Το να γνωρίζεις ιστορία και γραφή δεν είναι εύκολο. Το να γνωρίζεις για ποίηση, τραγούδι, μουσική, χορό, ζωγραφική, θέατρο, πολιτική και την ιστορικότητα αυτών είναι πολλαπλά δύσκολο.
Ολα αυτά διαφαίνονται σε συγγραφέα διαβάζοντας το βιβλίο Η “Αγία Τρέλα” των σύγχρονων Ελλήνων.
Διαπιστώσεις, αξιολογήσεις, διαβλέψεις, υποδείξεις, έστω και υποκειμενικές, δύσκολα, βέβαια στην κατανόηση από τον αναγνώστη σε ένα απλό ανάγνωσμα, όμως κατανοητές από την προσεγμένη μελέτη αυτών.
Τον συγγραφέα διακινητή γνώσεων, ενόμιζα ότι τον εγνώριζα. Διαβάζοντας όμως το βιβλίο του και όσο προχωρούσα τις σελίδες, που ήταν διαταγμένα τα θέματα, διαμόρφωνα άλλα άποψη απ’ αυτή που εγνώριζα. Φωτογραφίζω ένα πλούσιο σε σύνθετες γνώσεις και ικανό στην διάταξη αυτών δημοσιογράφο. Εγνώριζα ένα κεραμίστα με ιδιόρρυθμα δημιουργήματα καινοτόμων εμπνεύσεων.
Μέσα από το βιβλίο του, γνωρίζω ένα πολύπλευρο σε γνώσεις πρόσωπο.
Ενα ιστορικό της ελληνικής και παγκόσμιας ανθρώπινης κοινωνίας. Ενα ιδιόρρυθμο γλωσσολόγο, που ξέρει πολλά για τη δημοσιογραφία και τις νοοτροπίες των Ελλήνων για την επίγνωση των ευθυνών. Στα ό,τι λέει, ό,τι θέλει, ό,τι πρέπει για τον καθένα μας που τολμά να γράφει, να διαβάζει, να αξιολογεί, να υποδεικνύει, να διεκδικεί για τα εφικτά, να επισημαίνει τα ανέφικτα, όσο δύσκολο και να είναι στην κατανόηση των αναγνωστών, που οραματίζονται. Ο φίλος συνοδοιπόρος στα οράματα, μας κάνει γνωστό μέσα από το βιβλίο του, το αναγκαίο σε όλο μας, που θεωρεί ότι είναι: Να ξέρουμε ποιοι είμαστε και από πού ερχόμαστε. Να γνωρίζουμε και σωστά να αξιολογούμε την καθημερινότητά μας. Να προσδιορίζουμε σωστά τα θέλουμε και πώς τα κατακτούμε. Αυτά τα λίγα γι’ αυτόν που ξέρει και μπορεί πολλά να κάνει για τον εαυτό του και τον περίγυρό του, εκφράζω αναγνωρίζοντάς τον.
ΥΓ. Θεό-δωρε Παγιαυλά, προχώρα και σ’ άλλα, μπορείς. Αξίζει.
