Βιβλίο του κ. Δημήτρη Τυραϊδή
Με πολλή χαρά κι αυτή τη φορά απευθύνω τα πολλά μου ευχαριστώ για το καινούριο βιβλίο απού μου ‘μπεψε ο κ. Τυραϊδής Δημήτριος και του μπέμπω ακόμη και τις πάρα πολλές ολόθερμες ευχές μου, για να έχει υγεία και με την ίδια αξιοσύνη να συνεχίζει να μας εκπλήσσει με τις καινούριες ποιητικές συλλογές και βιβλία με πεζογραφήματα από τα μονοπάθια και τις διαδρομές στσ’ αναμνήσεις του, από τσοι δροσερούς τόπους της ιδιαίτερης πατρίδας του, τση Ρούμελης και τη σκληρή ζωή της υπαίθρου, που στα νιάτα ντου εγεύτηκε τσι δυσκολίες της.
Για κείνο και τα όσα γράφει και περιγράφει στα διηγήματα και τις ιστορίες απού περιέχονται και σε τούτονε το βιβλίο ντου, γίνεται ολοφάνερο πως την ώρα που τα γράφει τα ζει ξανά και ο ίδιος από κοντά και τ’ απολαμβάνει, αναφερόμενος σε όσα έζησε, είδε ή τ’ άκουσε, όπως λέει ο ίδιος, στα καφενεία που τις ‘μολόγαγαν αυτές τις ιστορίες, τα βράδια στις αποσπερίδες. Γι’ αυτό και προκαλεί έντονες συγκινήσεις με τις διηγήσεις του κι όμορφες εικόνες με τις περιγραφές του, όπως είναι τα σπιτάκια του χωριού ντου με το γιούρτι του καθένα, φαντάζομαι ότι εννοεί το σώχωρό ντου, όπως θα λέγαμε εμείς, που είναι χτισμένες οι κούρνιες τω κοτώ ντους, τα κοτέτσια μ’ άλλα λόγια και τσ’ αχερώνες και τσ’ άλλους βοηθητικούς χώρους του κάθε νοικοκυριού. Στη συνέχεια μας σεργιανίζει στις δροσερές πλαγιές και τα λαγκάδια της αγαπημένης του Οθρυς, όπου ακούγονται τα κουδούνια των κοπαδιών, τα βελάσματα των ζώων κι οι φλογέρες τω τσοπάνηδω απού ξυπνούνε τα ευγενικά αισθήματα ιδιαίτερα των νεαρών τσομπάνηδων, και συγκινούνε τις βοσκοπούλες. Κι όπως η φύση ορίζει, που τα ετερώνυμα έλκονται, κι αναζητά καθένας και καθεμιά το δικό ντου ταίρι, και ξεκινούσανε οι μεγάλοι, αγνοί έρωτες κεινουσάς τους χρόνους, απού οι γι ερωτευμένοι εκουβεδιάζανε με τις λοξές μαθιές.
Κι άλλοτε πάλι, μάς μεταφέρει στους κάμπους κι ακούμε τις χαρές και τα γέλια την ώρα της δουλειάς, μα και τα μελαγχολικά παράπονα από κάποιους αταίριαστους έρωτες όπως τους θεωρούνε κάποιοι γονείς, που τη φτώχεια την έχουν σαν εμπόδιο κι αδιαφορούνε για τα αιστήματα των άλλων. Γι’ αυτό και δεν αφήνανε τους ερωτευμένους να χαρούνε την όμορφη ζωή τωνε, παρά τους πικραίνανε και τωνε δημιουργούσανε πολλά προβλήματα, γιατί όπως λέει κι ο συγγραφέας, πως υπάρχουν άθρωποι που κανένα ευγενικό συναίσθημα δεν ρίζωσε ποτέ στο χώρο της ψυχής τωνε.
Μα εκτός τις περιγραφές για τους έρωτες απού τους περιπλέκει με τη λογοτεχνική του αξιοσύνη ο συγγραφέας μ’ ένα πλήθος από εμπόδια, απου κάποιες απρόβλεπτες συμπτώσεις που παρουσιάζονται σε στιγμές ιδιαίτερης αγωνίας, μ’ αποτέλεσμα να εντείνουνε τη συγκίνηση και να κορυφώνουνε την αγωνία των αναγνωστώ του κάθε βιβλίου ντου, γι’ αυτό και συνεχίζουνε το διάβασμα των κειμένω που περιέχονται σε κάθε βιβλίο του κ. Δημήτρη Τυραϊδή, όπως και σ’ αυτό τις “Διαδρομές και Αναμνήσεις”. Γιατί ο κ. Τυραϊδής αντλεί τα θέματά ντου από τις ίδιες πηγές έμπνευσης όπως γράφει και ο ίδιος, με τη πίστη του στα μεγάλα ιδανικά της ζωής και την απέραντη αγάπη του προς την φύση και τον άνθρωπο. Κι ακόμη από την ανεξάντλητη πηγή των αναμνήσεών ντου, από τις όποιες προσωπικές εμπειρίες του και τ’ ακούσματα από τις διηγήσεις των άλλων, για την ταπεινή ζωή της υπαίθρου, των αθρώπω του βουνού και του κάμπου, του δίνουνε τη δυνατότητα να κυκλοφορεί κάθε τόσο και καινούρια βιβλία. Που τα περιεχόμενά τωνε θυμίζουνε στους πιο παλιούς τις δικές τωνε εμπειρίες και δυσκολίες και τους συγκινούνε ιδιαίτερα.
