Διαδίκτυο

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι εργαλεία για την ανακάλυψη της αλήθειας αφενός, την επιβολή του ψέµατος αφετέρου στους ευκολόπιστους και γενικά τη διαχείριση της πληροφορίας. Οι πλέον νοήµονες αντιµετωπίζουν τις δυνατότητες τους να ανακαλύψουν νέες λειτουργίες που να µη διαταράσσεται το τεχνολογικό περιβάλλον.
Η παραδοχή ότι ένας ψηφιακός υπολογιστής αναπαράγει εγκεφαλικές λειτουργίες, οδηγεί στο συµπέρασµα ότι ο ανθρώπινος νους είναι µια “µηχανή” που υπολογίζει και κατασκευάζει “ευφυή τεχνάσµατα” που αντικαθιστούν την ανθρώπινη συµπεριφορά. Επηρεάζουν την καθηµερινότητα µας, µετατρέπουν όµως όσους χρησιµοποιούν ασυστόλως το διαδίκτυο σε “στρατιωτάκια” να διατηρούν τη θέλησή τους πλήρως εξαρτηµένη από απεριόριστες ιδέες και πληροφορίες, άγνωστο αν καταλήξουν σε ωφέλιµες καταστάσεις.
Η καθηµερινή ενασχόληση στον µικρόκοσµο του διαδικτύου, που πολλές φορές χρησιµοποιείται ως καταφύγιο στον κεντρικό υπολογιστή του σπιτιού ή στο κινητό, τείνει στο να συνηθίσει ο πολίτης τη χρήση ώστε να µειωθεί η φροντίδα του δηµοσίου και οι υποχρεώσεις του, να επιβληθούν στον ιδιωτικό παράγοντα. Παρασύρεται κανείς και αµφιταλαντεύεται να εκτιµήσει τι είναι επιτρεπτό, καλό ή κακό και ποια µέσα πρέπει να χρησιµοποιήσει, για να ικανοποιήσει τις επιθυµίες του.
Το διαδίκτυο είναι ικανό να παρουσιάσει µια επιβλαβή εξάρτηση ως χάρισµα και να οδηγήσει τον εξαρτώµενο πλέον σε µια ψεύτικη ζώνη άνεσης µέχρι να δεχθεί κάποιο “χαστούκι” και αντιληφθεί την πραγµατικότητα. Το χρησιµοποιούµε µε την ιδέα ότι ξεφεύγουµε από άσχηµες στιγµές που µας περιβάλλουν, ότι “χαλαρώνουµε” αγνοώντας ότι τούτη η φυγή είναι χωρίς αντίτιµο. Συνήθως τα παιδιά είναι ευεπίφορα, επιρρεπή, κινούµενα στο διαδίκτυο µε κίνδυνο να πέσουν θύµατα κάθε συνωµοσίας ή συνειδητής παραπληροφόρησης που κρύβονται µέσα του. Ίσως κάποτε γίνει κατανοητή η εντύπωση του κόσµου γύρω απ’ αυτό, φαινοµενική δε και επίπλαστη η εντύπωση του διαδικτύου, ότι κάνει κακό.
Η ζωή απαιτεί δουλειά, δεσµεύσεις και κατανόηση τι εστί παράλογο, παράνοµο και επιτρεπτό, που οδηγούν µακριά απ’ την ηθική κατάπτωση του ατοµικισµού και τη διαφθορά. Οι λέξεις που χρησιµοποιούνται, µη ανταποκρινόµενες στην πραγµατικότητα µας παρασύρουν σε πράξεις που µπορεί αργότερα να µετανιώνουµε, να ‘χουµε αποφασίσει για πράγµατα για τα οποία η µεταµέλειά µας δεν θα ‘χει αντίκρισµα.