Η ΙΣΤΟΡΙΑ αποτελεί βασικό «μάθημα» για τη διαμόρφωση εθνικής συνείδησης και ταυτότητας. Όμως, δεν είναι -και δεν μπορεί να είναι- αντικειμενική, όταν γράφεται «καθ’ υπόδειξιν» της κυρίαρχης τάξης και ιδεολογίας. Ή, όταν επιλέγονται τα προς καταγραφή ντοκουμέντα, κι ακόμη, όταν οι συντάκτες της εμφορούνται από στενοκέφαλες κομματικές ιδεοληψίες. Κοντά σ’ αυτά, υπάρχει και η επί τούτου… χρηματοδότηση «γραφής και προβολής» της ιστορίας ενός λαού (Σκόπια-Τουρκία) από επίδοξους «ιστορικούς»- διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα γεγονότα παρερμηνεύονται εσκεμμένα, ή και παραλείπονται όσα δεν συμφέρει να μνμονευθούν. Ενώ άλλα προσαρμόζονται, ανάλογα με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα του… χορηγού:
-ΑΣ πούμε, για το Σκοπιανό, πόσο χρήμα σπαταλήθηκε, δεκαετίες τώρα, από γνωστά κέντρα, ώστε να «επιβληθεί» διεθνώς η λέξη «Μακεδονία», με ιστορικό… κέντρο τα Σκόπια; Ή, το πιο πρόσφατο: πόσοι, άραγε, ξέρουμε περί «εξεγέρσεων» Ίλιντεν (1903 και 1945) και ποιος ήταν ο απώτερος στόχος αυτών των σλαβόφωνων κινημάτων; Η δεύτερη εξέγερση Ίλιντεν (1944) ήταν μεν αντιναζιστική, είχε όμως ως στόχο την «ενοποίηση» (αυτονόμηση) της γεωγραφικής Μακεδονίας, περιλαμβανομένης της ελληνικής, αλβανικής, βουλγαρικής και ενός μέρους της Σερβίας. Eνας μύχιος πόθος, δηλαδή, και των σημερινών κατοίκων της πΓΔΜ. Ο αλυτρωτισμός διαιωνίζεται, ώστε να δημιουργούνται προβλήματα (πόλεμοι) στην περιοχή (Βαλκάνια) και να έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο οι ξένοι-οι μεγάλοι. Το «διάιρει και βασίλευε» καλά κρατεί στον αιώνα μας.
ΑΠΟΡΙΑ μας: γιατί το κρατίδιο (Σκόπια) δεν ονομάζεται μια και καλή «Δημοκρατία των Σκοπίων»; Κανείς δεν θα πρόβαλε αντίρρηση σ’ αυτό. Γιατί άραγε να εποφθαλμιά ένα όνομα που δεν του ανήκει ιστορικά, ούτε φυλετικά; Κι ακόμη, εάν θέλουν οι Σκοπιανοί να ενσωματώσουν στην ταυτότητά τους τη λέξη Μακεδονία, γιατί δεν υιοθετούν αυτό που είχε προτείνει, έστω σκωπτικά ο Ελύτης, το όνομα δηλαδή «Ψευδομακεδονία»;
…και το Ποντιακό ζήτημα!
-Πόσοι επίσης ξέρουμε το ύπουλο παιχνίδι της Τουρκίας σε ό,τι αφορά τη διάβρωση αμερικανικών Πανεπιστημίων, με τη διάθεση πακτωλού χρημάτων και ψευδοντοκουμέντων, για να αποδείξει τα αναπόδεικτα στην πρόσφατη ιστορία της;
ΝΑ, τι αποκαλύπτει στο βιβλίο της «Ούτε το όνομά μου!» (Γενοκτονία και επιβίωση. Μια πραγματική ιστορία του Πόντου – γ’ έκδ. Γκοβόστης, 2001) η γνωστή μας Thea Halo: «…Eχουν αποκαλυφθεί αναρίθμητα σκάνδαλα που αφορούν στην πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης να χρηματοδοτεί αμερικανικά πανεπιστήμια, όπως τα πανεπιστήμια Πρίνστον και Πόρτλαντ, για να εξασφαλίζεται η διδασκαλία της ιστορίας με τέτοιο τρόπο ώστε να ευνοείται η Τουρκία. Μια ιστορία που παραλείπει να αναφερθεί στις γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων. Eχοντας πολλές έδρες τουρκικών σπουδών στα αμερικανικά πανεπιστήμια, η αναθεωρημένη αυτή εκδοχή των γεγονότων από την πλευρά της Τουρκίας είναι πιθανό να επηρεάσει μεγάλο τμήμα των φοιτητών της Αμερικής…».
ΑΛΛΑ, την ίδια «επιθετική» διαστρέβλωση και μάλιστα με απόλυτα επιτυχία, όσο εμείς «κοιμόμαστε» διπλωματικά, δεν κάνουν πάλι οι Τούρκοι με τον αυθαίρετο σφετερισμό του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου, αλλά και ορισμένων νησίδων (Ίμια); Πότε θα αντιληφθούμε ότι βαλλόμεθα συνεχώς από «γείτονες» εχθρούς και πως μόνο με την ομόνοια και τη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων και του λαού, θα ξεπεράσουμε τις επιπρόσθετες αυτές επικίνδυνες κρίσεις;