Τους νεότερους όμως τους πληροφορεί και δασκαλεύει, πως υπήρξε μια εποχή απού οι αθρώποι είχανε ευαιστησίες και ευγενικά αιστήματα και με τούτανα τα στολίδια επορεύουντανε τα δύσκολα μονοπάτια της ζωής. Και να καταλάβουνε ακόμη, τα σημερινά νιάτα, πως οι δυσκολίες τους προηγούμενους χρόνους ήτανε δυσβάσταχτες κι όμως με το κουράγιο, την επιμονή και την υπομονή τις ξεπερνούσανε και βγαίνανε νικητές. Γιατί έτσα δεν εδασκαλεύανε κι αρχαίοι μας πρόγονοι; Πως «τα αγαθά κόποις κτώνται», γι’ αυτό κατά την ταπεινή μου γνώμη κ. Τυραϊδή Δημήτριε και τούτονε το βιβλίο σου δεν είναι μόνο καλό για διάβασμα, για να περάσει την ώρα του κάποιος, που φυσικά και γι’ αυτό είναι κατάκαλο, αλλά και για τα μηνύματα που στέλνει.
Ομως εκτός τις πληροφορίες και τα μηνύματα απού μας φέρνει για τον τρόπο ζωής, τα ήθη και έθιμα, τις δεισιδαιμονίες και τις προλήψεις της ιδιαίτερης πατρίδας του συγγραφέα, τη Ρούμελη, βγαίνουνε και κάποια άλλα συμπεράσματα. Που ένα από αυτά είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πως τελικά πολλές φορές η θεία Πρόνοια συμπαραστέκεται στο καλό, ευνοεί το σωστό και τις περισσότερες φορές αποδίδει το δίκαιο.
Κύριε Δημ. Τυραϊδή, γι’ άλλη μια φορά σ’ ευχαριστώ πολύ που μου έστειλες κι αυτό το βιβλίο σου, απού με σεργιάνισε στους όμορφους τόπους της ιδιαίτερης πατρίδας σου της Ρούμελης, κι εδιάβασα τις ενδιαφέρουσες ιστορίες και διηγήσεις σου και μ’ ευχαρίστηση σου εκφράζω την άποψη πως και τούτονε το βιβλίο σου είναι κατάκαλο και το θεωρώ αρκετά ενδιαφέρον για διάβασμα. Για περισσότερες κρίσεις και σχόλια δεν θεωρώ άξια την ταπεινότητά μου. Αλλωστε οι τιμητικές διακρίσεις από διεθνείς εταιρείες λογοτεχνών σε καθιερώνουνε σε πανάξιο χειριστή του λόγου κι οι πανάξιοι εξωσχολικοί δάσκαλοί σου που συχνά πυκνά τους αναφέρεις και τους ευγνωμονείς με σεβασμό, όπως είναι ο πανοσιολογιώτατος αρχιμανδρίτης πατήρ Ιγνάτιος Χατζηνικολάου κι ο μακαριστός Μαραγκουδάκης Νικόλαος, φιλόλογος καθηγητής που εγγυούνται το κύρος της αξιοσύνης σου. Τελειώνοντας κ. Δημήτρη, σου εύχομαι από καρδιάς υγεία, μακροζωία, δύναμη και αντοχή, για να συνεχίζεις να προσφέρεις με τα πεζογραφήματα και τις ποιητικές σου συλλογές, τις σκέψεις σου, τις εμπειρίες σου και τα ακούσματά σου, από μια δύσκολη ζωή που στους μεγάλους θυμίζουνε τη δικιά ντων εποχή και τα νιάτα μας καθοδηγούνε με τα συμπεράσματα που βγάζουνε, για συνετή πορεία στη ζωή ντωνε.
Και πάλι ευχαριστώ.
Με εκτίμηση
Κουτράκης Εμμ. του Γεωργίου
Χωραφάκια
