Με «θορυβώδη» ησυχία πέρασε και τούτο το Καλοκαίρι, απειλητικό με την παραφροσύνη των ανεμβολίαστων, σε μια ατμόσφαιρα που σ’ αφήνει να πιστεύεις ότι κάτι, που έτρεχε στη ζωή σταμάτησε, επιφυλάσσοντας μη γνώριμες καταστάσεις. Και μετά μπήκε το Φθινόπωρο με φόβο, λιγότερες ελευθερίες και μηνύματα απ’ το διαδίκτυο και παντού.
Με προβλημάτισε η παθογένεια που επικρατεί στις κοινωνίες των επαρχιών της χώρας, μη εξαιρουμένου και του Μάλεμε, που το επισκέπτομαι επί μισόν αιώνα κάθε χρόνο, όπου χάθηκαν λίγο – λίγο οι δομές, οι οποίες διαμορφώθηκαν απ’ την τεχνολογία και την εξέλιξη.
Οι άνθρωποι προσαρμόστηκαν αναγκαστικά στις νέες συνθήκες που προέκυψαν απ’ το κλείσιμο των παραδοσιακών μαγαζιών στη θέση των οποίων δημιουργήθηκαν νέου τύπου ιδιωτικές επιχειρήσεις, τα πολυκαταστήματα ή τα μικρομάγαζα. Αυτά αντικατέστησαν τα μπακάλικα, φούρνους, χασάπικα, καφενεία και εδωδιμοπωλεία, όπου έβρισκες ό,τι αγοράζεις σήμερα απ’ τα «σούπερ μάρκετ».
Έτσι με το πέρασμα του χρόνου άλλα μέρη έγιναν πολυσύχναστα με την αύξηση του τουρισμού, όπως ο Πλατανιάς και άλλα αναπτύχθηκαν περιφερειακά, σαν το ιστορικό Μάλεμε, χάρη στο πρόγραμμα “Natura” που αξιοποίησε την παραλία σε σημείο που μπορεί να συγκριθεί με ό,τι καλύτερο.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι στο Μάλεμε δεν αλλοιώθηκε η συμπεριφορά και η φυσιογνωμία του γνήσιου Κρητικού. Πάντα με καλοπροαίρετη διάθεση σε καλεί σπίτι του για μια τσικουδιά ή σε ένα παραδοσιακό τραπέζι γεμάτο φαγητά της ώρας με την πατροπαράδοτη “τούρτα” κρέατος, καλιτσουνάκια, γεμιστά με κολοκυθανθούς, σαλιγκάρια μπουμπουριστά, σαλάτες και άφθονο κοκκινέλι σπιτικής προέλευσης.
Αν δε τυχαίνει κάποιος και γίνεται κάπως αναγνωρίσιμος, λόγω απασχόλησής του με τα κοινά στον ημερήσιο τοπικό και επαρχιακό Τύπο, τότε δεν μπορεί να κρυφτεί. Γι’ αυτή την ηθική ανταμοιβή αισθάνεται υποχρεωμένος να εξωτερικεύσει τα αισθήματά του και να ευχηθεί αυτό το Φθινόπωρο που μπήκε, μετά τις καυτερές ημέρες και νύχτες του Αυγούστου, να το αντικαταστήσει ένας καλύτερος από τον περυσινό χειμώνα.
