Κύριε διευθυντά,
χρόνια έβλεπα με πόνο ψυχής το σχολείο του χωριού μου, απέναντι από το σπίτι μου, κλειστό, άφωνο, παραμελημένο, χωρίς τα παιδικά τιτιβίσματα, τα παιχνίδια, τα ξεφωνητά, τα γέλια και τα κλάματα όλων των παιδιών της περιφέρειας των συμμαθητών μου παλιά τότε… και των μαθητών μου αργότερα…
Η μητέρα και δασκάλα μου φώναζε και πήγαινε σε όλες τις υπηρεσίες ζητώντας την επαναλειτουργία αυτού του σχολείου για το οποίο είχε κουραστεί και είχε παλέψει σ’ όλη της τη ζωή! Ελεγε χαρακτηριστικά «όπου ανοίγει ένα σχολείο κλείνει μια φυλακή, όπου κλείνει ένα σχολείο τι;».
Eνα όμορφο απόγευμα όμως, ενώ καθόμουν μόνη στο σπίτι μου και κοίταζα το κλειστό σχολείο, έρχεται η Τόνια (παλιά μου μαθήτρια) και μου ζήτησε παλιές φωτογραφίες από τα χρόνια της σχολικής μου ζωής τόσο ως μαθήτριας όσο και ως δασκάλας αυτού του σχολείου.
Και είχα πολλές! Τις έδωσα ευχαρίστως σ’ αυτό το λαμπρό κορίτσι, αφού βέβαια μου εξήγησε την προοπτική και τα όνειρά της ν’ αγωνιστεί για να μην ξεχαστεί αυτό το λίκνο του πολιτισμού του χωριού μας. Και ήταν τόσο ξεκάθαρο στο πρόσωπό της το μεράκι και η λαχτάρα της ν’ αγωνιστεί και να πετύχει τον ευγενή σκοπό της ώστε δεν μου άφησε περιθώρια άλλης σκέψης παρά να την εμπιστευθώ.
Πίστεψα σ’ αυτήν και στην αγάπη της, στη λατρεία της θα έλεγα, για την παράδοση του τόπου μας για την πολιτιστική του κληρονομιά, για να μη χαθεί, να μη σβήσει τίποτα από τα παλιά και ωραία του τόπου μας.
Και της έδωσα ό,τι ήθελε και ήμουν σίγουρη ότι θα το αξιοποιούσε καταλλήλως. Δεν έπεσα έξω!
Φαίνεται από το αποτέλεσμα! Το σχολείο ξανάνοιξε αυτή τη φορά σαν πολιτιστικό ενοριακό κέντρο της περιφέρειας! Ξανάνοιξε και λειτουργεί χάρις στο πείσμα, στην πολλή δουλειά και ακατάπαυστη επιμονή της Τόνιας Παγώνη!
Μαζί με τα “μπράβο” που της αξίζουν γι’ αυτό της τον ευγενή αγώνα, που έκανε με πείσμα και αγάπη και είχε αυτό το θαυμάσιο αποτέλεσμα θα πρέπει ν’ αναφέρουμε και τη βοήθεια και συμπαράσταση των γυναικών του Συλλόγου Βουτά, της εκκλησίας και του πατρός Αναστάση Κόρκακα, αλλά έχω και την πεποίθηση ότι θα πρέπει να αναφερθεί και η πολύτιμη βοήθεια της μητέρας της Κατίνας Κυρμιτζόγλου – Παγώνη, τόσο η οικογενειακή και οικονομική, όσο και η ψυχική και ηθική, γιατί φρόντισε να τη μεγαλώσει και να της μεταδώσει απεριόριστη αγάπη για τη γνήσια παράδοση, την ανθρωπιά, τον πολιτισμό και την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας!
Οπως βλέπουμε όλοι μας, δεν σταμάτησε μόνο στη δημιουργία αυτού του θαύματος! Συνέχισε και συνεχίζει να προσφέρει εθελοντικά και να κρατά ανοιχτό αυτό το υπέροχο πολιτιστικό κέντρο σε όλες τις περιπτώσεις ευχάριστες ή δυσάρεστες και σε όλες τις εκδηλώσεις του τόπου μας.
Με βοήθεια! Ναι με βοήθεια! Αλλά προέχει η εθελοντική προσφορά της Τόνιας! Μπράβο! Συνέχισε!
Με αγάπη
Ειρήνη Μαρκατάτου – Σεργεντάνη
