Τη σχέση που συνέδεε τα ιστορικά πλέον καφέ που λειτουργούν μέχρι σήμερα με την ελληνική οικογένεια καθώς και τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης μέσα στους κόλπους της ανέλυσαν ομιλητές στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Οικογένειας το βράδυ της Κυριακής στο ιστορικό καφέ “Κήπος” με θέμα “Οικογένεια και Ιστορικά Καφέ. Σημείο αναφοράς – Δεσμοί – Ορίζοντες”.
Συντονιστής και κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο δημοσιογράφος Μιχάλης Κεφαλογιάννης, ο οποίος στην ομιλία του, αναφορικά με τον ρόλο των καφέ τα παλιά χρόνια, τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι«τα καφέ, όπως τουλάχιστον το ήξεραν οι παππούδες μας, πάντα ήταν ένας τόπος συνάντησης, ένας χώρος που πήγαινε όλη η οικογένεια. Στο καφενείο μπορούσαν να συζητήσουν άλλα πράγματα πέρα από την καθημερινότητα. Οι συζητήσεις που γίνονταν ήταν πιο φιλοσοφικές και ενδεχομένως πολλές φορές και ουσιώδεις.
Μπορούμε να πούμε υπό μία έννοια ότι το καφέ γινόταν η έξοδος της οικογένειας όχι μόνο τις Κυριακές, αλλά και τις υπόλοιπες ημέρες, ενώ με έναν τρόπο έφερνε την οικογένεια πιο κοντά. Σήμερα έχει αντικατασταθεί από το τάμπλετ, τα κινητά και από την τηλεόραση, που και αυτή σιγά – σιγά την ξεπερνάμε περνώντας σε άλλες μορφές επικοινωνίας».
Ο κ. Κεφαλογιάννης σχετικά με τον ρόλο της οικογένειας και τη σημερινή της μορφή υπογράμμισε ότι «η οικογένεια έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια αρκετά και στη χώρα μας, που πλέον αποτελεί εκεί που αισθάνεται κάποιος συναισθηματικά ασφαλής. Φεύγουμε από τη μορφή της οικογένειας όπως την έχουμε γνωρίσει ενδεχομένως από τη θρησκεία ή την έχει ορίσει η νεότερη ελληνική ιστορία. Η φράση “ό,τι δεν αλλάζει είναι μοιραίο να πεθάνει”, αυτό δεν ισχύει με την οικογένεια, αφού ο θεσμός της συνεχώς θα αλλάζει».
Ο ίδιος πρόσθεσε επίσης ότι «η οικογένεια παρέμεινε την περίοδο της κρίσης το “κουκούλι” και η μόνη σταθερά που όλοι εκεί αναζητούν καταφύγιο είτε συναισθηματικό είτε καταφύγιο οκονομικής στήριξης. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι πάρα πολλές οικογένειες αντλούν χρήματα και επιβιώνουν απ’ τις συντάξεις των παππούδων και των γιαγιάδων, ενώ πολλά παιδιά που βρίσκονται στην εφηβεία στηρίζουν τη διασκέδασή τους στα χρήματα των γονέων τους, αν και εφόσον αυτοί εξακολουθούν να εργάζονται. Οπότε όχι μόνο οικονομικά, αλλά και συναισθηματικά, η οικογένεια είναι αυτή που κρατά την ελληνική κοινωνία ακόμα ζωντανή. Οσο και αν αυτό φαίνεται συντηρητικό, είναι κάτι το οποίο ακόμα και οι πιο προχωρημένοι ψυχίατροι ή ψυχολόγοι παραδέχονται και δεν υπάρχει αμφισβήτηση γι’ αυτό».
Ο κ. Κεφαλογιάννης επεσήμανε ακόμα ότι «η οικογένεια είναι αυτή που θα υποδεχτεί τον άνεργο γιο ή την κόρη για να ζήσουν ξανά από την αρχή στο ίδιο σπίτι, είναι αυτή που θα κάνει τα πάντα για να βρει δουλειά στο παιδί της καθώς και να το ενθαρρύνει ώστε να βρει κάποιους τρόπους προς το ζην. Οπότε καταλαβαίνουμε ότι μία φράση που είχε κακοποιηθεί στο παρελθόν, είχε χρησιμοποιηθεί από μαύρες σελίδες της ελληνικής μας ιστορίας, το “θρησκεία, πατρίδα, οικογένεια”, σήμερα μπορεί να ακούγεται πολύ μοντέρνα όσο ποτέ άλλωστε».
Στην εκδήλωση συμμετείχαν και μίλησαν επίσης η ειδ. συνεργάτης των Γεν. Αρχείων του Κράτους Ζαχαρένια Σημανδηράκη, η οποία έκανε μία ενδιαφέρουσα παρουσίαση των ιστορικών καφέ της Ευρώπης με πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία καθώς και πλούσιο οπτικό υλικό, η ψυχολόγος Αννα Δημοτάκη, ο εκπαιδευτικός Αντώνης Θυμάκης και η παιδοψυχίατρος Νεκταρία Σκουλάκη. Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Ιστορικών Καφέ της Ευρώπης.
