Προσωπικά ήμουν, είμαι και θα είμαι κατά της θανατικής ποινής. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Ευτυχώς και η νομοθεσία στη χώρα μας δεν προβλέπει τη συγκεκριμένη ποινή, γιατί η δικαιοσύνη -θα πρέπει- να λειτουργεί με νηφαλιότητα και όχι εκδικητικά. Ωστόσο – δυστυχώς- αρκετές είναι οι χώρες οι οποίες έχουν ακόμη και στις μέρες μας τη θανατική ποινή σε ισχύ στο νομικό τους σύστημα. Η διαδικασία λέει πως προτού περπατήσουν το «πράσινο μίλι» οι θανατοποινίτες μπορούν να απολαύσουν το τελευταίο τους γεύμα – λίγο παράδοξο βέβαια να καλοταϊζουν κάποιον τον οποίο σε λίγο θα θανατώσουν, αλλά έτσι γίνεται συνήθως (ή, όπως θα δείτε παρακάτω, όσον αφορά στην Πολιτεία του Τέξας γινόταν). Σήμερα η στήλη ψάχνει τις ρίζες των τελευταίων γευμάτων των θανατοποινιτών και παρουσιάζει τα πιο «διάσημα» από αυτά.
Η ιστορία λέει πως οι θανατοποινίτες είχαν εδώ και χιλιάδες χρόνια την πολυτέλεια ενός νόστιμου και πλούσιου τελευταίου γεύματος. Μάλιστα κάτα ορισμένους ερευνητές η πρακτική αυτή έχει ρίζες στην αρχαία Ελλάδα. Συγκεκριμένα θεωρούν πως οι αρχαίοι έλληνες τάιζαν πλουσιοπάροχα όσους θα εκτελούσαν, ώστε να περάσουν τη Στύγα στον κάτω κόσμο με γεμάτο στομάχι. Πίστευαν πως αν δεν είχαν φάει, οι νεκροί θα επέστρεφαν ως πεινασμένα φαντάσματα. Υπάρχουν επίσης επιστημονικές θεωρίες που ανάγουν τις ρίζες του τελευταίου γεύματος στον «Μυστικό δείπνο». Στις αρχές του 1800, το τελευταίο γεύμα ήταν συνηθισμένο στις φυλακές στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είχε σκοπό να προσφέρει μια «ανθρώπινη», τελευταία στιγμή για το άτομο που καταδικάστηκε να πεθάνει στα χέρια του κράτους (!). Στη συνέχεια, στις αρχές του 1900, αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ άρχισαν να «ενισχύουν» αυτό το… τελετουργικό του τελευταίου γεύματος, επιτρέποντας στους κατάδικους να παραγγείλουν ό,τι λαχταρούσαν για τελευταία φορά. Το 1924, το Τέξας άρχισε να διοργανώνει και ειδική εκδήλωση «τελευταίου γεύματος» για κάθε καταδικασμένο κρατούμενο και τελικά η πρακτική εξαπλώθηκε μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα και στις άλλες πολιτείες στις οποίες ίσχυε η θανατική ποινή. Μέχρι που ένας κατάδικος, έφερε τα… πάνω κάτω!
Gary Simmons Jr.
Ο Gary Simmons Jr καταδικάστηκε και εκτελέστηκε στην πολιτεία του Μισισσίπι για τη δολοφονία του 21χρονου Jeffery Wolfe, στις 11 Αυγούστου 1996. Η δολοφονία είχε σχέση με ναρκωτικά. Κατά τη διάρκεια του εγκλήματος, η κοπέλα του δολοφονηθέντα, που ήταν παρούσα, βιάστηκε. Ο Simmons πέρασε τα τελευταία 14 χρόνια της ζωής του στη φυλακή. Λίγο πριν περπατήσει το «πράσινο μίλι» ζήτησε ως τελευταίο γεύμα ο,τι junk food μπορούσε να σκεφτεί! Πίτσες, τηγανητές πατάτες, παγωτό, τυποποιημένα σνακ, αναψυκτικά, που οι συνολικές τους θερμίδες ξεπερνούσαν τις 29.000! Εννοείται δεν κατάφερε να τα φάει όλα…
Ricky Ray
Ο Ricky Ray καταδικάστηκε για 2 φόνους στο Αρκάνσας και έλαβε τη θανατηφόρα ένεση σε ηλικία 42 ετών. Για το τελευταίο του γεύμα, ο άντρας, που σύμφωνα με τους δικηγόρους του είχε διανοητική υστέρηση, ζήτησε μπριζόλα, τηγανητό κοτόπουλο, χυμό και πίτα με πεκάν. Ωστόσο, δεν έφαγε την πίτα, λέγοντας σε έναν φύλακα ότι «την φύλαγε για αργότερα».
