Πέρα από τις εγκάρδιες φιλοφρονήσεις του πρωθυπουργού της Τουρκίας κ. Νταβούτογλου και προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας Ταγίπ Ερντογάν δεν δόθηκαν ουσιώδεις απαντήσεις για ανάπτυξη ουσιαστικών σχέσεων Ελλάδας -Τουρκίας.
Με τις δυσκολίες για την Ελλάδα και τις ευθύνες για την Τουρκία να αποκτούν ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα.
Αλλά πόσο είμαστε, σε διαρκή πόλεμο, χωρίς προοπτική Ειρήνης… Και ποιοι συντηρούν τις φλόγες του πολέμου, για πολλαπλά συμφέροντα Δύσης – Ανατολής; Καθώς και ποιοι έχουν την ευθύνη για την εξαθλίωση των υπόλογων χρέους λαών, οι οποίοι σε απόγνωση οδηγούμενοι γίνονται πρόσφυγες, μετανάστες και απελπισμένοι φυγάδες που πορεύονται στους δρόμους της απόγνωσης. Κι ακόμα ποιοι ναύαρχοι και ποιοι άλλοι κηρύσσουν πολέμους απάνθρωπους για να καταπολεμήσουν τους σφαγείς του ISIS, που εκμεταλλεύονται την ειρηνοφόρο πλευρά του Μωάμεθ σε ώρες κρίσιμες της ανθρωπότητας που όλες οι θρησκείες πρέπει να προωθούν τον λόγο της Παγκόσμιας Ειρήνης.
ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ – ΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΡΚΙΑ
Η επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα στην Τουρκία οπωσδήποτε είχε μια πολλαπλή σημασία: τόσο για την αποδυναμωμένη οικονομικά, κοινωνικά και λειτουργικά Ελλάδα, όσο, όμως, και για την ενδυναμωμένη -μετά τις πρόσφατες εκλογές- κυριαρχία του προέδρου Ερντογάν, παρά τις δυσκολίες να αξιοποιήσει την εκλογική του νίκη. Παρ’ όλα αυτά ο ρόλος της Τουρκίας ενδυναμώνεται, μέσα στο πλαίσιο της ανατροπής των ως τώρα ακολουθούμενων σχεδίων της γεωστρατηγικής της.
ΤΟΥΡΚΙΑ: ΕΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΥΠΕΡ-ΔΥΝΑΜΗ
Ως περιφερειακή υπερδύναμη (στρατιωτικά, οικονομικά, διπλωματικά κ.λπ.) η Τουρκία, παράλληλα με τη μουσουλμανική της οντότητα προωθεί την υπερίσχυση των τουρκικών συμφερόντων, ιδιαίτερα στο μείζον θέμα των Σύρων προσφύγων, αλλά και του μεγάλου πλήθους των μεταναστών από χώρες της “Ασίας” και της Αφρικής που συνεχίζουν να μεταφέρονται στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου. Με την τουρκική πλευρά να είναι η περισσότερο επωφελούμενη χώρα από την Ελλάδα σε όλο το φάσμα της μεταναστευτικής – προσφυγικής κρίσης.
Πέρα, όμως, από αυτό το μεγάλο για την Ελλάδα πρόβλημα, για να κερδίζει η Τουρκία και να κλείνουν, ουσιαστικά, τα σύνορά τους οι Ευρωπαίοι, επωφελούμενοι και από τη μεγάλη τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, με απειλές και για όλη τη Δύση.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ ΣΕ ΣΥΝΕΧΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟ
Για να βρίσκεται πλέον, όχι μόνο η Ευρώπη, αλλά ο κόσμος όλος, σε έναν συνεχή τρομοκρατικό καταναγκασμό. Ο οποίος αναπτύχθηκε ως διεθνής αντιτρομοκρατισμός, μετά το εφιαλτικό τρομοκρατικό γεγονός της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, για να κορυφωθεί τώρα με τη δημιουργία του υπερτρομοκρατικού τζιχαντισμού του ISIS, τους νέους πολέμους στη Μεσόγειο, στη Συρία κ.α.
Με τραγική συνέπεια τη μαζική έξοδο προσφύγων προς την Ευρώπη για να σώσουν τη ζωή τους. Και μεταναστών για την περίσωσή τους από τη φτώχεια.
