Διάλογος… πολιτικών

Οι προεκλογικές κινητοποιήσεις στο αποκορύφωμά τους! Στα χωριά μιλούν στους καφενέδες, στις πόλεις σε κάποια ξενοδοχεία, οι συνεστιάσεις ανήκουν στο παρελθόν, οι εφημερίδες γεμάτες φωτογραφίες, στα ραδιόφωνα οι συνεντεύξεις δίνουν και παίρνουν και στην τηλεόραση παρακολουθούμε συζητήσεις, κάπου – κάπου ισορροπημένους διαλόγους και σπανίως αξιόλογες συζητήσεις ατόμων, που να μένει και κάτι.
Συνήθως γινόμαστε μάρτυρες εντόνων συνομιλιών εν μέσω διαπληκτισμών. Ο συντονιστής φωνάζει κι αυτός. Κομφούζιο, με αποτέλεσμα ο τηλεθεατής να αισθάνεται απέχθεια μέχρι αηδίας και ν’ αποστρέφεται τέτοιες εκπομπές.
Επιτρέψτε μου διάλογο από εκπομπή της ΤV με έναν παρουσιαστή και δύο υποψηφίους των μεγαλυτέρων κομμάτων. Ο ένας Επικρατείας κι ο άλλος Β’ Αθηνών. Ομιλούν όλοι μαζί, αλληλοεπικαλυπτόμενοι. Κανείς δεν μπορεί να ολοκληρώσει τη σκέψη του. Θέμα: Τι θα συμβεί, αν πάμε σε στάση πληρωμών, αν πέσουμε σε περίοδο Grexit, περί ανάπτυξης κ.ά. Ο ένας αναπτύσσει τις απόψεις του και ο άλλος διακόπτει.
«Συγγνώμη, δεν μ’ αφήνετε να μιλήσω, εγώ δεν σας διέκοψα και αυτό δεν είναι ευγενικό, που κάνετε…». «Οι άνθρωποι δεν είναι πειραματόζωα». «Πρέπει για να διακόπτεις να είσαι εκνευρισμένος». «Εγώ δεν σας διέκοψα». «Λοιπόν οι άνθρωποι μας βλέπουν σαν πειραματόζωα… η Ελλάδα βγήκε στην ανάκαμψη κόντρα στις προβλέψεις…». «Πότε έγινε αυτό, γιατί δεν το πρόσεξα… με λιτότητα δεν θα υπάρξει ανάκαμψη…». «Ε! Δεν θα το μάθατε, δεν πειράζει. Το ’παν οι οικονομολόγοι της Ευρώπης και δεν τ’ ακούσατε; Ηρθαμε με 1,7% πρώτοι στην Ευρώπη!». «Μηδέν επτά εννοείτε!». «Όχι το 0,7 είναι για όλο τον χρόνο, το 1,7 είναι για το τρίμηνο. Στον συνομιλητή μου ανάκαμψη να φέρετε 2,5 και 2,7, θα πει ότι καταστρέψαμε τη χώρα». «Δεν σας το ’λεγα αυτό!». «Μα εσύ δεν σταματάς καθόλου, θέλω να πω την άποψή μου, την ώρα που ρωτήθηκα, εσύ δεν μ’ αφήνεις. Λοιπόν πειραματόζωο ξέρετε ποιο είναι; Είναι… θα σας βάλω σε δάκρυα και αίμα και από αυτή την ιστορία κάποιο καλό θα προκύψει στο μέλλον». Κομφούζιο. Προσπάθεια παρουσιαστή για ηρεμία. «Βάλτε μια τελεία. Δεν έχουμε άλλο χρόνο. Μας μένουν δύο λεπτά. Τον λόγο σ’ εσάς».
«Κοιτάξτε να μιλήσουμε λίγο για την ανάκαμψη». «Μπορώ να μην σας διακόψω κι εγώ από τώρα;». Συντονιστής. «Η ουσία της κουβέντας είναι ότι όταν μπούμε σε σκληρή διαπραγμάτευση, μπορούμε να περάσουμε μια περίοδο δεινών, που θάναι δύσκολη. Εσείς…». «Ανεπανόρθωτη θάναι, όχι δύσκολη…». «Ο ελληνικός λαός χύνει δάκρυα και αίμα». «Αυτά που θα δείτε τώρα, δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που έγιναν». «Εσείς μιλάτε για ανάπτυξη και αίμα, εγώ επικινδυνολογώ! Εσείς μιλάτε για πρόβλεψη, εγώ κάνω διαπίστωση, ότι ο ελληνικός λαός χύνει δάκρυα και αίμα…». «Και αν χύσει μερικά καντάρια ακόμα, δεν χάθηκε ο κόσμος και είναι λογικό απ’ τη στιγμή που βρισκόμαστε σε τέτοια καθίζηση…». «Αποκλείεται να το επιβάλει…». «Δεν μ’ αφήνετε να τελειώσω την πρότασή μου». «Αυτό που συμβαίνει… δεν είναι απ’ τη δική σας κυβέρνηση, αλλά και απ’ την προηγούμενη. Είναι τα δάνεια και το αίμα που πέφτουν στη μαύρη τρύπα ενός μη βιώσιμου χρέους και δεν είναι επένδυση για ανάκαμψη… στο θέμα της ανάκαμψης νομίζω, αν δεν ήταν ανοιχτές οι κάμερες… θα συμφωνούσαμε και οι τρεις μας». Υπάρχει ευθύνη μια κατάσταση παγιωμένη στην Ευρώπη, όπου το ελληνικό ζήτημα δεν κρίνεται στη βάση των αναγκών της ελληνικής οικονομίας. Είμαστε ένα πιόνι στη σκακιέρα. Περισσότερα θα μάθουν, Ισπανοί – Ιταλοί, τι γίνεται στην Ελλάδα… “μπράβο”… απ’ ό,τι έχουν πραγματικό ενδιαφέρον για την επίλυση της κρίσης… Εμείς ως ελληνική κυβέρνηση… “Πότε;”… η δική μας ή η δική σας έχουμε ιερή υποχρέωση… “μπράβο”… να αντισταθεί σ’ αυτά και να πει: ξέρετε κάτι; Εδώ βρισκόμαστε… πρέπει να σταματήσουμε… έχει θύματα σ’ όλη την Ευρώπη… όχι μόνο στην Ελλάδα… δάκρυα και αίμα… που χύνουμε με τις δικές σας κυβερνήσεις… “…όχι τώρα εμείς βγαίνουμε, εσείς τώρα πάτε για δάνεια…”. «Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας. Καλή τύχη για το κυνήγι των σταυρών. Φτάσαμε στο τέλος αυτής της εκπομπής. Καλή νύχτα σας!».
Τι να πω; Συμπαθάτε με αν δεν σας διαφώτισα. Ούτε κι εγώ κατάλαβα τίποτα!