Stephen Anderson
Ο Στίβεν Άντερσον καταδικάστηκε σε θάνατο στην Καλιφόρνια. Πέθανε με θανατηφόρα ένεση σε ηλικία 49 ετών. Τον βάρυναν καταδίκες για διάρρηξη, επίθεση, επτά φόνους και απόδραση από τη φυλακή. Προτού τον σκοτώσει η Πολιτεία, ζήτησε δύο σάντουιτς με ψητό τυρί, τυρί κότατζ, ροδακινόπιτα, παγωτό με κομματάκια σοκολάτας και… ραπανάκια.
Angel Nieves Diaz
Ο Angel Nieves Diaz έλαβε από την Πολιτεία της Φλόριντα τη θανατηφόρα ένεση σε ηλικία 55 ετών. Καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή ήταν ένοχος για φόνο, απαγωγή και ένοπλη ληστεία. Ο Ντίαζ αρνήθηκε να ζητήσει κάτι ιδιαίτερο για τελευταίο του γεύμα και έτσι του σέρβιραν το κανονικό φαγητό της φυλακής, το οποίο επίσης αρνήθηκε να φάει.
Ronnie Lee Gardner
Ο Ronnie Lee Gardner καταδικάστηκε από την Πολιτεία της Γιούτα σε θάνατο με εκτελεστικό απόσπασμα, σε ηλικία 49 ετών. Κρίθηκε ένοχος για διάρρηξη, ληστεία και είχε επίσης δύο κατηγορίες για φόνο. Για το τελευταίο του γεύμα, ο Γκάρντνερ ζήτησε μπριζόλα, μια ουρά αστακού, μηλόπιτα, παγωτό βανίλια και θέλησε να τα φάει ενώ παρακολουθούσε την τριλογία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών».
Teresa Lewis
Η Teresa Lewis πέθανε στη Βιρτζίνια με θανατηφόρα ένεση σε ηλικία 41 ετών. Ηταν ένοχη για φόνο, συνωμοσία και ληστεία. Για το τελευταίο της γεύμα ζήτησε τηγανητό κοτόπουλο, αρακά με βούτυρο, μηλόπιτα και ένα αναψυκτικό.
John Wayne Gacy
Ο John Wayne Gacy άφησε την τελευταία του πνοή στη φυλακή του Ιλινόις από θανατηφόρα ένεση σε ηλικία 52 ετών. Ηταν θανατοποινίτης με 33 καταδίκες για φόνο και βιασμούς. Για το τελευταίο του γεύμα, ο Gacy ζήτησε 12 τηγανητές γαρίδες, μια μεγάλη μερίδα τηγανητό κοτόπουλο γνωστής αλυσίδας, τηγανητές πατάτες και ένα κιλό φράουλες. Πριν καταδικαστεί, ο Gacy διαχειριζόταν τρία εστιατόρια της αλυσίδας με τα τηγανητά κοτόπουλα.
Timothy McVeigh
Ο Timothy McVeigh, ο Αμερικανός πίσω από τη βομβιστική επίθεση στην Οκλαχόμα, θανατώθηκε στην Ιντιάνα με θανατηφόρα ένεση σε ηλικία 33 ετών. Είχε 168 καταδίκες για φόνο. Στο τελευταίο του γεύμα, ο McVeigh ζήτησε δύο ποτήρια με παγωτό σοκολάτα – μέντα.
Allen Lee “Tiny” Davis
Ο Allen Lee “Tiny” Davis πέθανε στη Φλόριντα, καθισμένος στην ηλεκτρική καρέκλα σε ηλικία 54 ετών. Οι κατηγορίες του αφορούσαν 3 φόνους και ληστεία. Για το τελευταίο του γεύμα, ζήτησε ουρά αστακού, τηγανητές πατάτες, μισό κιλό τηγανητές γαρίδες, τηγανητές αχιβάδες, μισό καρβέλι σκορδόψωμο και μπύρα.
