Διακεκριμένη προσωπικότητα του πολιτισμού, ο ομογενής χορογράφος Γιώργος Δερμιτζάκης

Ως διακεκριμένη προσωπικότητα του πολιτισμού βραβεύθηκε από την κυβέρνηση της Αργεντινής, ο ομογενής Γιώργος Δερμιτζάκης. Ο 82χρονος χορογράφος και δάσκαλος ελληνικών χορών, ο οποίος εμπνέεται από τον ελληνικό πολιτισμό, είναι ο πρώτος Ελληνοαργεντίνος που έλαβε αυτή τη διάκριση, για την οποία δηλώνει “πολύ χαρούμενος”.
Γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες, όπου οι γονείς του μετανάστευσαν από τα Χανιά. Από τη δουλειά του ως πολιτικός μηχανικός κατάφερε να ζήσει την οικογένεια του, όμως, όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ από την Αργεντινή, ο χορός είναι το μεγάλο πάθος του και “πάντα με ελληνική μουσική”.
Ο κ. Δερμιτζάκης, παρά την ηλικία του, εξακολουθεί να δημιουργεί, καθώς η χορευτική ομάδα του δίνει συνεχώς παραστάσεις σε Αργεντινή, Περού, Ουρουγουάη και Βραζιλία. Αυτή την περίοδο εργάζεται πάνω σε μια χορογραφία βασισμένη στα ποιήματα του Καβάφη.
Για τον ίδιο, η Ελλάδα, την οποία έχει επισκεφθεί πολλές φορές, είναι κάτι σπουδαίο, όπως χαρακτηριστικά μας είπε. Μιλάει ελληνικά και η σύντροφός του στη ζωή και στον χορό Αγγελική Σιδεράκη είναι ομογενής, με ρίζες από τη Χίο και την Καππαδοκία.
Επεσήμανε ότι αντιπροσωπεύει την ένωση Ελλάδας και Αργεντινής και η ταυτότητα του είναι “ελληνική και αργεντίνικη”.
Αναφέρθηκε στην οικονομική κρίση που έπληξε την Αργεντινή, τονίζοντας -μεταξύ άλλων- ότι “τώρα πηγαίνει πολύ καλά το κράτος”.
Για την κατάσταση στην Ελλάδα, σημείωσε ότι “η Γερμανία βούτηξε αυτά που περίσσευαν από τα κράτη τα μικρά και έτσι κέρδισε και έτσι η Ελλάδα χρεώθηκε”.
Ξεκίνησε να χορεύει στα 14 του χρόνια, κρυφά από τους γονείς του και η συστηματική του ενασχόληση ξεκίνησε μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, ενώ είχε ήδη εργαζόταν ως πολιτικός μηχανικός.
Χόρεψε σε θεατρικές παραστάσεις και σε κάποιες ταινίες. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 δημιούργησε και χορευτικό συγκρότημα, στην Πανελλήνια Κοινότητα, με Ελληνόπουλα και Αργεντινούς.
Παράλληλα, άρχισε να κάνει δικές του χορογραφίες. Έτσι, τη δεκαετία του ’70 ανέβασε το δικό του “Ζορμπά, El griego”, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Ακολούθησαν άλλες χορογραφίες, όπως η “Φαίδρα”, η “Ψυχοκόρη”, η “Ταβέρνα” κ.ά.
Ιδιαίτερη απήχηση είχε γνωρίσει η παράσταση “Τάνγκο – Χασάπικο”, στην οποία “πάντρεψε” τους δύο χορούς, που έχουν κοινό ρυθμό δύο τετάρτων και “γεννήθηκαν” στα λιμάνια του Πειραιά και του Μπουένος Άιρες, περίπου την ίδια εποχή. Η παράσταση αυτή αποτέλεσε το έναυσμα για το γύρισμα του ντοκιμαντέρ “Τάνγκο -Χασάπικο, ο χορός των λιμανιών” της Κωνσταντίνας Μπούσμπουρα και της Χούλια Χέρμαν.