«Σχετικά με την απόκτηση, τη συσσώρευση, τη διαχείριση αυτού στην κοινωνία που ζούμε».
Με βάση δημοσιευμένα κατά περιόδους στοιχεία διαφαίνονται ότι το 1% των ανθρώπων παγκόσμια έχει συσσωρευμένο οικονομικό πλούτο, τόσο όσο μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει το άλλο 99% των ανθρώπων παγκόσμια. Εάν αυτό το 1% των πλουσίων μικρύνει κατά 20% σε συσσώρευση, τότε το άλλο 99% των άλλων ανθρώπων παγκόσμια θα γίνει κατά 50% ολιγότερο σε φτώχεια, μέσα από την ισοκατανομή αυτού του πλούτου.
Τα άνω στοιχεία προκύπτουν πέρα των άλλων και από την άνιση, αδικοκατανομή των επιβαρύνσεων με αυξήσεις κατά 337% στα κατώτερα στρώματα με μόνο 9% στα ανώτερα οικονομικά στρώματα. Εδώ φαίνεται στο μεγαλείο της η ανισοκατανομή του υπάρχοντος και του δημιουργούμενου πλούτου σε υποχρεώσεις και δικαιώματα σε κοινωνία- κοινωνίες ανθρώπων. Ένα και μόνο κλικ πολιτικών και κοινωνικών προσπαθειών μίκρυνσης, αυτών των ανισοτήτων μεταξύ πλουσίων και φτωχών, υπέρ των φτωχών, χωρίς διαταραχή αισθητή, της αρνητικής πλευράς των πλουσίων θα φανεί η θετικότητα των λαϊκών στρωμάτων σε ποσοστιαία ιεραρχική σκάλα.
Η λογική αυτή θέση θα έπρεπε να προβληματίζει όλους αυτούς που επιχειρηματικά ανήκουν στο μικρό ποσοστό που συσσωρεύεται ο πλούτος. Όμως κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να γίνεται.
Εδώ καλούμαστε δυναμικά να εμφανίσουμε την κοινωνική- πολιτική λογική αναγκαιότητα.
Θα πρέπει οι δρώντες κοινωνικά, πολιτικά, κομματικά, όχι απλώς να προβληματίζονται, αλλά να θέτουν τα ερωτήματα και ν’ απαντούν σ’ αυτά που έχουν σχέση με το τι να κάνουμε και πώς ενεργούμε για να ανατρέψουμε τις μεγάλες αυτές ανισότητες. Είναι εύκολο κάτι τέτοιο;
Δεν είναι απλώς δύσκολο, αλλά πάρα πολύ δύσκολο να πείθουμε τον εαυτό μας ότι είναι εφικτό και να προσπαθούμε. Πώς όμως; Αξιολογούμε τα λογικά και τα παράλογα, τα δίκαια και τα άδικα και τις γενεσιουργές αιτίες αυτών. Καλούνται οι κοινωνικά, πολιτικά, κομματικά δρώντες με κινητικότητα των σκέψεων τους να χαράσσουν κοινές μεθόδους επίτευξης των στόχων τους, που θ’ ανατρέπουν τις μεγάλες υπάρχουσες ανισότητες. Αρκεί όλοι μας να συμμετέχουμε στο επιδιωκόμενο οικοδόμημα κατά δύναμη και ικανότητα, και όχι κάποιοι να χτίζουν και κάποιοι άλλοι να γκρεμίζουν, όπως μέχρι τώρα γίνεται.
Επ’ αυτών, εμείς οι ίδιοι να απαντούμε στα ερωτήματα που θα μας προκύπτουν σχετικά με την αναγκαιότητα της συμμετοχής μας στις διαβλέψεις για την επίτευξη των στόχων μας.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι δυσκολίες είναι σύνθετες, όπως και η μετεξέλιξη της κοινωνίας που ζητούμε να δημιουργήσουμε. Το πέρασμα της αντιστροφής από ανισοκατανομή σε ισοκατανομή του υπάρχοντος και δημιουργούμενου οικονομικού πλούτου είναι τα θεμέλια του νέου οικονομικού- κοινωνικού μας οικοδομήματος.
Οι μνήμες των παρελθόντων χρόνων, οι διαταραχές της καθημερινότητας των παρόντων χρόνων και οι ελπίδες για αλλαγές στους μελλοντικούς χρόνους είναι οι πηγές εφοδιασμού απαιτούμενων δυνάμεων, που θα μας ενθαρρύνουν για την κατεδάφιση του παλιού και την οικοδόμηση του νέου. Με βάση αυτών των λογικών αξίζει να επιστρατευτούν οι διάσπαρτες συγκλίνουσες λογικές, για να κάνουν την αρχή της συλλογικότητας για τη διάχυση όλων αυτών σε όσο δυνατότερο και μεγαλύτερο σε εύρος ανθρώπινο δυναμικό.
Υ.Γ. Οι τυχόν αποκλίσεις των αριθμών δεν διαφοροποιούν τη λογική διάταξη των αναφερομένων.
