Ο Τριπρόσωπος μάγος
Σοφή νύχτα-και φιλάνθρωπη, δίδαξε μου όσα
οι μαίαντροι κ’ οι ρόμβοι σου και τα παραλληλόγραμμα
διδάσκουν. Δίδαξε, τί σημαίνει εκείνη η απόκλιση
στο Τραπέζιον, που ορθώνεται κατέναντί μου. Και την καμπύλη
του Βόρειου Στέφανου με τον δίπλα του πελώριο χαρταετό.
Πώς αναστρέφονται, νύχτα, οι αστέρες σου,
πώς πάνε, μαζί με τις ώρες και τις εποχές.
Τον ίλιγγο των στροβίλων σου, πόσο περίτεχνα
τον αποκρύβεις, με την επίφαση της γαλήνης.
«Γαλήνια νύχτα» σε ονομάζουν, εσένα, του οίστρου
την παραφυλακή-Κι’ όντως, στον άνθρωπο, που ενόσω ζει,
τον τρέφει η απατηλότητα των όσων φαινομένων
που του προσφέρονται να τα ορμηνέψει
όπως του βόλεϊ, παρέχεις εσύ, νύχτα, μεταξύ των άλλων
σωτήριων το πλέον σωτήριο, την επίφαση της γαλήνης σου.
«Γαλήνια νύχτα» σε ονομάζουν, εσένα του οίστρου,
με τ’ άρρυθμα φαινόμενα, με τον εξαίρετον αστέρα,
λαδάκι, που τροφοδοτείς την άμετρη και γλυκερή
Χριστουγεννιάτικη κανδήλα, στείλε και φέγγε μου,
να μάθω, πού θ’ ανεύρω τη σπηλιά, μάγος ανήσυχος,
τριπρόσωπος, που κατ’ οοκονομίαν συγκεντρώνω,
ελλείψει άλλων, μόνος, τριπλή των κόσμων
την αγωνία και τις τριπλές προσφορές των συμβόλων,
μόνος, μονώτατος, καθώς απόμεινα να σ’ ερευνώ,
μόνος, μονώτατος, να δέχομαι την προσταγή σου,
σα σφαίρα, που της νεκρώθηκε η ευφορία,
τώρα, που ψύχονται ένα ένα τα επιστρώματα
κ’ ή άπαθλίωση είν’ επικείμενη.
ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΤΣΩΝΗΣ
Ο λευκός άγγελος
Να παρουσιαστεί η αλήθεια
Να φάει χορτάρι
Να μεγαλώσουν τα στήθεια της
Να γεννηθούν άστρα
Για μια συνέχεια που τραβά
Στο πέλαγος, κωπηλατώντας
Αμφιβολίες την ώρα π’ ανοίγουν
Οι ουρανοί κι’ αρχίζει η εσπερίδα
Στο σαλόνι των κόσμων.
Κι εμείς βυθίζουμε την προσδοκία
Στους λαμπυρισμούς των προβολέων
Σε μια σκοτεινιά που φαντάζει
Τυραννική αδιαφορία,
Που ντύνεται σα λεοπάρδαλη
Κατασπαράζουσα τ’ άλογα
Στη φάτνη.
Ή αλήθεια μου
Ή αλήθεια σου
Φτιασιδωμένες μ’
Ακριβά ψιμύθια.
Μια ίσια γραμμή
Τις χωρίζει
Από τη νοητή παστάδα,
Από το τραπέζι που
Κόβεται τω ψωμί της ειρήνης.
Οι αγγελικές προσεγγίσεις
Οι αγγελικές συγκρούσεις
Στο φωτόζωο σκοτάδι,
Στη μαύρη πέτρα του βράχου,
Που αιωρείται, κίνδυνος
Συντέλειας, με ιριδώσεις
Σε απογνωστικές κραυγές
Βαλτοπνιγμού, με το χέρι
Να αιωρείται τελευταίο σήμα
Μιας άνισης μάχης,
Μιας φλεγόμενης σοφίας,
Με καπνίζουσες πίπες-
Ασπίδες στους κινδύνους
Των σιγαρέττων.
Μια αναμονή ντυμένη με
Φύλλα αιωνικής φιλαρέσκειας,
Με αλλοιωτικούς καθρέπτες
Του καρπού της γνώσης.
Μια αναμονή προηγούμενη,
Εμπαιζόμενη, λουόμενη
Σαι υπερκόσμιους πίδακες,
Στροβιλιζόμενη στη
Σκόνη των άστρων.
Μια αναμονή αντιστεκόμενη
Στο μαύρο άγγελο
Προσδοκά τη μεγάλη ώρα,
Ανοίγοντας
Καταυγάζοντας
Τη σκοτεινή Βίβλο,
Με γιρλάντες φωτόνια
Πανηγυρίζοντας τη γέννηση
Με το στόμα του λευκού αγγέλου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Κακαβελάκης
Πρώτα να δώσουμε τις καλύτερες ευχές μας για καλή υγεία και κάθε πνευματική προκοπή για τούτες τις γιορτινές μέρες που περνάμε. Και, βέβαια, σεβόμαστε κι εκτιμούμε τα ελεύθερα πρόσωπα των πνευματικών δημιουργών που, ούτως ή άλλως, από τη φύση τους είναι εγωκεντρικά πλάσματα. ΩΣΤΟΣΟ, οφείλω να συγχαρώ τον εντός εισαγωγικών ” Διάλογο” – μέσω ποίησης – των δύο κορυφαίων ποιητών, που για μένα τον ανίδεο της ποιητικής τέχνης είναι “ακατάληπτος”. Οφείλω ν’ αρκεστώ στη συμβουλή ειδικού και κριτικού της ποίησης: “Διάβαζε την ποίηση κι ας μην την καταλαβαίνεις…” Ύστερα, πάλι, με πιάνει το παράπονο κι αναρωτιέμαι, αν “τζάμπα” πάσχισε ο φτωχός αγρότης πατέρας μου να μάθω πέντε γράμματα εκεί στα καμπίσια χωριά της “Ερατεινής” Ημαθίας!…. ΝΟΤΕ: Μεταξύ μας, εγώ τώρα είμαι Νότιος Μακεδόνας; Και, τί να πω στον δικό μου “Διάλογο” με τον μέγα ιστορικό ΗΡΟΔΟΤΟ που έγραψε -χιλιάδες χρόνια πριν- για την ΕΡΑΤΕΙΝΗ ΗΜΑΘΙΑ [την όμορφη, την χαριτωμένη Ημαθία των χρωμάτων και του ορμητικού Αλιάκμονα!!!…. Να είστε καλά, Με φιλική εκτίμηση κι αγάπη Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος ΧΑΝΙΑ.