Διάλογος “χαμηλής πολιτικής”

Πλανάται το ερώτημα ποιον ευνοεί περισσότερο αυτή η επίσκεψη, τον Τούρκο πρόεδρο ή τον Έλληνα πρωθυπουργό; Ο πρώτος επιδιώκει συνεργασία με την Ε.Ε., ύστερα και από τη συνάντηση του με τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς, όσον αφορά στο προσφυγο-μεταναστευτικό. Ο δεύτερος στοχεύει σε μια νέα πολιτική προσπάθεια, να σταθεροποιηθεί ο διμερής διάλογος για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (Μ.Ο.Ε.).
Κύριο μέλημα της επίσκεψης η Σύνοδος του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλήνων – Τούρκων, τα αποτελέσματα της οποίας ενδέχεται να επηρεάσουν αρνητικά τη χώρα για πολλά χρόνια, γιατί ο Ερντογάν είναι απρόβλεπτος, θέλει να είναι εκφραστής των εξελίξεων της Μέσης Ανατολής με αυταρχισμό χωρίς σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η ιστορία είναι αδιάψευστος μάρτυς για όσους διετέλεσαν αρχηγοί του γειτονικού κράτους. Ο Ερντογάν αργά κατάλαβε ότι χρειάζεται «περισσότερους φίλους και λιγότερους εχθρούς». Η χώρα μας προσπαθεί να εδραιώσει μια αμοιβαία και αρμονική συμφωνία θέσεων, αν και οι διαφωνίες συνεχίζουν να υπάρχουν και να προκαλούν σοβαρές αναταράξεις στην κυβέρνηση απ’ τον κ. Σαμαρά για την επίσκεψη που ευθέως αμφισβητεί την επιλογή του κ. πρωθυπουργού για τα Ελληνοτουρκικά.
Για το ζήτημα τούτο ρωτήθηκε η κα Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία αναφέρθηκε στις απόψεις Σαμαρά, λέγοντας ότι «η Ελλάδα προσέρχεται με αυτοπεποίθηση… και είναι σε θέση να διαπραγματευτεί…». Αναβιώνεται, ίσως, η παλιά κόντρα Μπακογιάννη – Σαμαρά, όταν ο τέως πρωθυπουργός την είχε διαγράψει από τη Ν.Δ. επειδή αντιδρούσε ψηφίζοντας αντίθετα για το μνημόνιο.
Ο Ερντογάν δεν είναι μόνο αλλά αποδεικνύεται κιόλας απρόβλεπτος μη τηρώντας τις θέσεις του. Έλεγε: «Μητσοτάκης γιοκ» και τώρα το αναιρεί. Όταν ομιλεί για σχέσεις καλής γειτονίας πρέπει να το εννοεί και να το αποδεικνύει δημοσίως. Την πολιτική του τη γνωρίζουμε εδώ και δεκαετίες. Διεκδικεί ρόλο “πατερούλη” των Μουσουλμάνων δύο ηπείρων, αλλά συμφωνίες χαμηλής πολιτικής, όπως φαίνεται ότι θα υπογραφούν στην παρούσα φάση, είναι χρήσιμες.
Συγκερασμός αντίθετων πολιτικών θέσεων δεν νοείται, όταν ζητάς στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ και συγχρόνως ταυτίζεσαι με τους εχθρούς της, Μόσχα, Τεχεράνη και Πεκίνο. Δεν αλλάζει συμπεριφορά ούτε παρέχει εξηγήσεις στους Δυτικούς. Κατόπιν τούτου εμείς πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι.
Για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της επίσκεψης Ερντογάν θα πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν οι μακροχρόνιες επιδιώξεις του, πράγμα που θα επιβεβαιώσει τα συμπεράσματα μας, ότι ο Τούρκος, αναμφίβολα, φίλος δεν γίνεται.