο ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ του Ανδρέα βασιζόταν στη ρήση του Μάο “Αφήστε όλα τα λουλούδια (ιδεολογικά ρεύματα) να ανθίσουν”. Γι αυτό και είχε μεγάλη απήχηση στον κόσμο της αριστεράς -ιδιαίτερα μετά την “Συμφιλίωση” Τσακαλώτου-Βαφειάδη, πρωταγωνιστών του ελληνικού Εμφυλίου (1946-1949). Έκτοτε το ΠΑΣΟΚ είχε αλλεπάλληλες εκλογικές επιτυχίες. Η πρωτοτυπία του Ανδρέα ήταν το “Συμβόλαιο με το Λαό”, με το οποίο έθεσε τις βάσεις του κινήματος που ακόμη υπάρχουν.
ΙΙ. -ΣΗΜΕΡΑ, μετά από μια επώδυνη και πολύχρονη οικονομική κρίση, μια πανδημία που σάρωσε κάθε ιδεολογία, κι ένα πόλεμο που έφερε σε αμφισβήτηση κάθε αριστερή, σοσιαλιστική ή δεξιά ιδεολογία, το ταυτοτικό διχάζει το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ένα θέμα που θα έπρεπε να είχε λυθεί ήδη από το 2019, όπως τόνισε μεταξύ πολλών και ενδιαφερόντων θεμάτων για το κόμμα, σε μια εκ βαθέων συνέντευξη – ποταμό ο Νίκος Παππάς στο Δ. Δανίκα (“Πρώτο Θέμα”, 24-7-23).
ΕΤΣΙ, πάμε για “κόμμα δομών” (Αχτσιόγλου) ή για “επιτελικό” (Τσακαλώτος); Για “διευρυμένο” κόμμα (Ν. Παππάς) ή για “κόμμα λύσεων” (Τζουμάκας); Ήδη σημαίνοντα στελέχη άρχισαν ανοικτά να παίρνουν θέση υπέρ τους ενός ή του άλλου υποψηφίου. Μέχρι το Σεπτέμβρη που θα γίνουν οι εσωκομματικές εκλογές, οι μέχρι τώρα 4 υποψήφιοι (φωτ. 1) καταμετρούν τους υποστηρικτές τους, ενώ άρχισαν δειλά δειλά να εμφανίζονται και κάποιες δημοσκοπήσεις για την απήχηση που έχουν και οι 4 στον κόσμο της αριστεράς.
ΑΝ, όπως είναι φυσικό, ακολουθήσει και δεύτερος γύρος ανάμεσα στους δύο επικρατέστερους, αναμενόμενες θα είναι οι συγκλίσεις των ποικίλων ή ετερόκλητων τάσεων. Προεδρικοί και “ομπρελίστας”, αλλά κι άλλες συνιστώσες μάλλον θα αλληλοϋποστηριχθούν ώστε να αποκλείσουν “αρχηγικές” αξιώσεις “παρείσακτων” ή ανεπιθύμητων. Οψόμεθα.
