Διαλογισμοί με κατανοητή λογική

«Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, καλούμαστε να γίνουμε χίλιοι δέκα τρεις. Ομως πώς; Και γιατί;»
Οι συνθήκες που ζούμε μας στέλνουν τα μηνύματα προς αυτή την κατεύθυνση. Το καλά είμαστε ως έχει συντηρεί και αναπαράγει το κατεστημένο. Η αναζήτηση του καλύτερου, μας προάγει σαν άτομα και σαν κοινωνικές ενότητες. Καλούμαστε να αλλάζουμε εμείς για να μπορούμε να αλλάζουμε και τον περίγυρό μας.
Η αναζήτηση γνώσεων, δημιουργεί ενδιαφέρον διάχυσης αυτών και στον διπλανό μας συμπορευτή. Ξεδιπλώνοντας το παρελθόν, μαθαίνουμε τους λόγους για το παρόν και μπορούμε να συμπράξουμε για ένα καλύτερο μέλλον. Προαπαιτούμενο στο νοητικό αυτό ταξίδι είναι να αποκτούμε γνώσεις. Γράφουν κάποιοι πολλές φορές για να βάζουν σε κινητικότητα το μυαλό τους να αναζητούν και να διαχέουν γνώσεις. Πολλές φορές γράφουν για τον εαυτό τους, χωρίς τάση δημοσίευσης για να παρακολοθούν την διαχρονικότητα των απόψεών τους. Με την τάση να γράφουμε αναγκαζόμαστε να διαβάζουμε, να παρακολουθούμε τα γενόμενα που προαπαιτούνται για να μαθαίνουμε.
Από γράφοντες μαθαίνουμε ότι η αμάθεια δημιουργεί υποψίες αμφιβολίες χωρίς πολλές φορές να ξέρουμε το γιατί. Μαθαίνουμε ακόμη ότι οι αμαθείς ζουν στον κόσμο τους με άγνοια με το ακραίο μάλιστα φαινόμενο να πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα, ζώντας στον σκοταδισμό. Τραυματικές διαταραχές εμφανίζονται σε θεσμούς όπως δικαιοσύνης, κοινοβουλευτισμού, συνδικαλισμού, κομμάτων και κινημάτων. Ποιος πείθει ποιον για το αντίθετο όλων αυτών, όταν το εγώ πολλών θεωρείται αλάνθαστο και παραβλέπεται το αναγκαίο εμείς;
Στην απονομή δικαίου με το εγώ εκφυλιζόμαστε με το έστω αδύνατο εμείς ελπίζουμε, με το δυνατό συλλογκό εμείς πετυχαίνουμε. Καλούμαστε να γινόμαστε πολλοί οι 3, 1013.