“ΠΛΗΜΜΥΡΙ∆Α” τουριστών στα Χανιά. Οι Χανιώτες, όσοι δεν βρίσκονται σε διακοπές, σιγοψηνόµαστε στα διαµερίσµατα, µε τις θερµοκρασίες κολληµµένες στα ύψη. Κι όµως, οι τουρίστες συρρέουν κατά χιλιάδες στην παλιά πόλη, όπως το ίδιο γίνεται σε όλα τα µεγάλα αστικά και ηµιαστικά κέντρα του νησιού.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ; Θα µου πείτε πως ο υπερτουρισµός “χτύπησε κόκκινο” στις ευρωπαϊκές χώρες του Νότου, ειδικά στην Ιβηρική χερσόνησο και την Ιταλία. Έτσι που, από δω και πέρα, να υπάρχει ζωτικό πρόβληµα για τους ντόπιους που ήδη εξεγείρονται κατά του νέου “επιδροµέα!”
ΚΑΙ στην Κρήτη το πρόβληµα έχει διογκωθεί. Όµως, η αγάπη, κυρίως των βορειοευρωπαίων για τη Μεγαλόνησο, χρονολογείται εδώ και πολλές δεκαετίες. Και δεν χρειάζεται να αναρωτηθούµε για τον λόγο αυτού του έρωτα.
ΓΡΑΦΑΜΕ, περίπου πρίν δεκαπέντε χρόνια, γι’ αυτά που προσελκύουν τους ξένους -τα οποία, ευτυχώς, δεν έχουν πολυαλλάξει -και είναι:
– η θαυµαστή ποικιλία του κρητικού τοπίου (βουνό, θάλασσα, φαράγγια, µονοπάτια, ακτές, πανίδα και χλωρίδα).
– η κυρίαρχη ηλιοφάνεια στο νησί: τουλάχιστον εννέα µήνες το χρόνο, κάτι που είναι ασυνήθιστο για τους ξένους.
-η σοφή και θεραπευτική κουζίνα της Κρήτης, µε τα βότανα, τα χόρτα, τον ζωικό και φυτικό πλούτο της, το λάδι, τις ελιές, το κρασί κ.ά. Καθε συνδυασµός στην κρητική µαγειρική είναι παραδοσιακά καλά µελετηµένος, ώστε να πείθει τον ξένο να την υιοθετήσει ασυζητητί.
– ο κρητικός λαός, είναι λαός της χαρµολύπης. Συνδυάζει το άγριο της φύσης (ήθη και έθιµα) αλλά και το ήπιο (πολιτισµός). Η σοφία του λαού κρύβεται στην ασύµµετρη ιστορία του, της οποίας ο απόηχος εκφράζεται στις µαντινάδες, τα ριζίτικα, τους χορούς, την τέχνη, το ευφρόσυνο της φιλοξενίας του.
– ο απλός Κρητικός κάτοικος του νησιού, όπου κι αν βρεθεί έχει µια µαντινάδα στο στόµα, το χορό στα πόδια και τη σοφία στην κουβέντα του. Τι άλλο θέλετε;
