Ι.-ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ “τς πετσέτας” -ευφυής ονοµασία!-ξεκίνησε από τους κατοίκους της Πάρου που βλέπουν κάθε χρόνο να περιορίζεται ο χώρος τους για µπάνιο στις παραλίες τους. Αντίθετα, χρόνο τον χρόνο, οι ιδιοκτήτες των οµπρελοκαθισµάτων γίνονται πιο “επιθετικοί” στις καταλήψεις παραλιών σε όλη τη χώρα, που, αν µη τι άλλο, θεωρούνται δηµόσιος χώρος (φωτό, 1).
ΣΕ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ προβαίνουν κυρίως αποµακρυσµένες από κέντρα ελέγχου παράνοµες επιχειρήσεις, εκµεταλλευόµενες αδρά τους ξένους που πληρώνουν υπερβολικά “για µια θέση στον ήλιο”, µη επιτρέποντας έτσι στους ντόπιους το αυτονοητο και νόµιµο. Για παράδειγµα, σύµφωνα µε τη βρετανική εφηµερίδα Daily Mail, οι αυθαίρετες τιµές στην Πάρο διαµορφώνονται φέτος ως εξής: µε 60 ευρώ µπορεί να νοικιάσεις µια οµπρέλα και δύο ξαπλώστρες για όλη την ηµέρα, ενώ µε 120 βρίσκεσαι σε «περιοχή VIP!».
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ παρουσιάζει δυναµική και εξαπλώνεται παντού, κάτι που ανάγκασε τον υπουργό Οικονοµίας Κωστή Χατζηδάκη να δώσει εντολή “να παταχθούν οι παράνοµες επιχειρήσεις”. Οι παραλίες σε όλη τη χώρα είναι δηµόσιος χώρος κατά το σύνταγµα, χώρος στον οποίο όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωµα πρόσβασης.
ΙΙ,-ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ παράνοµης κατάληψης αιγιαλών δεν σπανίζει στην Κρήτη. Εδώ, όπως και σε πολλά υπερτουριστικά κέντρα, δεν είναι µόνο τα οµπρελοκαθίσµατα σις παραλίες. Είναι και τα “µπιτσόµπαρα” µε τη µουσική τους στη διαπασών, οι υπερβάσεις των ωρών κοινής ησυχίας, οι “γουρούνες” που αλωνίζουν νύχτα µέρα τους δρόµους, τα µεθύσια, οι ξυλοδαρµοί. Απλά, δεν υπάρχει τουριστική αστυνοµία (δηµοτική ή κανονική), ώστε να προσφεύγει κάθε διαµαρτυρόµενος πολίτης…
ΑΠΟ τη µια θέλουµε τουρισµό, από την άλλη είµαστε υποχρεωµένοι να υπερασπιστούµε τα στοιχειώδη δικαιώµατά µας ως άτοµα/πολίτες µιας πολιτείας που απουσιάζει. Η αύξηση του τουριστικού προϊόντος, σε καµιά περίπτωση δεν µπορεί να γίνεται εις βάρος των δικαιωµάτων των ντόπιων πολιτών. ∆εν µπορεί το κράτος να είναι υπέρ ορισµένων “ευνοηµένων” επιχειρήσεων που είναι σε θέση να εξαγοράζουν τους πάντες και τα πάντα, εν ονόµατι του κέρδους τους. Έλεος…
Υ.Γ.: Στα Χανιά, εκεί που δεν υπάρχουν οµπρελοκαθίσµατα παρά µόνο πετσέτες, είναι η λεγόµενη “αδέσποτη παραλία”-µια προέκταση της Νέας Χώρας προς τη Χρυσή Ακτή. Ελάχιστοι την επισκέπτονται, γιατί εκβάλλει ο Κλαδισός, η θάλασσα εν πολλοίς είναι άγνωστη, υπάρχει πολύ και χοντρό χαλίκι και δεν υφίσταται καµιά σχετική υποδοµή από τον ∆ήµο.
