Διαχρονικές διαπιστώσεις

«Ας μη φαντασθούν οι αναγνώσται μου ότι πρόκειται να απαγγείλω το κατηγορητήριόν των. Ουδείς δύναται να αρνηθή ότι ήσαν σπουδαίοι άνδρες και καλοί πατριώται. Αλλά… Αλλά εδούλευαν εις το κόμμα -αυτόν τον αδυσώπητον δράκοντα του παραμυθιού που παρέλυε την αγαθήν των προαίρεσιν και τους έκανε να θέλουν το καλό και να εργάζονται διά το κακό!
Διατί όμως τα κόμματα, ιδίως όταν πρόκειται περί εθνικών προβλημάτων, μεταβάλλονται εις κακοποιούς δυνάμεις; Διατί όταν εδημιουργούντο εθνικαί περιπλοκαί οι ηγέται χάνουν τον έλεγχον των πράξεών των και την ισορροπίαν της σκέψεώς των και δεν ξεύρουν ούτε τι λέγουν ούτε τι κάνουν; […]
Και έτσι συγχέομεν τα συμφέροντα του κόμματος με τα συμφέροντα της Πατρίδος. Αποβλέπομεν εις το εθνικόν μεγαλείον διά μέσου του κομματικού πρίσματος. Και χρησιμοποιούμεν τας εθνικάς επιδιώξεις ως επιχείρημα διά την κραταίωσιν και το θρίαμβον του κόμματος […]
Είμεθα ακόμη ένας λαός ευδημαγώγητος -γνήσια τέκνα των Αθηναίων της εποχής του Κλέωνος και του Υπερβόλου. Και έτσι το πολυτιμότερον όπλον των πολιτικών μας καταντά να είναι η δημαγωγία.
Εάν δεν το χρησιμοποιήσουν, κινδυνεύουν να παραμερισθούν και εκμηδενισθούν […]
Εκληρονομήσαμεν επίσης το ριψοκίνδυνον και τυχοδιωκτικόν πνεύμα των προγόνων μας. Αιώνιοι οι Αργοναύται είμεθα ανά πάσαν στιγμήν έτοιμοι να ξεκινήσωμεν διά την κατάκτησιν κάποιου χρυσού δέρατος. […]
Εκληρονομήσαμεν από τους προγόνους μας Ίωνας φιλοσόφους και την ακατάσχετον ροπήν προς την σοφιστείαν. Οι πολιτικοί μας επιδίδονται με αληθινόν πάθος και διαπρέπουν εις το σπορ του “ποιείν τον ήσσονα λόγον κρείττονα” […]».
Αυτά γράφει στον πρόλογό του, στο βιβλίο του “Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ – Τα παθήματα που δεν γίνονται μαθήματα” ένας δημοσιογράφος και πολιτικός του Μεσοπολέμου, ο Μιλτ. Μάλαινος, από τον Άγιο Βλάσιο Αγρινίου. Σκέψεις διαχρονικές που έχουν και στις μέρες μας δραματική επικαιρότητα…