Σε όλη αυτή τη δραματική εξέλιξη μιας νέας -ιδιαίτερα επικίνδυνης- πραγματικότητας, η Τουρκία, αφενός διαδραμάτισε διαμεσολαβητικό ρόλο, με μεγάλη δική της επιβάρυνση προσφυγικού κύματος 2,5 εκατ. Σύρων προσφύγων, αλλά και άλλων μεταναστών. Με δουλεμπορική όμως διαπεραίωση στην Ελλάδα πολλών χιλιάδων δυστυχισμένων συνανθρώπων, πολλοί από τους οποίους χάθηκαν με τους ανασφαλείς και απάνθρωπους τρόπους μεταφοράς τους στη θάλασσα του Αιγαίου. Ενώ, παράλληλα, επιβαρύνθηκαν όλα, σχεδόν τα νησιά του Αιγαίου…
ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΣΤΟΝ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΤΟΠΟ ΣΧΕΣΕΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Μέσα σε αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα προέκυψε η άμεση ανάγκη συνεννόησης Κεντρικής Ευρώπης (Βρυξέλλες, Μέρκελ, Frontex) με Ελλάδα και Τουρκία για την αντιμετώπιση του μείζονος σημασίας αυτού θέματος.
Με αυτή την έννοια η επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού στην Τουρκία -παρά τις πολλές επιφυλάξεις αν τώρα έπρεπε να πραγματοποιηθεί- αυτή η επίσκεψη μπορεί να άνοιξε έναν “παγωμένο” δρόμο για ευρύτερη, κατά βάση, αρχή ενός νέου ελληνοτουρκικού διαλόγου, με πρωταρχικό θέμα την αντιμετώπιση του προσφυγικού – μεταναστευτικού θέματος, αλλά και την παράλληλη συζήτηση -όπως έγινε- και άλλων χρονιζόντων μεγάλων και κρίσιμων θεμάτων μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας. Οπως το ενεργειακό, το Κυπριακό, τα μειονοτικά θέματα, το θέμα ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε., τα βαλκανικά θέματα κ.λπ. καθώς και το “βαρύ” θέμα της κοινής επιθετικής στάσης των χωρών – μελών του ΝΑΤΟ για την άμεση αντιμετώπιση του ISIS με κήρυξη πολέμων με συμμετοχή και της Ρωσίας.
ΚΗΡΥΞΕ ΠΟΛΕΜΟ Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ
Μάλιστα, την Τρίτη το βράδυ, σε συνέντευξη του πρώην Αμερικανού αρχιναυάρχου του ΝΑΤΟ (ελληνικής καταγωγής) του Τζων Σταυρίδη, στο BBC, έγινε έντονη, ανεπίσημη, “κήρυξη πολέμου”; Μια δήλωση, όμως, προειδοποιητική για έναν πόλεμο αυτοπροστασίας της Δύσης, εναντίον του απάνθρωπου τζιχαντισμού, που εκθέτει τον συμπράττοντα, για κοινή Ειρήνη Μουσουλμανισμό της Παγκόσμιας ευθύνης. Χωρίς, βέβαια, ν’ αποκλείονται και οι διπλωματικές διαπραγματεύσεις πριν από την ανάπτυξη ενός τοπικού ολοκληρωτικού πολέμου, του οποίου η ευρύτερη εξέλιξη υπάρχουν, κίνδυνοι να μην περιοριστούν ως εκεί.
Με φόβο, πέρα από την καθημερινή ανασφάλεια των πολιτών – σε Ευρώπη – Δύση και Ανατολή, να υπάρξουν πλείστοι όσοι κίνδυνοι με συνέχιση πολεμική, την οποία στηρίζουν σκοτεινές δυνάμεις χωρών, μεγαλο-οικονομικών συστημάτων κ.λπ., πολεμοκαπηλικών μηχανισμών.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΧΩΡΑ;
Ομως, η Τουρκία, παρά τις στρατηγικές και μεταστρατηγικές της, φοβούμενη -όπως έχω ξαναγράψει παλαιότερα στα “Χ.Ν.”- τη μεθόδευση και της Αμερικής, ενός κουρδικού κράτους, ιδιαίτερα μέσα από τη σκληρή κρίση, ξανασυνταυτίζεται με την αμερικανική πολιτική και ξανά αιτείται και προωθεί την ευρωπαϊκή της ένταξη, την οποία, ίσως, δεν μπορούν να αρνηθούν οι Βρυξέλλες, με την άποψη ότι αν η Τουρκία ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, θα λειτουργήσει δημιουργικά, εφαρμόζοντας τους ευρωπαϊκούς νόμους.
Η Ελλάδα, όπως δηλώνει τώρα, υποστηρίζει την τουρκική ένταξη στην Ε.Ε., με την προϋπόθεση της ομαλοποίησης πολλών κρίσιμων καταστάσεων -ακόμα και σήμερα- ιδιαίτερα με το μέγα πρόβλημα του προσφυγικού και του μεταναστευτικού, που απαιτούν μια άμεση λύση.
Με την ανάγκη να γίνεται στην Τουρκία η πρώτη απογραφή και ταυτοποίηση των κυμάτων φυγάδων χωρίς επικίνδυνες δουλεμπορικές διαμεσολαβήσεις, με συνεχείς πνιγμούς των διακινουμένων.
