Διαγωνισμός για “τέσσερεις”

Το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο λειτουργεί επί 27 χρόνια έξω από τις συνταγματικές επιταγές. Προγενέστερες κυβερνήσεις προσπάθησαν να προσεγγίσουν το θέμα και να το διορθώσουν, αλλά σκόνταφταν στα οργανωμένα συμφέροντα των διαπλεκομένων και διετηρείτο μία ερμαφρόδιτη κατάσταση.
Υπήρχε και το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ), που δεν λειτουργούσε σωστά. Επί 13 χρόνια είχε την ίδια διοίκηση, επειδή κάποιοι φρόντιζαν να το υποβαθμίζουν, μη ανανεώνοντας τη θητεία των μελών του. Η ΝΔ αρνήθηκε να συνεργασθεί με την κυβέρνηση για την επανασυγκρότηση του ΕΣΡ να λειτουργήσει συνταγματικά, αναλαμβάνοντας την αδειοδότηση των καναλιών, οπότε θα έθετε και θέμα περισσοτέρων αδειών. Δεν υπήρξε ευνομούμενο καθεστώς και αδυνατούσε ν’ ανταποκριθεί στις συνταγματικές του υποχρεώσεις. Ετσι η κυβέρνηση αποφάσισε μόνη της, κατόπιν νομοθετικής ρύθμισης, να δώσει “τέσσερεις” άδειες επικαλούμενη και μνημονιακή υποχρέωση.
Για τη συνταγματικότητα του “νόμου Παππά” περί αδειοδότησης των Ρ/Τ συχνοτήτων, δεν αποφάνθηκε ακόμη το ΣτΕ. Αν ο νόμος κριθεί αντισυνταγματικός, ο διαγωνισμός θα είναι στον αέρα. Η ΝΔ καταγγέλλει ότι θα καταργήσει τον νόμο και θ’ αποκαταστήσει το ΕΣΡ στις συνταγματικές του αρμοδιότητες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οταν όμως η ΝΔ ήταν κυβέρνηση, το ΕΣΡ ήταν σχεδόν μειωμένης σημασίας. Ησχολείτο με ζητήματα ήσσονος σημασίας και δεν αντιμετώπιζε περιπτώσεις διαπλοκής. Υπήρχε για να εγκρίνει μεταβιβάσεις ραδιοσυχνοτήτων με ψευδεπίγραφες συμβάσεις και να βάζει μικροπρόστιμα. Στην περίοδο του “βασικού μετόχου” απέτυχε και με το κλείσιμο της ΕΡΤ το 2013 σιώπησε. Τι έχει να πει η ΝΔ τώρα για όσους κατάντησαν το ΕΣΡ σ’ αυτό το σημείο, που θέλει να το επαναλειτουργήσει επί νέας βάσεως;
Πάντως, όσοι προσήλθαν στα δωμάτια της ΕΓΕΕ για τον διαγωνισμό, ανεξάρτητα αν τους άρεσε ή όχι ο τρόπος, έχουν αναγνωρίσει, πολιτικά τουλάχιστον, τη νομιμότητά του και δεν θα ’χουν λόγο να προσβάλλουν την άλλη μέρα τη διαδικασία.
Το πού θα καταλήξει τελικά η υπόθεση είναι φανερό. Δημιουργεί προηγούμενο και για μελλοντικούς διαγωνισμούς του Δημοσίου προς αποφυγήν διαπλοκής των ενδιαφερομένων;
Οι άδειες θα δοθούν, άλλα κανάλια θα κλείσουν, εργαζόμενοι θα χάσουν τις θέσεις τους. Γιατί κόπτονται για να πάρουν τις άδειες; Πρώτον για το διαφημιστικό μερίδιο, το οποίο έχει συρρικνωθεί. Το περισσότερο έχει μετακομίσει στο διαδίκτυο, στα συνεχώς αναπτυσσόμενα ηλεκτρονικά και άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μέχρι το 2008 η διαθέσιμη πίτα ήταν περίπου 600 εκατ. τον χρόνο, έπεσε στα 320 εκατ. το 2011, κατρακύλησε στα 250 εκατ. το 2013. Ασε που σε κάθε Δήμο λειτουργούν πολλές ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες τοπικής εμβέλειας, που απορροφούν το 100% της διαφήμισης. Τα μικρά μαγαζιά, ατομικές ή οικογενειακές επιχειρήσεις, από ταβέρνες μέχρι περίπτερα, κινούνται στο Ιντερνετ.
Νέοι άνθρωποι με ευρύτητα πρωτοτυπιών φτιάχνουν φθηνότερα προγράμματα και καλύτερα των μεγαλυτέρων διαφημιστικών εταιρειών.
Προς τι, λοιπόν, η πρεμούρα για τις “τέσσερεις” άδειες; Προδήλως θεωρούν ότι είναι αδιανόητο να μείνει αχειραγώγητη η κοινή γνώμη και η πολιτική σκηνή. Είναι δύσκολο αυτοί οι “τέσσερεις” να κάνουν ένα κραστ, ένα “γκρίζο καθεστώς” να λύνουν και να δένουν; Πότε είναι ευκολότερο να συμφωνήσουν, όταν είναι πολλοί ή λίγοι;
Απορίας άξιον, γιατί περιόρισαν τις άδειες σ’ αυτό τον μικρό αριθμό και δεν σκέφτηκαν μήπως γυρίσει μπούμεραγκ; Τον “διασυρμό”, που υπαινίσσονται, ότι υπέστησαν οι διαγωνιζόμενοι δεν θα τον ξεχάσουν.