Με τα αναγκαστικά απαγορευτικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας περιορίστηκαν τα βασικά ατομικά δικαιώματα και μερικές απ’ τις ελευθερίες των πολιτών. Ανετράπησαν οι συνήθειες των εργαζομένων και οι εργοδότες εστράφησαν σε νέες μεθόδους προώθησης των προϊόντων τους με κλειστές πωλήσεις χρησιμοποιώντας μεταφορείς κατ’ οίκον διανομείς. Οι καταναλωτές απέκτησαν νέες συνήθειες αγοράς ειδών οικογενειακής χρήσεως κάτι που ως φαίνεται, θα συνεχισθεί και μετά την εξάλειψη των λόγων, που τις επέβαλλαν.
Δεν είναι λίγοι, όσοι διαλέγουν να εξυπηρετηθούν με τις “online” πηγές προμηθειών. Το μειονέκτημα, όμως, είναι, ότι δεν έχουν τη δυνατότητα, να ελέγξουν τη νομιμότητα υπάρξεως των και τη γνησιότητα των προϊόντων τους, αγοράζοντας εμπορεύματα “μαϊμού”. Δυστυχώς οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι ανέτοιμοι να προστατεύσουν το καταναλωτικό κοινό από τέτοιου είδους αλχημείες. Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης συνέδεσαν ανθρώπους μεταξύ τους σε πολλές δραστηριότητες, που σε αρκετές περιπτώσεις, όμως, απαιτείται μεγάλη προσοχή, διότι αυτή η ψηφιακή εποχή, μπορεί να προάγει και να βοηθά την ανάπτυξη, εγκυμονεί όμως κινδύνους, που ακόμα δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί αποτελεσματικά.
Εκτός τούτων είμαστε και “δεσμώτες Προμηθείς” προσωρινοί αιχμάλωτοι των καιρών, όπου όσο συνεχίζονται οι κανόνες εγκλεισμού, δημιουργούνται ασυνήθιστες καταστάσεις και δοκιμάζεται το συναίσθημα. Το διαδίκτυο και η τηλεόραση διαθέτουν τρόπους σύνδεσης ανθρώπων σε πολλά επίπεδα δραστηριοτήτων, άλλοτε επωφελών και άλλοτε με απογοητευτικό περιεχόμενο. Γινόμαστε “εκόντες άκοντες” μάρτυρες μέσω των “ριάλιτι σόου” πλήθους ασχημιών, δυσμορφιών και ιδιοτροπιών στρεφνών και περίεργων χαρακτήρων νέων, που παίρνουν μέρος σε διάφορα τηλεπαιχνίδια. Ακούμε και βλέπουμε παίκτες και παίκτριες που δεν μπορούν να σκεφθούν και ο διαλογισμός τους πάσχει, αδυνατώντας, απουσία επιχειρημάτων, να μιλήσουν σωστά.
Δεν έχουν χαρτογραφηθεί επαρκώς ακόμα οι ψηφιακές μεταλλαγές. Οι παλαιοί τρόποι επικοινωνίας σιγά-σιγά παραλύουν. Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης έχουν καταστεί πρωταρχικό μέσο λαϊκισμού και χρησιμοποιούνται σε περιόδους πολιτικού αδιεξόδου με λόγια συνθηματικά, που προσαρμόζονται σε κάθε περιβάλλον, όπου είναι βαρυφορτωμένο το ψεύτικο λαϊκό στοιχείο. Τα ατομικά δικαιώματα δεν παραχωρήθηκαν στους πολιτικούς ακόμα.
Αν δεν υπάρξουν κοινωνικοί κρατικοί φορείς, να φιλτράρουν και να ελέγξουν τους “τεχνολογικούς γίγαντες” που τώρα έχουν γίνει δισεκατομμυριούχοι και μιλούν με μηνύματα υπό μορφήν συνθημάτων στο twitter, facebook, instagram κ.λπ. θα πληγεί η δημοκρατία και θα αναδειχθεί όχι ένας “Μεγάλος Αδελφός” αλλά πολλοί. Κανένας έκτακτος περιορισμός δεν είναι παντοτεινός. Ας μην απογοητευόμαστε τώρα και ας έχουμε υπομονή. Στο τέλος θα γίνει απολογισμός και τότε με ηρεμία θα υπάρξει καταμερισμός ευθυνών των συνθηματολόγων.
