Διακοπές

Πολλά άλλαξαν από πέρυσι. Στη συνήθεια των Αθηναίων για διακοπές, να γνωρίσουν άλλους τόπους, ή να πάνε σε γνωστά τους μέρη, όπου βρίσκονται συγγενικά πρόσωπα, προκύπτουν απρόβλεπτοι παράγοντες. Κατ’ αρχήν η οικονομική δυσπραγία, ύστερα οικογενειακές και κοινωνικές υποχρεώσεις και τέλος προβλήματα υγείας. Λες και κάποια αόρατη δύναμη συνωμοτεί να κρατήσει τον κόσμο στην Αθήνα, η οποία σφύζει από κίνηση.
Η λέξη παραθερισμός όμορφα συνήθως ακούγεται. Οι προετοιμασίες παίρνουν πανηγυρικό χαρακτήρα. Να γίνει κράτηση εισιτηρίων και καμπίνας στο πλοίο. Να κατεβούν οι βαλίτσες με τα ροδάκια απ’ το πατάρι. Να μπουν σ’ αυτές με τάξη τ’ απαραίτητα ρούχα, που θα χρειαστούν. Να βάλουν στις χειραποσκευές τα είδη μπάνιου και τα βατραχοπέδιλα. Σε ξεχωριστό κουτί τα φάρμακα. Δεν ξεχνιούνται κατά περίπτωσιν μικροδωράκια στους συγγενείς και φίλους. Για 10ετίες συνέπιπτε η μετάβασή μου οικογενειακώς στα Χανιά τον Ιούλιο και η αποχώρηση τον Σεπτέμβριο. Μου ήταν απαραίτητα σ’ ένα σακίδιο γραφική ύλη και τα συμπαρομαρτούντα δημοσιογραφικά βοηθήματα, μην… ξεχασθεί ο “εθισμός”, κατά παράβασιν της ανάγκης, που επιβάλλεται, να ξεφεύγει ο παραθεριστής κάπως απ’ τη ρουτίνα.
Μεγάλα τα καράβια της Κρήτης. Σ’ αυτά δεν αισθάνεται κανείς πλέον βαπορίσια μυρωδιά. Σύγχρονα και γρήγορα μικραίνουν τον χρόνο του ταξιδιού. Πρέπει να ξεκινήσεις ώρες πριν την αναχώρησή τους, να βρεις καλή θέση για το αυτοκίνητο στο γκαράζ και βολικά καθίσματα στο σαλόνι μακριά απ’ την τηλεόραση και το κλιματιστικό. Οι άνεμοι 6 και 7 Μποφόρ δεν κουνάνε το πλοίο, οι βαλίτσες δεν πάνε πέρα – δώθε και η ευγένεια του προσωπικού είναι υποδειγματική.
Οταν, λοιπόν, δεν μπορείς να πας στο… μέλλον, κοιτάς πίσω. Συμβιβάζεσαι και δεν εκνευρίζεσαι με τις καταστάσεις, ενώ αξιολογείς τα υπέρ και τα κατά. Και δεν θα ’χεις τίποτα νεότερο, να διηγηθείς επιστρέφοντας. Θα αναπολείς τις γιορτές του Δεκαπενταύγουστου, του Αγίου Φανουρίου, τα παρεΐστικα πανηγύρια του καλιτσουνιού, του χοχλιού, της σαρδέλας κ.ά., πάνω στα στενόμακρα τραπέζια με τα πιλάφια, τα βραστά και του φούρνου κρέατα, κάθε είδους φανουρόπιτας, χορτόπιτες, τυροπιτάκια και γλυκίσματα. Και η τσικουδιά να ρέει άφθονη.
Στο ίδιο μέρος ελάχιστα αλλάζουν. Τα σκυλιά γαβγίζουν με το παραμικρό, τα τζιτζίκια τεττιγκίζουν μέχρι τα μεσάνυχτα, τα κοκόρια λαλούν μεσημεριάτικα, ο θόρυβος απ’ το αυτόματο πότισμα στα χωράφια ακούγεται ρυθμικά και το τριφύλλι να μοσχοβολάει φρεσκοκομμένο. Η θάλασσα άλλοτε να αγριεύει με τα κύματά της να σκάνε ως το δρόμο και άλλοτε να παφλάζει ήρεμα, σαν να χαϊδεύει την άμμο, δροσίζοντας τα κρινάκια της, ενώ το βράδυ ο ουρανός είναι γεμάτος άστρα.
Δεν βαριέσαι! Βιώνουμε καλοκαιριάτικα πολιτικές εξελίξεις. Για το σύνταγμα, τα πανεπιστήμια τις εκκλησίες, τις τηλεοπτικές άδειες, τα “No Borders” των Εξαρχείων, τους φοροφυγάδες, το ξανακοίταγμα του φουσκωμένου χρέους της ΕΛΣΤΑΤ για να μπούμε στα μνημόνια, τους συνταξιούχους, που τρέφουν τους άνεργους και τα χαράτσια. Τι άλλο θα γίνει;
Σε όσους έφυγαν απ’ το κλεινόν άστυ, καλή επιστροφή και σε όσους έμειναν καλή συνέχεια!