Διαδικασία ανάπτυξης πολιτικής έναντι λαϊκισμού

Η διαδικασία ανάπτυξης πολιτικών θέσεων, όταν περνάει από το φίλτρο του “αποδεχτού” από τον πολίτη, θυμίζει έντονα λαϊκισμό. Τι είναι λαϊκισμός; Είναι να λες στον πολίτη αυτό που θέλει να ακούσει η πλειοψηφία και όχι αυτό που θεωρείς σωστό για την κοινωνία. Κάποιες φορές μπορεί η θέση σου να συμβαδίζει με την πλειοψηφία και κάποιες φορές όχι. Η θέση σου όμως δεν μπορεί να έχει αυτό ως κριτήριο.
Θα φέρω παράδειγμα μία πρόταση για θέση μέλους του που παρουσίασε ένα κόμμα. Αυτή η θέση είναι για δημιουργία ιδιωτικών φυλακών ώστε να γίνει αποσυμφόρηση των κρατικών φυλακών κ.λπ. Δεν θα κρίνω τη θέση εδώ. Θα κρίνω τη διαδικασία. Το κόμμα αυτό ζήτησε από τα μέλη του να προτείνουν θέσεις που θα περάσουν στην κοινωνία ως πρότασή τους. Αυτή, λοιπόν, η θέση, σωστή ή λάθος για μένα που δεν είμαι μέλος του κόμματος, θα πρέπει πρώτα να κριθεί από τα μέλη αυτού του κόμματος για το αν ταιριάζει με τη φυσιογνωμία του και μετά να προταθεί στον πολίτη ως λύση για να αποφασίσει εκείνος αν τη θέλει.
Επειδή όμως το πολιτικό μας σύστημα δεν επιβραβεύει πολιτικές, αλλά δημοσιότητα, το κόμμα αυτό επέλεξε να πάει αυτή τη θέση στον πολίτη απευθείας για να δει αν είναι δημοφιλής ώστε μετά να την ενσωματώσει! Δηλαδή το ίδιο το κόμμα αυτό δεν πιστεύει στις θέσεις του πριν ακόμα τις ακούσει!
Σε μία δημοκρατία έχουμε όλοι την ευθύνη των επιλογών μας. Από τους πολιτικούς μέχρι τους πολίτες. Όμως όταν η ευθύνη μεταφέρεται όλη στον πολίτη, τότε αυτό που συμβαίνει είναι ένα χάος αταίριαστων και αντιφατικών θέσεων. Η πολιτική δεν μπορεί να δουλέψει έτσι με σκοπό το όφελος της κοινωνίας. Η πολιτική πρέπει να τεκμηριώνει πρώτα την άποψή της και μετά να δίνει τη δυνατότητα να αποφασίσουμε ως πολίτες.
Το ερώτημα: «Θέλουμε ιδιωτικές ή όχι φυλακές» από μόνο του είναι άτοπο. Ποια είναι τα επιχειρήματα υπέρ; Ποια είναι τα κατά; Γιατί επιλέχθηκε ως θέση; Τι ξέρουμε από υπάρχοντα παραδείγματα; Ποιο το τελικό όφελος; Είναι οικονομικό; Είναι κοινωνικό;
Είναι κρίμα που κόμματα που λένε ότι θέλουν να αλλάξουν την πολιτική, το πρώτο που κάνουν είναι να την αντικαθιστούν με λαϊκισμό.