Ομως, στη συνέντευξη Τσίπρα – Νταβούτογλου δεν υπήρξε τουρκική αποδοχή, ούτε και για πολλά άλλα, όπως το Κυπριακό, παραβιάσεις θαλάσσιου και εναέριου χώρου, ενεργειακό, όπως το θρακικό κ.ά.
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΓΚΑΡΔΙΕΣ ΑΒΡΟΦΡΟΣΥΝΕΣ
Για να μπορούμε να πούμε συμπερασματικά ότι η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού, σε τόσο κρίσιμη στιγμή, αποκάλυψε -πέρα από τις “εγκάρδιες αβροφροσύνες” τις σταθερές τουρκικές εμμονές για Αιγαιακή και Ευρω-βαλκανική επικυριαρχία.
Μια μονοδιάστατη αντίληψη που συνεχίζεται από την εποχή που υπογράφτηκε το Σύμφωνο “Ειρήνης και Φιλίας”, κατά την επίσκεψη του τότε Έλληνα πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου.
Για να θεωρηθεί ως ιστορικό γεγονός, το οποίο όμως έγινε ανιστορικό, κατά την πορεία προς τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, με τη διαφαινόμενη νίκη του άξονα, κατά των Δημοκρατικών δυνάμεων της Ευρώπης. Αλλά και μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΟΥΣΙΩΔΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΧΕΣΕΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Η Τουρκία -παρά το γεγονός ότι οι χώρες είμαστε (από κοινού) ενταγμένες στο ΝΑΤΟ- φέρθηκε εχθρικά ως σήμερα, στην Ελλάδα και στην αδελφή χώρα της Κύπρου, με συνεχιζόμενη ως σήμερα από το 1974, την κατάληψη της Βόρειας Κύπρου από τουρκικό στρατό.
Ολα αυτά τα μείζονος σημασίας προβλήματα τα έθεσε ο Ελληνας πρωθυπουργός, χωρίς όμως η ανώτατη ηγεσία της φίλης γείτονος χώρας να δείξει ευρύτερη αποδοχή για τη δημιουργία προϋποθέσεων ανάπτυξης σταθερών δημιουργικών σχέσεων, ανάμεσα στις δυο γειτονικές χώρες μας…
ΡΗΓΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΟΙ ΜΠΑΛΑΝΤΕΡ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ
Αλλά παράλληλα με αυτά τα σοβαρά και ανεπίλυτα, για χρόνια, προβλήματα, αν και εντάθηκαν περισσότερο με την οξύτατη οικονομική κρίση, η οποία δημιούργησε μια τεράστια ρωγμή στην Ευρώπη, όπου, η Νότια Ευρώπη, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης θα αναδείξει τους μουσουλμάνους μετανάστες σε μπαλαντέρ του Νότου.
Ο διεθνώς γνωστός Αμερικανός συγγραφέας Τζορτζ Φρήντμαν που είχε γράψει το best seller “Τα επόμενα 100 χρόνια” στο βιβλίο του “ΣΗΜΕΙΑ ΑΝΑΦΛΕΞΗΣ – Η αναδυόμενη κρίση στην Ευρώπη” (εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ, Μετάφραση από τ’ αγγλικά: Πηνελόπη Τριαδά) στο 13ο κεφάλαιο γράφει και τα εξής:
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ
…Όσοι βρίσκονται στον Νότο είναι Ευρωπαίοι, αλλά κατά κάποιον τρόπο παρείσακτοι. Η μανιώδης αποτελεσματικότητα των Βορειοευρωπαίων, με την κουλτούρα της εργασίας ως πρωταρχικού στοιχείου της ζωής, δεν είναι συμβατή μ’ εκείνη των Αράβων… με τους οποίους πολεμούσαν και συναλλάσσοντο επί μια χιλιετία. Η δική τους είναι μια εμπορική, όχι μια βιομηχανική κουλτούρα, έχει τελείως διαφορετικούς ρυθμούς. Το παζάρι στη Νότια Ευρώπη είναι ένα κοινωνικό γεγονός που μπορεί να διαρκέσει μια ημέρα. Μετά δύο μέρες να απολαμβάνουν εξίσου την εμπειρία.
Στον βορρά όμως η τιμή δεν είναι διαπραγματεύσιμη… Αλλά μια εμπορική κουλτούρα όπως της Βενετίας του 16ου αι., μπορεί να είναι απίστευτα πλούσια. Ομως, αυτό δεν ισχύει τώρα με τη Μεσογειακή Ευρώπη -όπου η ιδέα της Ειρήνης και της ευημερίας κινδυνεύουν και χάνονται. Και μια άλλη δύναμη που βρίσκεται εκεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση ΑΝΑΔΥΕΤΑΙ και ταυτόχρονα αντιμετωπίζει αβέβαιους καιρούς: Η ΤΟΥΡΚΙΑ (αλλά γι’ αυτή την Τουρκία η συνέχεια στο επόμενο).