Ted Bundy
Ο Ted Bundy, ένας από τους πλέον διαβόητους κατά συρροή δολοφόνους της αμερικανικής ιστορίας, πέθανε στη Φλόριντα, στην ηλεκτρική καρέκλα, σε ηλικία 43 ετών. Οι καταδίκες του περιλάμβαναν περισσότερους από 35 φόνους, βιασμούς, νεκροφιλία και απόδραση από τη φυλακή. Ο Bundy αρνήθηκε να έχει ειδικό γεύμα, γι’ αυτό του δόθηκε ένα «παραδοσιακό» αμερικανικό γεύμα: μπριζόλα μέτρια ψημένη, αβγά, τηγανητές πατάτες με κρεμμύδια, ψημένες φέτες ψωμί, βούτυρο, ζελέ, γάλα και χυμός.
Sacco & Vanzetti
Ο Ferdinando Nicola Sacco και ο Bartolomeo Vanzetti πέθαναν στη Μασαχουσέτη στην ηλεκτρική καρέκλα σε ηλικία 36 και 39 ετών, αντίστοιχα. Το δικαστήριο τους έκρινε ένοχους για 2 φόνους. Προτού πεθάνουν, ζήτησαν να φάνε σούπα, τσάι, κρέας και ψημένο ψωμί. Το 1977, ο κυβερνήτης της Μασαχουσέτης δήλωσε πως οι δυο άντρες είχαν δικαστεί και καταδικαστεί άδικα. Η υπόθεση παραμένει από τότε ανοιχτή.
Ronnie Threadgill
Ο Ronnie Threadgill πέθανε στο Τέξας με θανατηφόρα ένεση σε ηλικία 40 ετών. Το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για φόνο. Στο τελευταίο του γεύμα, ο Threadgill ζήτησε ψητό κοτόπουλο, πουρέ πατάτας με σάλτσα, λαχανικά, αρακά, ψωμί, τσάι, νερό και χυμό. Όμως στο Τέξας η επιλογή των θανατοποινιτών για τελευταίο γεύμα καταργήθηκε το 2011, οπότε στον Threadgill δόθηκε το ίδιο γεύμα με όλους τους κρατούμενους στην πτέρυγα του.
Γιατί το Τέξας κατήργησε την επιλογή του τελευταίου γεύματος στους θανατοποινίτες
Ο Lawrence Russell Brewer ήταν ορκισμένος ρατσιστής και μέλος σε ομάδες «λευκής υπεροχής». Δικάστηκε για το έκλημά του –να δολοφονήσει φριχτά τον James Byrd, έναν μαύρο- το 1998, και καταδικάστηκε σε θανατική ποινή που έλαβε χώρα το 2011. Λίγο προτού του χορηγηθεί η θανατηφόρος ένεση, ζήτησε, ως τελευταίο γεύμα μια εξωπραγματική ποσότητα φαγητού: πίτσες, τηγανητό κοτόπουλο, τσιζμπεργκερ, ομελέτα με τυρί και κιμά, τηγανητές μπάμιες με κέτσαπ, ένα κιλό κρέας στη σχάρα με ένα καρβέλι λευκό ψωμί, fajitas, παγωτό βανίλια, κέικ με φυστικοβούτυρο και μπύρα. Όμως, όταν έφτασε το φαγητό, δεν έφαγε ούτε μια μπουκιά, και έπρεπε να το πετάξουν. Όταν κυκλοφόρησε η είδηση οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι του Τέξας εξοργίστηκαν. Η δημόσια κατακραυγή και τα παράπονα ώθησαν τους νομοθέτες να απορρίψουν επίσημα την πολιτική του τελευταίου γεύματος, μια συζήτηση η οποία είχε ανοίξει σχεδόν έναν αιώνα πριν. Ετσι, πλέον, πριν από τις εκτελέσεις, στο Τέξας απλώς δίνουν στους μελλοθάνατους ό,τι τρώνε όλοι οι κρατούμενοι εκείνη τη μέρα.
Διαβάστε επίσης και τα:
www.cbsnews.com/pictures/last-meals-of-death-row
www.businessinsider.com/famous-last-meal-2011-10
www.joincake.com/blog/last-meals
https://murderpedia.org
